I Wish I Never Woke Up (Sandro Marcos FF)

Ep. 42: Left Stunned

September 29, 2021

DAY 5 of 7- OUR LAST DAY IN SUBIC

Meron pa sana kaming two days more para mag stay dito sa subic pero dahil sa nangyari kagabi ay naisip kong hindi ko na ata kayang mag stay pa dito ng dalawang araw.

"Hindi kana nakonsensya! Nagpakita kapa talaga sakin! Ang kapal ng muka mong magpaawa sakin! Porket alam mong marupok ako sayo, aabusuhin mo na!" Mukmok ko sa sarili ko habang padabog na nilalagay ang mga gamit ko sa loob ng maleta.

"Janna, don't stress yourself too much. Remember, you're here to relax right?" Singit naman ni Simon.

"Well not anymore, Si! Nakita ko pa kasi 'yang kuya mong magaling." I rolled my eyes.

"Chill! Don't worry, we just need to wait for about an hour then later on we'll gonna leave as soon as possible." Pagkakalma saakin ni Simon.

"Oh sya sige na sandali lang at ichecheck ko lang sila mommy kung nakagayak na sila ni ate." Sagot ko.

Knocks* (Mommy and ate's room)

Pinagbuksan ako ni mommy ng pinto at pumasok ako agad, "Mommy? Tapos na po ba kayo?"

"Oo anak, pero sigurado kana ba talaga na aalis ka nang hindi kayo nag-uusap ni Sandro?" Saad ni mommy. Nakwento ko kasi sakanila ang nangyari kagabi.

I sigh deeply, "Oo, mommy. Hindi pa talaga ngayon yung oras siguro para makapag usap kami." I shruggled my shoulders, "Well, maybe next time? Nobody knows."

Sumingit na naman si ate sa usapan habang naglalagay sya ng kanyang sumbrero. "Siguraduhin mo lang, Janna ha. Baka pag dating natin sa Baguio eh humagulgol kana naman sa pag iyak."

I rolled my eyes, "Tss.. Dati lang yun ate. Syempre mahal na mahal ko yung tao eh kaya malamang iiyakan ko."

"Eh ngayon ba? Mahal mo parin, anak?" Pag putol ni mommy sa usapan.

My whole body freezed that time, my eyes got widen as i looked to mommy. "Umm.." Wala akong masabi.

Sumulsol na naman si ate, "Obviously, mommy. Tignan mo nga hindi maka sagot oh? Silence means yes."

I glared at ate as i sigh deeply.

"Totoo ba yun, anak?" Tanong ni mommy saakin.

I nodded. They both sighs.

Maya maya pa ay biglang pumasok si Simon sa kwarto nila mommy, "Let's go guys!" Inang yan, mas excited pang umuwi kaysa saakin.

-TIME SKIP-

Finally, natapos na rin kaming mag prepare and everything. Nag suggest ako kila mommy kung pwede bang kumain muna kami for the last time dito sa Subic. Hindi pa rin kasi kami nag aalmusal nung mga oras na yon. Nagulat silang tatlo, sina mommy, Simon at ate na bigla daw akong nag aya. Alam kasi nilang madaling madali na kong makaalis nung lugar na yon tas naisipan ko pang kumain. Sorry na, gutom na gutom na kasi ako nung time na yun. So ayon, as usual. Umorder lang kami at hinintay yung inorder namin. Umorder nga pala ko ng pritong tilapia ganun din si mommy habang nag gulay naman sina Simon at ate. Sinabihan ko sila na bilisan lang namin kumain dahil baka makita pa kami ni Sandro or what basta medyo natataranta na ko. Hinawakan ni Simon yung kamay ko nung oras na yon at tumingin lang sya sakin para mapakalma ko. Alam nya na kasi ang ibig sabihin kapag nanginginig ang kamay ko at dahil yun sa sobrang kaba. Simula nung nakita ko si Sandro dito parang gusto nang bumalik ng mga paa ko sa baguio agad.

