Deal or no Deal?

hoofdstuk 2.

Jack.

Mijn vingers tintelen door de aanraking met haar warme huid, haar kenmerkende parfum maakt me licht in het hoofd. Ik knijp nog harder in haar arm, gewoon om aan mezelf te bewijzen dat ze me niet in haar macht heeft, dat ze me niet gek maakt en ik niet elke minuut van de dag naar haar verlang.

'Gast, laat haar los, ze is het niet waard.' Ik voel Tyler's hand op mijn schouder, en laat zijn woorden een moment lang op me inwerken, analyseer ze stuk voor stuk, proef de betekenis. Ik laat haar los, maar werp haar nog snel een waarschuwende, dreigende blik toe voor ik me vol zelfvertrouwen omdraai. Ik zie dat een paar meisjes me met grote ogen aanstaren, eentje is van schrik tegen haar kluisje gevallen, en dat geeft me op de een of andere manier voldoening.

Fenna geeft me altijd het gevoel dat ik niets waard ben, en dit soort onnozele meisjes strelen mijn ego weer een beetje. Ik geniet ervan als ze bang zijn, mij erkennen als de sterkere partij, ze alles doen wat ik zeg. Maar bij Fenna is dat nooit gelukt, om de één of andere reden kan ik haar wil niet breken. Ik haat haar. Omdat ze zich niet aan me overgeeft, omdat de wilskracht in haar nooit dooft. Ik kan haar niet domineren, ze is het eerste meisje dat zich tegen me verzet, me niet laat denken dat ik oppermachtig ben.

Het irriteert me mateloos, maar ze blijft me ook intrigeren. Ik kom elke dag een stapje dichter bij haar kern, en als ik daar eenmaal ben zal ik haar breken. Slopen, tot ook zij zich aan mij overgeeft. Ik zucht genietend bij het idee en kijk nog even achterom.

Fenna staat eenzaam in de gangen, haar rugzak is van haar schouder afgeschoven en hangt nu aan haar onderarm. Haar zijdezachte, bruine haren omlijsten haar knappe gezicht.

Een gezicht dat ik het liefst de hele dag zou strelen, dat ik zou willen overladen met kussen. Zou ze al gebroken zijn? Zou ze zich al aan mij overgeven? Haar hele lichaamshouding zegt van wel. Ze staat gebogen, alsof ze de handdoek in de ring heeft gegooid, alsof het vechten haar teveel moeite kost.

Triomf trekt aan mijn mondhoek, waardoor er een griezelige, sinistere glimlach rond mijn lippen verschijnt. Maar die verdwijnt al snel als mijn blik op haar ogen valt. Haar prachtige hazelnootbruine ogen.

Ze lichten vol wilskracht op, lijken me uit te dagen en me toe te roepen dat ik haar nooit kan krijgen. Woedend draai ik me weer om. Ooit zal ze van mij zijn, en zal ze alles doen wat ik zeg.

De bel luidt het einde van de schooldag in. Ik pak mijn spullen luidruchtig bij elkaar, werp het meisje naast me een mierzoete glimlach toe en loop op mijn gemak het lokaal uit.

De leerlingen van de school wijken voor me uiteen, houden hun blikken op de grond gericht-doodsbang dat onze blikken elkaar kruisen. Met een rechte rug en een genietende grijns rond mijn mond loop ik als een koning door de gangen. Een koning die weet dat zijn heerschappij veilig is, die weet dat zijn onderdanen hem vereren.

Ik hou van het macht gevoel, de heerlijke tintelende warmte die door mij heen trekt als ik zie dat iedereen bang voor me is. En het mooiste is dat er niemand is, die mij van mijn troon kan stoten. Tyler en Connor vormen geen bedreiging, omdat het mislukte kopieën van mij zijn, en niemand anders heeft zoveel macht als ik. Iedereen adoreert mij, en degene die me verachten, durven er niks aan te veranderen. Bijna niemand dan.

Er gaat een steek door mijn lichaam als ik haar zie. Ze heeft haar arm door die van haar vriendin gehaakt, een ontspannen glimlach siert haar gezicht. Ze ziet er nog onweerstaanbaarder uit, en ik vervloek mezelf erom dat mijn hoofd op hol slaat, mijn hart sneller begint te kloppen. Wat doet Fenna toch met me?

Vroeger waren we goede vrienden, deelden we lief en leed met elkaar. Zag ik haar elke dag mooier worden. Durfde aan mezelf toe te geven dat ik verliefd op haar was.

En toen werd mijn vader rijk, en ontdekte ik wat geld voor invloed had op vrouwen. Aan elke arm hingen er nu minstens vijf, die me op handen droegen en alles deden wat ik wilde. En voor even waren ze prima om mee te spelen, om hun harten rond te schoppen, en ze daarna keihard te laten vallen. Ze konden me nooit langer boeien dan een paar dagen, want dan raakte ik verveeld. Uitgekeken op hun lichaam, op hun uiterlijk, op alle problemen die ze met me probeerden te delen- emotie's zijn er voor relaties, en dat woord kwam niet voor in mijn woordenboek.

Maar bij Fenna ging het niet zo makkelijk. Ik had haar vaak genoeg laten weten dat ik geïnteresseerd was, en het leek alsof zij daardoor juist háár interesse verloor. Ik kon niet bevatten dat ze me zo mijn best liet doen, stond niet toe dat ze zo met mijn gevoelens speelde. Ík was degene die dat deed, niet andersom.

En toen ik er eenmaal achter kwam dat ik haar niet kon krijgen, begon ik haar te treiteren. Eerst met onschuldige opmerkingen, daarna valser en fysieker. Want ik moest en zou aandacht krijgen van haar, of dat nu negatief of positief was. En nu kan ik niet meer zonder die aandacht, heb ik haar opmerkingen nodig, als een verslaving waar ik niet meer vanaf kan komen.

Ik weet dat ze mij haat, en daar geniet ik van. En op een dag, wie weet wanneer ,zal ze het opgeven. Zal ze klaar zijn met vechten, en erachter komen dat ze van me houdt. En op die dag, zal ik er klaar voor zijn.

Hoofdstuk 2! Niet heel erg lang maar hoop dat jullie het toch leuk vinden. Leuke comments en goede feedback zijn altijd welkom!!! En dat leuke sterretje is er natuurlijk niet voor niks! Fijn paasweekend iedereen.
Xx
Daniek.