Deal or no Deal?

Hoofdstuk 24.

Hoofdstuk 24.

Fenna

Met trillende handen zoek ik zijn naam op in mijn contactenlijst.

De avond met Roos was ongelooflijk gezellig. We hebben gelachen tot onze longen om zuurstof schreeuwden, hebben gezwijmeld over jongens die nooit de onze konden worden en tranen gelaten om denkbeeldige personages in films die we al honderden keren hebben gezien.

Het voelde fantastisch om me voor even van de werkelijkheid te scheiden en gewoon te genieten van onze vriendschap. Van een van de weinige vormen van liefde die niet zo ingewikkeld zijn, en waar ik altijd op kan terugvallen.

Maar toen ik deze ochtend wakker werd, sloeg de realiteit me alweer in het gezicht, en kwam de beslissing die ik heb gemaakt weer genadeloos boven drijven.

Ergens blijft een stemmetje schreeuwen dat ik het niet moet doen, dat het zwak is en mijn leven er alleen maar slechter op zal worden, maar toch verschaft het idee alleen al me ongelooflijk veel rust.

Makkelijk zal het niet worden, maar ik weet dat het tegenover ons allebei meer dan eerlijk is.

Toch staat het zweet in mijn handpalmen, en tril ik een klein beetje op mijn benen.

Ik haal even heel diep adem, laat de frisse lucht bezit nemen van mijn lichaam en druk dan op zijn naam.

Er wordt vrijwel meteen opgenomen, alsof hij de hele dag op dit belletje zat te wachten en smacht naar het waardevolle geschenk van mijn stem.

'Met Tyler Hovenaar.'

Zodra ik zijn stem hoor neemt een rozig gevoel bezit van mijn lichaam, en ik probeer de schrijnende pijn die daarna in mijn hart ontstaat te negeren.

'Hoi Tyler, met mij.' Ik kan hem bijna horen glimlachen aan de andere kant van de lijn, en alle moed zakt me in de schoenen. Ik probeer mezelf weer op te lappen, probeer mezelf te vertellen dat ik dit moet doen.

Mijn keel doet pijn als ik de woorden eruit duw, maar ik weet dat het een goede beslissing is.

'We moeten praten.'

--

Het is heet in het café.

De warmte heeft het eindelijk van de ijzige wind gewonnen, en hult iedereen in een cocon van genadeloze hitte.

Hoewel er hier en daar wat ramen open staan, loopt het zweet in straaltjes over mijn rug en glibbert het koele glas water constant uit mijn handen.

We zitten in het café waar we onze eerste date hebben gehouden, waar mijn lippen voor het eerst contact hebben gemaakt met zijn huid. Het was weliswaar een kus op de wang, maar de gevoelens die dat kleine, onschuldige moment telkens weer oproept zal ik voor altijd koesteren.

Net als de vorige keer werpen alle vrouwelijke klanten een stiekeme blik op Tyler en halen ze alles uit de kast om zijn aandacht te trekken.

Maar net zoals toen, heeft hij alleen maar oog voor mij.

Hij probeert mijn hand vast te pakken, maar ik durf geen enkele vorm van genegenheid te tonen, als de dood dat het hem nog meer pijn zal bezorgen.

'Waarom wilde je praten Fenna?' vraagt hij, zijn blik zo bezorgd dat ik er nauwelijks naar kan kijken.

Ik knijp mijn ogen stijf dicht en zeg in een enkele ademhaling: 'Ik maak het uit.'

Ik heb geen idee of we ooit officieel een stelletje waren, maar het is de enige zin waar ik op kan komen waarmee ik een einde kan maken aan datgene wat we hadden.