"ကျလိ---ကျလိ--"
အရှေ့အရပ်မှ ထွက်လာတဲ့ နေမင်းကြီးရဲ့ အလင်းရောင်က ပြတင်းမှတစ်ဆင့် အခန်းအတွင်းသို့ ဖြာကျလာသည်။ ရှိန်း မျက်လုံးတွေကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းရင်းမှာရှိနေတဲ့
နာရီိကို အကြည့်ပို့လိုက်တော့ ၅:၃၀ တိတိ။
"တောင်ပေါ်နေက အစောကြီးကို မျက်လုံးကျိန်းနေပြီ။"
ရှိန်း အခန်းတွင်းသို့ ဖျာကျနေတဲ့ နေရောင်ကို လျစ်လျူရှုလိုက်ပြီး ကိုယ်လက်သန့်စင်ဖို့ရာ
ရေချိုးခန်းသို့ ဦးတည်လိုက်သည်။ နှာဖျားဝသို့
လာပြီး ကျည်စယ်နေတဲ့ ကော်ဖီနံ့ သင်းသင်းကြောင့်လည်း ဘေးမှာရှိနေတဲ့ coffee house ကိုကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်မိသည်။
"ကိုရှိန်း အားကစား လုပ်မလို့လား--?"
"ကိုရှိန်း ရောက်တုန်းက ဒီနားမှာ ပန်းခြံတစ်ခုတွေ့ခဲ့လို့ အဲ့ဒါမနက်အစော ပြေးမလားလို့လေ"
ရှိန်း အားကစားလုပ်ဖို့ ဆိုပြီး ခြံထဲဆင်းလာတော့မှ ပွင့်ဖြူက coffee houseကနေ ရှိန်းကို နှုတ်ဆက်ရျ် ရှိန်း ပွင့်ဖြူနဲ့ စကားဆိုနေရသည်။
"ကောင်းတယ် ကိုရှိန်း အားကစားလုပ်တော့ ကောင်းတာပေါ့ ။ သက်လုံလည်း ကောင်းသလို
ကျန်းမာရေးအတွက်လည်း အဆင်ပြေတာပေါ့"
"ဟုတ်တယ် ပွင့်ဖြူ ဒါနဲ့ Alexရော--"
"ဟိုးမှာလေ ကောင်တာမှာထိုင်ပြီး ငိုက်နေလေရဲ့"
"ဟား ---ဒီကောင်တော့ကွာ အိပ်တာဖြင့် အခန်းထဲ အိပ်တာမဟုတ်ဘူး"
"ဒါပဲ ပွင့်ဖြူလည်း ပြောတာပေါ့ ။ သူကကို မရတာ--"
"မင်းလည်း စဉ်းစားကြည့်လေ ရှိန်းရဲ့။
night dutyတွေဆက်ပြီး အိပ်ရေးပျက်ပါတယ်ဆိုမှ ကိုယ့် ladyမရှိပဲ ကိုယ်က ဘယ်လို အိပ်ရမလဲ။ သူ့ကိုယ်သင်းနံ့မှ မရပဲလေ--"
"တော်ပါ ရှင်ရယ်--"
ပွင့်ဖြူက ရှိန်းကို ပြောရင်း Alexကိုပါ စကားဝိုင်းထဲ ထည့်ပြောလာရျ် Alexပါ ရှိန်းတို့ စကားဝိုင်းထဲ ပါလာပြီး ပွင့်ဖြူနှင့် စနောက်နေသည်။
"ဒါဆို မင်းလည်း ဆက်ငိုက်လိုက်အုံး Alex။
ပွင့်ဖြူက အိပ်တော့မှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ ငါလည်း လေကောင်းလေသန့်လေး ရှုလိုက်အုံးမယ်"
YOU ARE READING
"ပြတ်ရျ် မပြေခဲ့သော ကြိုး---"🌄(completed)
Randomဘယ်လောက်ပဲ ချစ်ချစ် ယုံကြည်မှု မရှိတော့ရင် အချစ်တွေက မှေးမှိုန်သွားတယ်။ မယုံကြည်ရင် အစထဲက မချစ်နဲ့၊ သံယောဇဉ်တွေ မထားနဲ့၊ ထပ်ပြောရရင် ဖြတ်လို့မရနိုင်တဲ့ ကြိုးတွေကိုလည်း မဖန်တီးခဲ့နဲ့ ။ ကြိုးမျှင်တန်း တစ်ခုကလည်း မပြတ်ချင်ရင် တင်းခံနေတယ် ဥပမာ အထုံး အရ...
