Deal or no Deal?

Hoofdstuk 17.

Hoofdstuk 17.

Fenna. 

De bel scheurt de stilte aan stukken en laat een opgelucht gevoel door mijn lichaam sijpelen.

Eindelijk weekend, schiet het door mijn hoofd en ik heb het gevoel alsof ik tien kilo lichter word.

Alles wat voor het feestje geregeld moest worden is gedaan; de drank is binnen, de uitnodigingen zijn verstuurd en ik heb op het laatste moment zelfs een dj kunnen regelen.

Al met al ben ik best trots op mezelf en hoewel Jack nooit zou zeggen dat hij me dankbaar is, kan ik de bewonderende blik in zijn ogen makkelijk herkennen.

Ik ben blij dat ik tenminste een keer iets succesvol heb volbracht zonder zijn woede over me heen te roepen en de afgelopen dagen lijken we het zelfs steeds beter te kunnen vinden. In de buurt van zijn vrienden gedraagt hij zich nog steeds als een eikel en vind hij het maar wat leuk om mijn geduld op de proef te stellen, maar als we gewoon samen zijn, lijkt het gevoel van respect te groeien en neem ik de onschuldige plagerijtjes voor lief. Het is al vele malen beter dan ik gewend ben.

Als ik bij mijn kluisje sta en mijn boeken verwissel, voel ik twee handen die zich om mijn middel wikkelen en me langzaam omdraaien. Ik sta op het punt om Jack uit te kafferen, als ik de warme ogen van Tyler ontmoet.

Sinds zijn bekentenis in de supermarkt twee dagen geleden heb ik niet meer met hem gesproken en ik voel hoe een dieprode blos mijn gezicht over probeert te nemen.

'Hey Fenna,' zegt hij, me met zijn indringende blik dwingend hem aan te kijken.

'Hoi,' fluister ik ademloos, niet zo goed wetend hoe ik op zijn aanwezigheid moet reageren. Zijn geur doet dingen met mijn lichaam waar ik geen vat op heb en mijn hoofd duizelt als hij lichtjes langs mijn armen strijkt.

'Alles goed?' vraagt hij terwijl hij zachtjes mijn kaak streelt en ik de controle die ik dacht te hebben volledig kwijtraak.

'Leid ik je af?' zegt hij plagerig en hij weet net zo goed als ik dat het meer een constatering is dan een serieuze vraag.

Rollend met mijn ogen sla ik zijn hand weg, maar ik kan niet voorkomen dat er een glimlach over mijn gezicht trekt.

Ik draai me weer om naar mijn kluisje en pak gauw mijn wiskunde boek, voordat Tyler het deurtje dichtklapt en zijn hoofd in mijn nek begraaft.

Een aantal leerlingen vertragen hun pas om naar ons te kijken, om daarna onder luid gegiechel weer door te lopen.

'Tyler,' verzucht ik, zo een einde makend aan het intieme moment waarin we onszelf verloren hadden.

Ik richt me weer naar voren, waardoor onze lichamen moeiteloos in elkaar kunnen overlopen, en druk een warme kus op zijn lippen.

'Wat is er?' Zijn blik staat onzeker en op de een of andere manier maakt hem dat onweerstaanbaar.

'Je weet hoe snel roddels verspreidt worden op deze school, en ik heb geen zin om dit, wat wij hebben, aan een bepaald persoon uit te leggen.'

Hij kijkt me begrijpend aan, knikt even.

'Ik snap het. Maar Fenna,' zegt hij als ik op het punt sta om weg te lopen en hij me aan mijn pols terug trekt, 'wat is het precies wat wij hebben?'

De stilte die ontstaat laat een onzekerheid groeien waar we allebei aan willen ontsnappen, maar die ons vrijwel meteen inhaalt en overrompelt.

Ik laat de vraag bezinken, Tyler's gekwetste blik uit alle macht negerend.

De reacties van mijn lichaam en geest die in zijn bijzijn worden opgeroepen, laten er geen twijfel over bestaan dat ik hem leuk vind. Dat ik ervan geniet om in zijn bijzijn te verkeren. Maar elke keer als ik aan hem denk, wurmt Jack zich door de façade in mijn hoofd, en vernietigt hij alles waar ik zeker van dacht te zijn.