Deal or no Deal?

Hoofdstuk 7

Jack.

Ik geef een ruk aan het stuur om een auto die de hoek om scheurt te ontwijken. Het is me een raadsel dat ik nog nergens tegenaan ben geknald. Haar aanwezigheid leidt me compleet af, haar kenmerkende parfum maakt me licht in het hoofd.

Ik kan niet meer helder nadenken door haar warme lichaam die tegen het mijne drukt. Haar handen houden mijn middel stevig vast en ze zit dichterbij dan ze eigenlijk zou moeten. Of verbeeld ik me dat maar?

Ik hoor haar af en toe zachtjes lachen als ik wat meer gas geef. In stilte genieten we van het ritje, en ik probeer ons veilig bij mijn huis te krijgen. Eindelijk komen de bekende, zilveren poorten in zicht, en ik zet nog snel even een spurt in. De camera's signaleren ons al voordat we überhaupt voor de poort staan, en het hekwerk glijdt soepel open.
Fenna laat een verwonderd kreetje uit haar mond ontsnappen en ik kan niet anders dan haar een arrogante grijns toe te werpen.

Ze rolt met haar ogen en kijkt snel de andere kant op, maar de bewondering blijft in haar ogen hangen.
Ik rijd de enorme oprijlaan af, het is ongeveer een kilometer grindpad en aan beide kanten spreidt zich een grasveld uit zover het oog reikt.

Haar grip rond mijn middel verslapt als we voor de deur van mijn huis staan, en ik vind het bijna jammer dat ik het ritje niet kan verlengen. 'Hier is het '
'Duh,' hoor ik haar zachtjes fluisteren maar ik besluit er niks over te zeggen. Ik leg mijn hand op haar onderrug, net iets lager dan toegestaan bij 'oude vrienden' maar dat kan mij niks schelen.
Ze verstrakt even onder mijn aanraking maar laat mijn hand toch liggen, niet dat ze er iets tegenin zou kunnen brengen. Ik dirigeer haar naar de keuken en laat haar los.

'Wil je wat drinken?' Ze gaat zitten op één van de krukken die aan het kookeiland zijn geschoven. Verwonderend kijkt ze om zich heen, neemt elk detail van de ruimte in zich op alsof ze het later precies uit moet tekenen. Een gevoel van trots maakt zich van mij meester, omdat ze eindelijk ergens van onder de indruk lijkt te zijn.
'Eh..doe maar een colaatje,' zegt ze verstrooid en slaat nerveus haar benen over elkaar. Ze weet niet goed wat ze met haar armen moet, dus kruist ze die voor haar borst.
Ik neem haar even in me op, laat tot me doordringen dat ze hier echt zit. Hier in mijn huis!, en dat ik haar helemaal voor mezelf heb.

'Blijf je daar de hele dag staan?' Vraagt ze geïrriteerd en draait zich om op haar stoel, in de startblokken om bij elke vorm van onraad de benen te nemen. Ze maakt een einde aan mijn fantasie en ik zou haar het liefst duidelijk willen maken wie hier de baas is, maar dat bewaar ik voor straks.
Als ik me weer omdraai en een blikje cola naar haar toe schuif, heeft ze haar mond in een ontspannen streep getrokken maar haar wenkbrauwen gaan vragend omhoog: benieuwd naar mijn zwijgen. Benieuwd naar de reden waarom ik haar niet heb gecorrigeerd.
Ik glimlach enkel naar haar, en loop zonder iets te zeggen de keuken uit. Even is het stil, maar al snel hoor ik haar voetstallen vluchtig achter me aanrennen,me proberen bij te houden.

We lopen een lange, houten trap op. De treden glimmen: het werk van de schoonmaakster die het hout altijd extra aandacht geeft.
Ik werp een snelle blik over mijn schouder. Fenna neemt alles in zich op, verwonderd zich over de luxe die in dit huis te vinden is.

