အပိုင္း(26)
"လႈိင္း~~"
"အင္းေျပာ Honey"
ခြန္းရဲ႕ေခၚသံအဆုံးမွာလႈိင္းကကုတင္ေပၚတက္လာၿပီးေက်ာခိုင္းအိပ္ေနတဲ့ခြန္းကိုေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ထားလိုက္သည္။
"မင္းအလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူးလား"
"ဘာကိုလုပ္ရမွာလဲ။"
"အခုမင္းက မင္းအေဖအလုပ္ကိုကူလုပ္တာပဲရွိတာေလ။ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ရွိလို႔လား"
"လိုလို႔လားကြာ ကိုယ္တို႔ကဆင္းရဲတာမွမဟုတ္တာ။"
"မင္း ငါမရွိရင္ကေလးေတြနဲ႔အဆင္ေျပပါ့မလား"
"......."
"ငါ...ငါေျပာတာက"
"ကိုယ့္အေဖကုမၸဏီကကိုယ္အေမြရမွာေလ။ အဲ့တာေၾကာင့္ကိုယ္ကအလုပ္ေတြကူလုပ္ေပးရင္းေလ့လာေနတာ။"
"ေအာ္"
"ကိုယ့္ဘက္ကိုလွည့္"
ေျပာလည္းေျပာ ခြန္းကိုသူ႔ဘက္သို႔ဆြဲလွည့္လိုက္ရင္း။
"ေနာက္ဆိုရင္ထြက္သြားမယ့္စကားမေျပာပါနဲ႔။
မင္းကကိုယ့္အနားမွာပဲရွိရမယ္။"
"ငါလည္းအဲ့လိုပဲျဖစ္ခ်င္တာ"
"အဲ့လိုျဖစ္ရမယ္။ တစ္ျခားဘာမွမေတြးနဲ႔"
"အြန္း"
ခြန္းကလႈိင္းရဲ႕ႏွာတံတစ္ေလွ်ာက္ကိုလက္ညိဳးလနဲ႔တို႔ထိလာ၏။
"မင္းရဲ႕အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုစီကိုေသခ်ာထိေတြ႕ခ်င္တယ္။"
လႈိင္းကမ်က္လုံးမွိတ္ထားေပးၿပီး။
"ႀကိဳက္တဲ့ေနရာကိုထိ"
"ဒီမ်က္ႏွာႀကီးကိုေလ ငါေသတဲ့အထိမွတ္သြားမယ္။"
"အြန္းးးးးခြန္းးး"
မ်က္ႏွာကိုလက္ျဖင့္ဆြဲညစ္ထားတာေၾကာင့္လႈိင္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကေရွ႕ကိုေထာ္ေန၏။
"ႁပြတ္"
"ပါးပါး..သားကိုလည္းအာဘြားေပးပါအုံး"
"ဒီကေလးဘယ္ခ်ိန္ထဲကေရာက္ေနတာလဲ"
"အာဘြားေပးတဲ့ခ်ိန္ထဲက"
