"You will always be real to me. Always."
Jannaiah unexpectedly found her greatest love at the age of 17. But what if the destiny didn't made their love story a happily ever after? Or what if their love story has never been real ever since? Find out...
At early in the morning, i was staring at my wallpaper in my phone which is the picture of Sandro smiling.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Bwiseeet!! Itong ngiting 'to? Mawawala saken?! UGHH! Lintek naman na buhay 'to oh!" Sigaw ko sa sarili ko habang pinagmamasdan ang litrato nyang naka ngiti.
Nagising ako sa reyalidad nang bumukas ang pintuan ng kwarto ni Sandro. Naalala ko, nandito nga pala ko sa bahay nila pero maya maya ay uuwi na rin ako sa condo.
"Huy! Sinong kausap mo jan ha!" Pang gugulat sakin ni Sandro at bigla ko namang inoff ang phone ko.
"Ay petrang kabayo!" Hingal kong sinabi nang ginulat nya ko.
"Ikaw talaga Sandro, magkakasakit ako sa puso nang dahil sayo eh" Panunuro ko sakanya na binigyan nya lang ng ngiti.
Tumuloy na syang pumasok sa kwarto at naupo katabi ko sa kama. "Muka kana naman kasing baliw jan e, kinakausap mo na naman 'yang sarili mo." Tugon sakin ni Sandro.
"Eh wala.. Narealized ko lang na.. Ano.." Naka yuko kong sabi.
Sandro cupped my face. "Dahil ba sa pag alis ko?"
I sigh and nodded.
"Nako naman, Janna. How many times do i have to tell you na babalik rin naman ako? At saka wala naman akong amnesia para makalimutan ka." Pagbibiro pa nya.
I looked at him intently. "Weh?? Sigurado ka? Eh kulang na nga lang pati sarili mo makalimutan mo sa sobrang makakalimutin mo eh." We both laughs.
"Jusko, Janna. Makalimutan ko na pati brief ko, wag lang ikaw." Sagot nya sakin ng naging dahilan ng pagiging kamatis ng muka ko sa sobrang pamumula.
Hindi rin nag tagal ang usapan namin ni Sandro non, bumaba na rin kami ng sabay para mag almusal kasama sila tita Liza.
Saad ni tito Bong nang makita kami ni Sandrong bumaba ng hagdanan.
"Uhh.. Tito.. Tita.. Salamat nga po pala sa pag papatuloy nyo sakin dito ng isang gabi." Pagpapasalamat ko sa mga magulang ni Sandro habang kumakain kami.
Tita Liza: Bakit, iha? Uuwi kana ba?
"Yes po, tita." I smiled.
Btw, wala ngayon sina Simon at Vinny since may event sila na pinuntahan so yeah basically kaming apat lang nila Sandro, tito Bong, tita Liza, at ako ang nandito. Sadly, Vinny and Simon wouldn't be able to say goodbye to me later on when i leave.