Alle meisjes die hier ooit zijn geweest waren zo onder de indruk dat ik er niet eens moeite voor hoefde te doen om ze uit te kleren te krijgen. Soms denk ik dat ze niet eens op mij vielen maar me alleen maar probeerden te behagen om dit huis tot hun 'thuis' te maken. Natuurlijk liet ik ze begaan, maakte ik de droom waar ze zich zo angstvallig aan vastklampten niet kapot, omdat ik nooit meer zocht dan een leuk nachtelijk avontuurtje. Zou Fenna ook zo onder de indruk zijn dat die enorme muur, waarmee ze me altijd buitensloot, afbrokkelt? Dat ze zich, net als al die andere meisjes, aan me gewonnen geeft zonder enkele weerstand te bieden?

Diep vanbinnen wil ik dat niet eens. Ik zal haar humeurige antwoorden missen, de verwijten die ze in een moment van pure frustratie naar mijn hoofd kan slingeren.
Haar weerstand windt me meer op dan een ander meisje ooit met haar lichaam heeft gekund. En misschien is mijn liefde voor haar enkel gebaseerd op die kracht. Zal ik, als ik eindelijk haar lichaam krijg, haar keihard laten vallen zoals ik met al haar voorgangers heb gedaan?

Of zal dit verlangen, die zich zo vurig in mijn hart heeft genesteld, nooit verdwijnen? Zal ik dit verlangen enkel kunnen strelen als ik haar elke dag bij me heb, de warmte van haar lichaam kan voelen?

Ergens beangstigd die gedachte mij. Ik ben toch niet zo'n watje die zich aan het eerste beste meisje, die meer los kan maken dan alleen lust, overgeeft? Ik weet het niet, en voor nu hoef ik het ook niet te weten.
De eerste uitdaging is om haar van mij te laten houden en dat is een klus waar ik lange tijd voor nodig heb.

We houden voor mijn kamer in en ik open de deur die naar mijn domein leid. Het is een gewone jongenskamer: groot, met rijen cd's in de kast, een enorm tv-scherm aan de wand en een muur versierd met posters van prachtige, halfnaakte modellen.

Noem me voorspelbaar, ik geniet er ten zeerste van.

Fenna rolt met haar ogen als ze de posters ziet, en gaat snel op mijn bureaustoel zitten. Ik plof neer op mijn bed en klop op het lege stuk matras naast mij. Als ze begrijpt waar ik op doel, schudt ze bruut haar hoofd, waardoor haar bruine haren voor haar ogen komen te hangen. Ze ziet er hierdoor nog mooier uit, wild, mysterieus en onschuldig tegelijk maar dat zal ik nooit aan haar toegeven. Ik zou haar nu het liefst in mijn handen willen nemen, haar lichaam de hele middag willen strelen maar ik weet mezelf te bedwingen.

'Kom op,' grijns ik. 'Je bent toch niet bang voor me?' Ze kijkt me even ernstig aan, denkt na over het antwoord dat ze moet geven. Uiteindelijk haalt ze haar schouders op en schraapt ze haar keel.
'Ik ga nergens zitten waar jij met vriendinnetje hebt liggen vozen,' zegt ze en slaat demonstratief haar armen over elkaar. Ik staar haar een paar seconden emotieloos aan en kan de grijns die dan over mijn gezicht kruipt niet langer tegenhouden.

'Dan ben je op de stoel ook niet veilig.'

Ze schiet overeind, waardoor ik niet meer bijkom van het lachen. Boos staart ze me aan. 'Goed!' Roept ze. 'ik ben hier weg.' Met ferme stappen loopt ze richting de deur, maar voordat ze überhaupt de kans krijgt de klink te pakken sta ik al achter haar. Ik druk haar met mijn volle gewicht tegen de muur aan, er zit nauwelijks drie centimeter lucht tussen ons in, en zet mijn handen aan beide kanten van haar hoofd. Ze kan geen kant op.

'Je vertrekt pas als ik het zeg?' Fluister ik in haar oor. Deze daad zou bijna romantisch zijn als ik andere woorden zou gebruiken maar ze moet begrijpen wie hier de baas is.
Ze knikt langzaam en wrijft met een pijnlijk gezicht over haar elleboog wanneer ik de ruimte tussen ons weer vergroot.
'Dit lijkt me een goed moment om de regels te bespreken.'

Tam tam taam! Nieuw hoofdstuk! Niet zo lang, maar vond het wel leuk om hier te eindigen.
Laat alsjeblieft weten wat je ervan vind! En misschien voten en misschien delen?
Love you guys!
Xx