Deal or no Deal?

Hoofdstuk 2

Hier hoofdstuk 2 van deel 2. Het duurt helaas even voordat een cover is gemaakt, maar ik wil jullie ook niet zo lang laten wachten! Ik hoop dat jullie het leuk vinden en laat vooral je mening achter! ^^ 

Hoofdstuk 2 - Jack 

Bloederige herinneringen vernietigen mijn dromen en achter mijn ogen ontploffen huizen, mensen en vrienden. De ene stad na de ander ligt in puin, en ik weet dat ik wakker moet worden maar de nachtmerrie houdt me gevangen. Ik wil iedereen redden die ik heb verloren, maar mijn krachten zijn me ontnomen en ik kan niets anders dan schreeuwen.

Uiteindelijk gil ik mezelf naar bewustzijn, en walg van de druppels zweet die strepen over mijn lichaam en gezicht trekken. Het duurt alleen even voordat ik besef dat het zweet op mijn wangen tranen zijn die ik al veel te lang heb ingehouden.

Ik wilde dat ik nooit het leger in was gegaan.

Het is een gedachte waarmee ik elke ochtend wakker word, gekweld door nachtmerries die me de werkelijkheid doen vergeten. Na de middelbare school had ik echter geen andere keuze. Ik had geen idee wat ik wilde doen. Mijn passie was afgewezen en ik moest iets kiezen wat me financieel in leven kon houden. Ironisch genoeg, zorgde die behoefte ervoor dat ik mijn leven op het spel zette. Ik weet dat er nog veel meer verschrikkelijke dingen gebeuren in een oorlog, maar de beelden van toen krijg ik niet van mijn netvlies.

Een jaar na mijn uitzending, toen ik nog maar twintig was, heb ik hulp gezocht en twee jaar gekregen. Angsten werden op tafel gelegd en ziekelijke trekjes werden gedeeld en ontkracht. Ik heb er echt iets aan gehad, maar het heeft nooit mijn herinneringen weggevaagd.

En waarschijnlijk, zal ik daar de rest van mijn leven mee moeten dealen. Ik schop de dekens van me af en trek een aantal kleren uit mijn kast. Mijn appartement is niet heel groot, en bevat slechts twee kamers: mijn slaapkamer, en een woonkamer met keuken. In mijn kamer is een minuscuul badkamertje geplaatst, maar het is alles wat ik nodig heb.

Mijn ouders hadden erop gestaan dat ik na mijn ontslag bij het leger, weer bij hen kwam wonen, maar koppig als ik was had ik geweigerd. Ik wilde mijn eigen omgeving hebben, zonder dat ik constant herinnerd werd aan alles wat ik in dat huis had meegemaakt. Ik was een andere jongen daar, en die wilde ik nooit meer de overhand laten krijgen.

Het zorgt ervoor dat ik nu al 8 jaar in dit kleine appartementje woon, en hoewel het niet heel veel voorstelt is het wel alleen van mij. Ik wilde graag opnieuw beginnen, en ben daarom gestart met een marketing opleiding, aangezien ik me altijd al met creativiteit en media bezig heb gehouden. Ik ben goed in dingen verkopen en hoopte dat ik dat talent nu eens in nut om kon zetten. Tegen alle verwachtingen in, maakte ik de opleiding af. Jammer genoeg was er niet heel veel vraag naar en hoewel ik hier en daar wel een baantje had gehad, hield ik het nooit lang vol. Ik ben een wispelturig persoon, die snel verveeld raakt en uitdagingen nodig heeft.

Dat resulteert erin dat ik nu al 6 maanden bij een winkel werk waar ik het eigenlijk helemaal niet naar mijn zin heb en ik mijn kennis totaal niet kan toepassen. Mijn ouders hebben gezegd dat ik naar vacatures moet gaan zoeken en ik heb me voorgenomen die zoektocht vandaag weer op te pakken. Ik loop naar de badkamer en zet de douche aan. Het is zo klein dat mijn lichaam er net in past, maar ik vind het niet erg.

Ik maak me vlug klaar en breng mijn haar in model. In de keuken flans ik een vlug ontbijt in elkaar en doe ondertussen mijn laptop aan. Ik heb het ding een paar jaar terug gekregen, maar hij doet het nog steeds naar behoren. Allereerst zoek ik op monsterboard.nl naar openstaande vacatures. Ik kom een aantal banen tegen die niet binnen mijn vakgebied liggen, en moedeloos scrol ik verder. Ik heb nooit veel geduld gehad, en ook nu begint mijn concentratieboog me alweer in de steek te laten.