Deal or no Deal?

Hoofdstuk 1 :)

Hallo allemaal! 

Ik ben een tijdje weggeweest :( Ik hoop dat jullie dit boek niet vergeten zijn, en nog steeds net zo enthousiast en benieuwd zijn over en naar het verhaal van Fenna en Jack. Ik ben bezig om het eerste deel te herschrijven, maar ik ben ook druk bezig met deel 2. En omdat jullie allemaal al zo lang hebben moeten wachten, en geweldig zijn, wil ik jullie toch iets geven om nog te weten waar jullie het voor doen! :)

Dus hierbij het eerste hoofdstuk van deel 2, wat: 'Hebben we een deal?' zal heten. Ik ben erg benieuwd naar jullie mening, dus laat dat ook vooral weten!!! 

Veel leesplezier. Liefs, Daniek. 

Samenvatting;

Het is inmiddels tien jaar geleden dat Jack en Fenna elkaar op school hebben losgelaten. Jack heeft een onstuimig verleden achter de rug, en kampt met nieuwe problemen die hij nog niet verwerkt heeft. Hij is werkeloos, single, en nog niet over zijn jeugdliefde heen. Fenna echter, lijkt haar zaakjes wel goed op orde te hebben. Ze heeft een eigen bedrijf, een dochtertje en Rosa die haar door dik en dun blijft steunen. Maar wat als hun paden weer kruizen, en er een nieuwe deal op tafel komt die niemand aan ziet komen? 

Hoofdstuk 1-Fenna

Mijn ogen openen zich al voordat de voetstapjes duidelijk worden, en mijn lippen vormen zich als vanzelf tot een glimlach. Het kleine streepje licht dat de gordijnen niet weten te verdrijven, zet de kamer in brand en schenkt me genoeg energie om me om te draaien.

Ik ben net op tijd om de deur krakend open te zien gaan en het ronde gezichtje dat tevoorschijn komt, steelt mijn hart telkens opnieuw. Haar hazelnootkleurige ogen, die we gemeen hebben en haar altijd aan mij zullen verbinden, lichten enthousiast op en het duurt ook niet lang voordat ze zich op mijn bed hijst en haar vertrouwde plek tussen de dekens opeist.

Haar kenmerkende geur kruipt via mijn neus naar mijn zintuigen en ik begraaf mijn gezicht in haar krullende haren.

'Goedemorgen mama,' fluistert Emmy, mijn vierjarige dochter, en ik druk haar nog steviger tegen me aan. Het feit dat er een persoon op deze wereld je 'mama' noemt, is het meest waardevolle en ondefinieerbare gevoel dat ik ooit heb gekend. De bevalling was zwaar, harteloos, en toch had ik het geschenk van haar warme handjes en lieflijke gezichtje niet willen missen.

Elke ochtend begint op deze manier. Het is een vaste routine die ik zo lang mogelijk in stand wil houden, aangezien ze in mijn ogen veel te snel opgroeit.

Daarbij, doet het me denken aan Evi, mijn zusje, die inmiddels al zeventien is maar die ik door deze gedachten nog even klein kan houden.

Gek, dat er binnen 11 jaar zoveel kan veranderen.

Ons samenzijn duurt een kwartier, en de wekker vertelt me dat het echte leven op ons staat te wachten.

Ik besluit Emmy, die zoals altijd weer ingedommeld is, nog even te laten slapen en stap aan de andere kant uit bed. Het hout kust mijn huid en ik gris de kleding die ik gisteren heb klaargezet van mijn stoel.

Ik ben verrassend helder voor deze vroege ochtend, maar het hebben van een kind verandert je al snel in een ochtendmens. Daarnaast, heb ik me altijd al levendiger gevoelt in de zomer.

Ik loop naar de badkamer die aan mijn slaapkamer grenst en er gaat zoals altijd een steek door mijn hart bij het zien van de tweede lege wastafel.

In plaats van er te lang bij stil te staan, werp ik een blik in de spiegel. Het enige wat helaas niet verandert is in deze elf jaar, is het beeld van mijn gezicht zodra ik mijn bed verlaat. Mijn haar lijkt naar het plafond te rijken en mijn ogen staan dof van de slaap.