Deal or no Deal?

Hoofdstuk 19.

Fenna.

De warmte in de kamer is zo bedrukkend dat ik er duizelig van word en grijp mijn kans om weg te vluchten met beide handen aan.

Ik ben Rosa een uur geleden kwijtgeraakt aan een jongen die zijn ogen niet van haar af kon houden, en zonder haar wordt het pijnlijk duidelijk dat ik hier niet op mijn plek ben. Dat ik hier niet thuis hoor.

Op de zoveel stappen trek ik mijn jurkje naar beneden, dat hardnekkig elk stukje van mijn huid bloot probeert te leggen.

Af en toe word ik tegengehouden door een jongen die duidelijk een slokje teveel op heeft, maar ik weet me altijd net op tijd los te trekken en in de mensenmassa te verdwijnen.

Mijn benen beginnen zwaar te worden van het dansen en ik vecht me een weg naar de keuken om mijn droge keel te bestrijden.

Na een eeuwigheid kom ik eindelijk bij de kraan aan en vul snel een beker met water. De vloeistof is een welkome verlichting en ik blijf even staan om van de rust te genieten.

Echt lang de tijd krijg ik niet, aangezien de stilte al snel door een bekende stem word verstoord.

'Vermaak je je een beetje Fenna?' fluistert Chris in mijn oor, en hoewel hij naar mijn smaak veel te dichtbij is, probeer ik mijn rust te bewaren en hem niet weg te duwen. Op de een of andere manier besef ik me maar al te goed dat hij niet helemaal zuiver is en ik wil hem geen enkele reden bieden om me te wantrouwen.

Ik knik terwijl ik nog een slok neem en duw hem onopvallend een stukje terug. Hij grijnst scheef naar me, een grijns waar ik geen aandacht aan wil schenken, maar waar ik onwillekeurig geen weerstand aan kan bieden.

'Ik had dit feestje veel heftiger verwacht, dus dat valt in ieder geval mee.' Ik doe een poging om te lachen, maar de glinstering bereikt mijn ogen niet en ik weet dat ik mijn lichaam niet voor de gek kan houden.

'Ben jij heftigere feestje gewend dan?' vraagt Chris zacht, met een ondeugende ondertoon zijn stem.

Ik verkoop hem onwillekeurig een plagerige mep tegen zijn schouder en probeer de triomfantelijke blik in zijn ogen te negeren.

'Natuurlijk ben ik heftigere feestjes gewend. Dit is kinderspel.' Ik grinnik zachtjes en voel mijn lichaam ontspannen. Voel hoe ik voor even kan geloven dat ik hier vrijwillig ben en ik gewoon lol maak met mijn vrienden.

Dan buigt Chris zich naar me over, veegt een pluk haar uit mijn gezicht en strijkt vederlicht langs mijn nek, een daad waar ik kippenvel van krijg. 'Dan moeten wij samen maar eens een feestje bouwen.'

Zijn stem, hees en warm, weet me bijna te overtuigen. Laat me bijna geloven dat dit goed is, dat ik me aan hem over moet geven.

Net op tijd neemt mijn verstand het echter weer over en probeer ik de afstand tussen onze lichamen te vergroten.

'Wat is er?' vraagt hij, duidelijk in de war door mijn plotselinge aarzeling.

'Dit is niet goed,' weet ik eruit te persen en zet mijn glas op het aanrecht, klaar om weg te gaan. Ik stap over de drempel, sta op het punt om me weer door de warmte te laten omringen, als ik door een onzichtbare kracht wordt tegengehouden en iemand mijn pols in een ijzeren greep gevangen houd.

Chris trekt mijn lichaam naar zich toe tot ik tegen hem op bots en ik zijn spieren in mijn rug voel prikken.

'Kom op Fenna, het was net zo gezellig,' zegt hij terwijl zijn lippen langs mijn slaap strijken en ik mijn benen week voel worden.

'Laat me los Chris,' fluister ik angstig, en ik vervloek de duidelijke trilling in mijn stem. Ik haat het dat ik zo zwak ben. Ik haat het dat ik me niet tegen deze jongens kan beschermen en ik niet in staat blijk te zijn om mezelf te verdedigen.