အပိုင်း(၂၆)
"လှိုင်း~~"
"အင်းပြော Honey"
ခွန်းရဲ့ခေါ်သံအဆုံးမှာလှိုင်းကခုတင်ပေါ်တက်လာပြီး ကျောခိုင်းအိပ်နေတဲ့ခွန်းကို နောက်ကနေသိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။
"မင်းအလုပ်မလုပ်တော့ဘူးလား"
"ဘာကိုလုပ်ရမှာလဲ။"
"အခုမင်းက မင်းအဖေအလုပ်ကိုကူလုပ်တာပဲရှိတာလေ။ ကိုယ်ပိုင်အလုပ်ရှိလို့လား"
"လိုလို့လားကွာ ကိုယ်တို့ကဆင်းရဲတာမှမဟုတ်တာ။"
"မင်း ငါမရှိရင်ကလေးတွေနဲ့အဆင်ပြေပါ့မလား"
"......."
"ငါ...ငါပြောတာက"
"ကိုယ့်အဖေကုမ္ပဏီကကိုယ်အမွေရမှာလေ။ အဲ့တာကြောင့်ကိုယ်ကအလုပ်တွေကူလုပ်ပေးရင်းလေ့လာနေတာ။"
"အော်"
"ကိုယ့်ဘက်ကိုလှည့်"
ပြောလည်းပြော ခွန်းကိုသူ့ဘက်သို့ဆွဲလှည့်လိုက်ရင်း။
"နောက်ဆိုရင်ထွက်သွားမယ့်စကားမပြောပါနဲ့။
မင်းကကိုယ့်အနားမှာပဲရှိရမယ်။"
"ငါလည်းအဲ့လိုပဲဖြစ်ချင်တာ"
"အဲ့လိုဖြစ်ရမယ် တခြားဘာမှမတွေးနဲ့"
"အွန်း"
ခွန်းကလှိုင်းရဲ့နှာတံတစ်လျှောက်ကိုလက်ညိုးလေးနဲ့တို့ထိလာ၏။
"မင်းရဲ့အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုစီကိုသေချာထိတွေ့ချင်တယ်။"
လှိုင်းကမျက်လုံးမှိတ်ထားပေးပြီး
"ကြိုက်တဲ့နေရာကိုထိ"
"ဒီမျက်နှာကြီးကိုလေ ငါသေတဲ့အထိမှတ်သွားမယ်။"
"အွန်းးးးးခွန်းးး"
မျက်နှာကိုလက်ဖြင့်ဆွဲညစ်ထားတာကြောင့်လှိုင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းကရှေ့ကိုထော်နေ၏။
"ပြွတ်"
"ပါးပါး..သားကိုလည်းအာဘွားပေးပါအုံး"
"ဒီကလေးဘယ်ချိန်ထဲကရောက်နေတာလဲ"
"အာဘွားပေးတဲ့ချိန်ထဲက"
