I Wish I Never Woke Up (Sandro Marcos FF)

Ep. 30: Reminiscing

-MINES VIEW PARK-

Kanina pa kami nag lilibot libot dito sa Mines View Park nina Simon at Vinny. Then there is one thing that i have realized. As i was looking on its unbreathable view, i remembered something that made my mind rewind from back then. Natatandaan ko at malinaw na malinaw pa saakin yung unang punta ko dito. I'm just alone that time. At masaya ako ngayon dahil hindi na ako mag isa. Pero bat ganun, dalawa na nga yung kasama ko ngayon pero there's something in my heart na parang kulang. Pakiramdam ko kasi mula nung umalis si Sandro, anlaki ng nawala sakin. Syempre malaki rin kasi ang lugar nya sa puso ko at halos masakop nya na ito.  Hays, halos kalahating araw palang wala si Sandro sa tabi ko. Pero it feels like almost a year. Grabe, ganun na ba ko ka attracted sakanya? Well, actually hindi ko pala 'to lahat magagawa, maiisip, at mararamdaman kung hindi ko sya mahal. Focc, i miss him so much. Namiss ko na rin naman sya noon pero hindi ganito ka miss. Iba talaga yung ngayon. Like, namimiss ko yung pag-aalaga nya sakin, yung pang-aasar nya sakin, lahat. Sya mismo namimiss ko.

I was admiring the view until somebody tap my shoulder from the back, "You okay?" And it was Vinny.

"Umm.. Yea! Bat mo natanong?" I answered as i slowly faced him.

"Ahhh wala lang, napansin ko kasi na parang kanina pa malalim yung iniisip mo habang pinagmamasdan yung view." Sagot nya.

"Ahh ehh.. Wala lang yun, wag mo na kong intindihin.." Tugon ko nang dahan dahan akong napa lingon sa malayo.

He looked at me intently, "Janna, umamin ka nga sakin, namimiss mo ba kuya ko?"

My eyes widen, "H-huh? Ahh.. Oo naman syempre, good friends kami nun hano." Pautal utal kong sagot.

"Oh come on, Janna. I know you like my kuya." Pagpipilit nya.

"Oo na! Di ko na idedeny. Basta please don't tell anybody muna ha? Kayong dalawa lang ni Simon ang pinagkatiwalaan kong sabihan nyan." Wika ko habang may tonong seryoso.

He smiled and giggle, "Of course naman, mapagkakatiwalaan naman kami. Btw, tara kumain tayo at wag kana muna mag isip jan ng kung ano ano. Nandito ka nga diba para maglibang at hindi mag isip ng mga bagay na makakapag palungkot sayo. Think positive, okii?" Pag momotivate saakin ni Vinny.

Sa totoo lang, hindi naman kami masyadong close ni Vinny. Nag uusap kami yes pero we're not that close as compared to me and Simon. Pero kahit ganun pa man, naramdaman ko parin na concern sya sakin. And nagawa ko pang umamin sakanya na may gusto ako sa kuya Sandro nya. Thankfully, hindi naman sya nailang. Anyways, huminto kami sa isang kainan dito sa loob ng mines view park para kumain malamang. I just ordered a corndog and a softdrink. Doon lang kami kumain sa labas ng kainan. Nag usap usap saglit habang ineenjoy ang pagkain. Hanggang sa isang couple ang nakakuha ng atensyon ko. Iniinterview sila ng isang vlogger tungkol sa kanilang relasyon. At ito ang aking mga narinig sa pagiging chismosa ko.

Reporter: So gaano na kayo katagal?

Couple: 3 years.

Reporter: Matagal na din pala kayo, ano yung sikreto nyo sa long healthy relationship?