-TIME SKIP-

Tapos na kaming mag almusal. Nag bayad na si Simon ng pinagkainan namin. Oo sya nag bayad, pero hindi ko sya sugar daddy. Sya ang nag aya rito sa Subic kaya sinabi nyang sa credit card nya nalang ichacharge lahat ng kakainin namin. Hinintay lang namin sya nina mommy at agad na kaming lumakad papalabas ng restaurant. Lumingon ako sa dagat at pinagmasdan ang ganda nito. Yung mga halik ng alon sa seashore, ang sarap sa tenga. Napapikit tuloy ako nang langhapin ko ang fresh air sa lugar na yon. Nagising ako sa katotohanan nang may tumawag sa pangalan ko na isang napaka pamilyar na boses.

"Janna, let's talk please?"

Dumilat ako at nakita ko na naman ang isang anghel na matagal ko nang sabik na yakapin. Umiyak ako at walang anu't ano pa ay bigla ko nalang syang niyakap. Natulala sina mommy, Simon at ate sa ginawa ko. Alam kasi nilang umiiwas ako kay Sandro tapos bigla ko syang yayakapin nang ganun ganun lang. Ito namang marupok na Sandro na 'to ay niyakap rin ako pabalik. Ilang minuto rin yung yakapan namin na yun, yung yakap na may sabik, yung yakap na may pagmamahal. Namiss kong umiyak sa balikat nito, namiss kong singahan yung damit nito. Namiss ko 'tong lalake na 'to, namiss ko ang lahat sakanya. 🥺

Maya maya pa ay nag sink in na saakin na nakayakap pala ako kay Sandro. Nanlaki ang mata ko at bigla akong bumitaw sa pagkakayakap namin sa isa't isa at natulak ko sya ng bahagya.

"Sorry, i don't wanna talk to you for now. Leave us alone, Sandro." Wika ko sakanya. Tahimik lang naman na nakikinig sina mommy, Simon at ate.

Kinuha nya nag kamay ko at hinalikan ito na halos mangiyak ngiyak na naman sya. "Janna, pleaseee.." Durog na durog na ang puso ko nung nakita ko syang nagmamakaawa saakin. Hindi ko kasi kayang tuningin sakanya kapag umiiyak sya dahil naiiyak rin ako.

I get out of his grip, umiling lang ako at hindi ako makatingin nang derecho sa mga mata nya. Namumula na ko pero hindi ko parin napigilan ang iyak ko. "Tara na, mommy." Wika ko nang pinangunahan ko na silang lumakad at iniwan si Sandrong tulala.

_________________________________________
~SANDRO'S POV~

Janna left me stunned.

Tinapik ni Simon ang balikat ko nang napaluhod ako sa buhangin habang sinusundan ng tingin si Janna palabas ng resort. "Maybe next time, bro. Give her her alone time. Just talk to her when everything's got settled."

I nodded as i continously crying.

Lumapit saakin si tita (ang mommy ni Janna), at tinulungan nya kong tumayo sa pagkakaluhod. "Sandro, iho. Tumayo ka jan, anak." At agad naman akong tumayo, she cupped my face at tumingin sa mga mata ko. "I know my daughter still loves you. Kaya alam kong mapapatawad ka rin nya pero.. Hindi muna ngayon, hmm? Mahal ka nya at mapapatawad ka nya pero just give her time okay? You're always welcome sa condo if ever man na maisipan mong dumalaw. Pakatatag ka anak ha?" Tita whispers as she ended our conversation with a forehead kiss.

After that, nag lakad na rin sila patungo sa direksyon ni Janna at sinundan ito at iniwan nila ko habang nagpupunas na ako ng mga luha ko at sinusundan sila ng tingin.

And yeah,

Janna left me broken.

Janna left me in pain.

Janna left me crying.

Janna left me blaming myself for ghosting her.

Janna left me stunned.

Ganito pala kasakit maiwan nang walang paalam.