7 DAYS / Taekook +18 ✓

12. SALI

.

-BİR SAVAŞÇI İNİNDEN ÇIKIYOR.

.

Şimdi ki zaman;
Tanrısal bakış;

Taehyung gayet iyi hissediyordu. Ne cevap vereceğini tahmin edebiliyordu ve onun ödlek biri olduğunun farkındaydı bu yüzden gizlice gönderdiği mesajı kabul etmesini beklemiyordu. Hoş, onun ezik planını anladığını anlamış mıydı emin değildi lakin bunu çaktırmayı düşünmüyordu. İşinizi sessizce halledecekti.

Zaten Jungkook'da ona kafa tutacak bir güç, cesaret veya zeka göremiyordu da neyse. Belki bir şansı fazla görmezdi. Gerçi... Cesaret konusunda emin değildi. Bir adım atmıştı, hem de o buruşuk göte dayanarak atmıştı bunu. Tch, tch.

Jungkook ise aldığı teklif ile yerinde donakalmıştı. Önce bir nasıl bu hale geldiğini düşündü. Onun bu teklifi yapacak kadar arsızlaşabileceğini veya onu isteyeceğini aklına sığdıramadı. Az önce üstüne bindiği o yaşlı adamı öldüren bu adam şimdi ondan üç tur istiyordu. Mümkün müydü? Çıkışa giden her yer yol onun için mübah olsa bile bunu yapabileceğini zannetmiyordu. Jungkook, onun saçlarına giden ele dikkat kesildi. Ufacık bir okşama bile onun içini ürpertmişti. Lakin bunun sebebi V yüzünden değildi. Aklına gelenler ile gözlerini kapattı. Bir zamanlar V bu saçları yok etmişti.

27 Ocak 2015: Salı
Jungkook;

Bir hafta boyunca bana dokunmadı.

Suyumu yudum yudum içerken onu izliyordum. Onun hakkında, bizim hakkımızda olumlu düşünmek istiyordum lakin bana sadece fırtına öncesi sessizlik gibi geliyordu. Onunla birçok kez konuşmaya denesem bile sonuç başarısız, ellerim boş bu işi sonuçlandırıyordum. Karşımda Taehyung oturuyordu, televizyonu açmış karşımda kendi haberini izliyordu. "Aptallar" diye somurttu. Ardından ise şöyle devam etti.

"İki yıl önceki cesedi yeni buluyorlar." Boğazımda kalan su ile öksürmeye başladım. İki yıl mı demişti o?

Elindeki telefonda bir şeyler yapmaya başladı sonra. Ona sormak istediğim bir çok soru vardı aslında ama cesaret edemiyordum. Hala seri katil olduğuna aklım vermiyordu. Bunca zaman bana hiçbir şekilde bunu çaktırmamıştı ve emin olun bunu salaklığıma yormuyordum. O şuan ki yüzünü her zaman en iyi şekilde saklamıştı. Sanki karşımda başka biri vardı, karşımda oturan Taehyung değildi.

Ama dayanamamış gibi, ikinci kez düşünmeden ona bir soru yöneltmiştim. "Ne zamandan beri bunu yapıyorsun?"

Bir kez bana baktı ve ben adeta dondum. Ne de soğuktu öyle bana karşı? İçim ürpermişti. "Önemi var mı?"

"Şey... sanırım. Bilmem merak ettim. İlk cinayetini ne zaman işledin? " Sorduğu soru yüzünden bana bilgi vereceğini düşünmüyordum ama cevapladı sorumu kısa ve öz bir şekilde.

"9 yaşında."

Gözlerim far görmüş tavşan gibi açıldı, ne demişti o? Dokuz? Dokuz?! Tanrı aşkına ben daha o zaman hala altıma kaçırıyordum.

O an neyle karşı karşıya kaldığım bir kez daha yüzüme çarptı. Tüm hafta boyunca ondan bir şans dilendiğimde lafları ile ağzıma sıçan adam bok gibi bir çocukluk geçirmiş olmalıydı. Beyni düzgün çalışmıyor, elleri kandan görünmüyordu. O güzel elleri ile beni seven adamın elleri... O an ondan bir kere daha korktum. Bu bilmem kaçıncı korkuşumdu.

Onun hiç anne ve babası ile tanışmamıştım. Bildiğim kadarı ile ölmüşlerdi. Bir an acaba anne ve babasını da mı o öldürmüştü diye düşünmedim değildi. Derin bir nefes aldım, bir şey diyemedim.