Girl: Umm.. Actually, sobrang dami naming pinagdaanan. Hindi rin namin inexpect na aabot kami ng tatlong taon and counting pa. Siguro yung key lang talaga is trust. Napaka importante nyan sa lahat ng pagkakataon. Lalo na sa sitwasyon namin noon, into politics talaga ang pamilya ng boyfriend ko. Ang hirap sa part ko na hindi talaga maiiwasan yung may makapartner syang babae nung mga panahon na yon. At syempre yung mga supporters nila is sinasabihang bagay sila. Mahirap, kasi hindi nila alam na may nasasaktan na ibang tao. Dumating sa point na natakot ako dahil what if dumating yung time na mafall sya doon sa girl na shiniship sakanya? Syempre lugi talaga ko dahil maraming naka suporta sakanila at sino ba naman ako, hindi ako katulad nung babae na sikat sa lahat. Pero he gave me an assurance na never mangyayari ang kinakatakutan kong yon. Trust ang ibinigay ko sakanya kapalit ng assurance na binigay nya sakin, and yea it worked out. Hanggang sa nag decide na sya na umalis sa politics life at mamuhay in private kasama ako. And that's how it all worked out.

Reporter: What a nice love story. You both really taught everyone not to settle for less, thank you so much lovely couple for allowing us to have an interview with the both of you and Godbless.

Ayan lang lahat ng narinig ko sa interview sakanila. And that made me realized na trust is really important in every relationships. Sa family man yan, friends, or partners. Ayoko sanang mag overthink na baka makahanap si Sandro ng mas better sakin pero let's all admit na hindi naman yun imposible. Kaso in the first place, wala akong karapatan if ever man. Bakit? Sino ba ko sakanya? Sabagay kung "good friend" lang ako para sakanya, well sya hindi. He's not just my good friend...

HE'S MY EVERYTHING. SANDRO IS MY EVERYTHING. HE'S MY LIFE.

Maya maya ay natapos na kaming mag libot sa park, hinatid na ako nina Vinny at Simon sa condo ko. Doon sana ko magpapalipas ng gabi sakanila pero i insisted not. Baka mas mahirapan lang kasi ako lalo na for sure mag isa lang din ako matutulog sa kwarto nya mismo.

"Thank you, Simon.. Thank you, Vinny.. Thanks for making me feel that ia m not alone even tough Sandro left for Ilocos." I said to them as they dropped me off outside the condo.

Simon: Not a problem, Janna. Get enough rest okay? Have a goodnight!

Vinny: You're welcome, sweet dreams and sleep well, Janna.

Nang makaakyat na ko sa unit ko, napa buntong hininga nalang talaga ko. Humiga ako at tumitig sa kisame. Inisip at inalala lahat ng mga oras na kasama ko pa si Sandro. Kelan kaya ulit mangyayari yun? Isa pang kinakalungkot ko ay baka hindi rin sya maka attend ng debut ko. :( Sya pa naman yung last dance eh. Pero i understand naman if hindi talaga sya makakapunta. Hindi rin kasi ganun kadali ang byahe from Ilocos to Baguio. Kaso sayang din talaga yung moment dahil binabalak ko na ring mag confess sakanya sa araw ng debut ko. Mag coconfess ako sa harap ng family ko at family rin nya. And like what i've said before, accepted or rejected, his family and his decision will have my biggest and sincerest respect. Tonight, magpapahinga na ko and ang lungkot lang isipin na ito na yung first night ko without him. I didn't even eat dinner. Nakalimutan ko na siguro kakaisip din sakanya mag hapon. Actually, nag kunwari lang akong naging masaya kanina pero sa totoo lang, si Sandro lang talaga laman ng isip ko mula kanina at hndi ito nawala. Pero still, nagpapasalamat padin ako kay Vinny at Simon for taking care with me. Dahil alam rin nilang sobra kong naapektuhan sa pag alis ni Sandro. And thankful rin ako sa pag tanggap nila sa part na i am admiring their oldest brother. Magpapahinga na ko and hopefully i can have a productive day since tomorrow, Goodnight! <3

A/N: Sorry for the late ud, ngayon palang din ako makakatulog since pinilit ko talaga na makapag ud tonight kahit 1 ep. lang 'cuz sobrang busy ko sa school works huhu graduating student is real 🥲 Hope you appreciate it all, love lots! ♡♡