7 DAYS / Taekook +18 ✓

17. ÇARŞAMBA

.

-BABA YÜREĞİ.

.

Şimdiki zaman;
-

Bazen sadece aynı şimdiki gibi oturup, gelip geçmiş her şeyi düşünüyordum. Canım sıkılıyor, içim bunalıyor, bana verilen kitapları okuyordum. Yine de o kitabı bitirsem bile asla zaman geçmiyordu. Ama işte şimdi, görüyordum ki koskoca altı yıl geçmişti. Ben de bitmiştim.

Önümdeki Jungkook hiç yorulmuyormuş gibi dönüp dolanıyordu. Benim bile gözlerim yorulmuştu oysa. Diğer Jungkook ise pencereye bakıyor ve hülyalı hayallere dalmış gibi denizi izliyordu. Ben ise yatağımda yatıyordum, üstümde bir battaniye vardı. Üşüyordum ama yine de gözlerimi onlardan ayıramıyordum.

"Ne olacak bizim bu halimiz?" dedi Jungkook. Hala yürüyordu, bu yüzden onu duyan mor saçlı Jungkook, yani diğer ben ona baktı.

"Olacak olacak. Merak etmeyin."

"Nasıl olacak. Olsaydı şu altı yılda olmaz mıydı?"

"Onu hala çok seviyor" dedi pencere başındaki.

"Seni de beni de çok seviyordu. O gün gözünün önünde nasıl abisini öldürdü. Hala nasıl sanki her şey basitmiş gibi konuşuyorsun?"

Ardından mor saçlı ona çatık kaşlarla baktı. "Burada tüm şiddeti biz gördük, sen sadece Taehyung ile güzel zamanlar geçirdin. Tamam benim de güzel anılarım oldu ama kaos günü orada olan bir tek bendim. Ne bu sabırsızlık? Bizi tekrar mı yakacaksın? Ha, ya da dur. Bize zaten olan oldu. Sen de bizim gibi olmaktan korkuyorsun değil mi? O yüzdendir bu acelen."

Biraz daha küçük duran diğer ben ise inanamaz gibiydi dediklerine. "Korkuyorum, bu en doğal hakkım?"

"Korkma küçüğüm, az sabret. Yoksa sonumuz onun gibi olacak. Saçlarımdan olmak istemiyorum."

O sırada o ikisinin gözleri kapı dibinde oturan ve zerre saçı olmayan, bitik ve yorgun gözlerini kapatıp, başını dizlerine dayamış Jungkook'a kaydı. İstemsizce ben de ona bakmıştım. Yorgunluk ile bitik bedeni çökmüştü. Arada yavaşça yumruk yaptığı elini kaldırıp kapıya vuruyordu ama ses bile çıkmıyordu.

"Bundan bahsetmeye çalışıyorum. Biz de bu hale geleceğiz. Sen daha yakınsın."

"Bir katil psikolojisi ile empati yapabilir misin? Onun gözünden onu haklı bulabilir misin?"

"Yapamam! Yapmayacağım."

"Bize anlatmadığı çok şey olmalı. Onu merak ediyorum, tanımak istiyorum. Tüm bunların lanet bir sebebi olmalı."

"Onu savunma yine o kötü bir adam."

"O bizi öldürmedi bile! Sadece hatamızın bedelini ödettirdi! Bir kere de olsa onun nasıl kötü biri olduğu ile ilgilendin mi?

O sırada kendini sineye çekmiş ve harap olmuş Jungkook, elini olmayan saçlarına attı ve gözünden bir damla yaş düşerken mırıldandı. "Huzur bulduğunda kıskanırmış işte hayat."