"မင်းဘာလို လိုက်လာတာလဲ ?"
ဟိုနစ်ယောက်ထွက်သွားတော့မှ ဂျီမင်စမေးလိုက်တဲ့ စကားက
"အလုပ်ရှိလို လာတာပေါ့ ခင်ဗျားဆီကို လိုက်လာနေတယ်လို ထင်နေတာလား ?"
ထယ်ယောင်းက မျက်မှောင် ခပ်ကြုပ်ကြုပ်ကြည့်ပြီး ပြန်ဖြေတယ်။
"လွှတ်တော့ "
ခါးက်ု ဖတ်ထားတာ နည်းနည်းမှ မလွှတ်ပေး ။ လက်ကို ခါထုတ်ရတယ်။အတင်းဆွဲဖတ်ပြီးတော့မှ လွှတ်ပေးတာကိုများ !
"ကျွန်တော်ကကော့ ဖတ်ထားချင်တယ်များ ထင်လိုလား ?"
ကင်ထယ်ယောင်းသည် နည်းနည်းမှ
အေကြာမခံ ပတ်ဂျီမင်အပေါ်မှ
"မင်းတို့တွေ ရန်လာဖြစ်နေတာလား ?"
ကြည့်နေတာ အကောင်းထင်နေလားမသိ သူများနိင်ငံထိ လာပြီး ရန်လာဖြစ်ေနတာ ။ ပြောတော့ အလုပ်ကိစ္စတဲ့ ရောက်ကတည်းက သူလူကိုပဲအရင် ရှာနေတာ နည်းနည်းမှတောင် လူက မနားရသေး ။၏
ယွန်ဂီအပြောကြောင့် ရန်ဖြစ်နေတဲ့ နစ်ယောက်ကော့ ဟိုဆော့ပါ လှည့်ကြည့်ကျတယ်။
" ကင်ထယ်ယောင်း ငါမင်းအကြောင်းမသိ..."
"တော်တော်တော်ယွန်ဂီ "
သူထက်ပြောေတာ့မယ်စကားေတာ့ ဒင်းကြိုသိထား ။ ဒီကောင် ပြောတော့သာ မချစ်ဘူး ကြည့်မရဘူးနဲ့ နစ်ပတ်လောက်ပဲ မမြင်ရတာကို ဖင်ကြားခဲခုနေသလိုပဲ အလိုမကျမူ
ေပါင်း သောင်းခြောက်ထောင်နဲ့ မြင်ရတွေ့ရတော့လဲ ရန်လာဖြစ် !
" ဟိုဆော့ သွားရအောင် "
ဂျီမင် ဟိုဆော့ကို ခေါ်ပြီးသွားမလို လုပ်တော့
"အဲတာ ဘယ်လဲ ? "
ထွက်သွားမလို လုပ်နေတဲ့ ဂျီမင်ကို ထယ်ယောင်းလှမ်းအော်ရင်
"မင်းလမ်း မင်းသွား ငါလမ်းငါသွားမယ် ငါဒီကိုအလည်လာတာ စကားမများချင်ဘူး မင်းနဲ့ "
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် မျက်နှာပေါ်မှ အလိုမကျမူပေါင်း များစွားနဲ့ စိုက်ကြည့်ရင်
"ဪ မင်းလမ်းမင်းသွား ငါလမ်းငါသွားဟုတ်လား ခင်ဗျားက ကျွန်တော်နဲ့ လက်ထပ်ထားတာ မဟုတ်လား ?
