The Cat Princess of Norris Kingdom (✔️COMPLETED) (UNEDITED)

Chapter 25

Chapter 25

Andito ako ngayon sa loob ng chamber ko habang nagbabasa ng librong fantasy.

Kahit isang daang beses o milyon paman ay hindi talaga ako magsasawang basahin ang fairytale story na ito.

My favorite, sleeping beauty.

*Bogshhhh*

Agad akong napatayo ng may marinig akong kalabog galing sa roof ko kaya agad naman akong lumabas para icheck iyon.

Agad kong ininhance ang hearing skills ko at pinakiramdaman ang paligid. May naramdaman naman akong papalapit kaya agad kong inilabas ang pangil ko at ang matataas kong kuku sabay sugod sa likod ko kaso nahawakan niya ang kamay ko. Pero laking gulat ko ng makilala ko ito.

"Chase? I mean prince Chase anong ginagawa mo dito?" Tanong ko.

"Is there anything wrong being here?" Tanong here.

"Wala naman" sabi ko sabay hila ng kamay ko. "Pwede ba wag ka ngang pumunta sa roof ko, akala kona kung ano eih, tapos ikaw lang pala".

"Who else do you expect?" Tanong niya.

"Akala ko kaaway, alam mo namang wala pang barrier ang academy kaya malamang pwede tayong pasukin ng sino mang kalaban" sabi ko.

"Did I startled you?" Tanong niya.

"Hindi noh, lagi akong handa" sabi ko.

"Your too slow in combat, are you really sure that you can win against that Demon Rylo if you we're this slow?" Tanong niya.

"Wala kanang pake dun kasi problema kona yun" sabi ko. "Bakit kaba napadpad dito ha? At umakyat ka pa talaga sa roof ko".

"I need to train" sabi niya kaya tinap ko naman ang balikad niya.

"Good, dapat magpursigido kang magtraining para sa future mo kaya keep it up" sabi ko.

"Let's go" sabi niya na ikinagulat ko.

"Anong let's go? Ikaw lang mag isa noh, may ginagawa pa ako" sabi ko.

"Don't make me force you woman, you'll regret it" sabi niya kaya agad naman akong tumakbo papunta sa isang puno at niyakap iyon.

"Hindi mo ako madadala dun kaya mag give up ka nalang" sabi ko at mas hinigpitan ang pagkayakap sa puno.

Nagulat ako ng sunugin niya ang puno kaya agad naman akong napalayo doon kaso bigla akong nadulas kaya bumagsak ako sa damo.

Napakunot noo ako ng hinawakan ni Chase ang paa ko sabay hila nun na parang sako.

"Bitawan mo ako kung ayaw mong umiyak ako dito" banta ko sakanya.

"Who cares?" Tanong niya.

"Wahuhuhu bitawan moko" iyak ko.

"I didn't improve anything today because of you, so now you'll go with me in the training hall and train with me get it?" Tanong niya habang hila hila ang paa ko.

"Wahuhuhu, pusa ako hindi ako sako, bakit ba ang hilig mong manghila ng paganito? Madudumihan na naman ang PE ko nito" iyak ko

"It's your fault anyways" sabi niya. "Cause you didn't train me earlier".

"May bukas naman eih" sabi ko.

"But I want to improve something each day" sabi niya. "I only have seven days, I have no time to waste".

"Pero pagod na ako" sabi ko.

"You didn't even do anything, and now your saying that you're tired?" Hindi makapaniwalang tanong niya.

"Oo pusa ako pero immortal din naman ako na madaling mapagod noh" sabi ko.

"Pshhh, just shut up" awat niya sakin.

"Bukas talaga ay magyu-uniform nalang ako ng saganun ay hindi muna ako mahila ng paganito wahuhuhu" iyak ko. "Apaka gentleman mo, hundred percent at apaka literal".

"Pffttt" rinig kong pigil niyang tawa.

"At talagang tinatawanan mo pa talaga ako? Wahuhuhu" malakas na sigaw ko.

"So childish but yet serious, your such a moody stupid cat" sabi niya.

So ayun na nga nahila niya nga ako papunta sa training hall.

"I can now control myself everytime I'm releasing the Phoenix soul inside me" sabi niya. "But my focus will ruined evertime I tried to control my wings, any suggestions?".

"Pwede namang hindi ka nalang lumipad diba?" Tanong ko kaya sinamaan naman niya ako ng tingin. "You know, hindi naman lahat ng may pakpak nakakalipad eih kaya magpass ka nalang dun".

"What's the use of having wings?" Tanong niya.

"Isipin mo nalang design yun" sabi ko na maslalong ikinasama ng timpla niya. "Okay fine heto na nga kikilos na".

Lumapit ako sakanya at nag isip isip, to the point na paikot ikot na ako sakanya.

"What? Your wasting time you know?" Tanong niya.

"Sorry ah, gutom na kasi ako kaya hindi magprocess yung brain cells ko kasi di ako kumain ng dinner, at saka inaantok na din ako kaya malolowbat na ako anytime" sarkastikong sabi ko.

"Good thing that I brought this" sabi niya sabay bigay sakin ng isang supot ng strawberry.

"Woah, buti naman at naisipan mong magdala" sabi ko at kinain na ang strawberry.

"I didn't saw you having dinner in the cafeteria so I bought it" sabi niya.

"For me? Ang sweet naman ng desciple ko" sabi ko.

"Desciple?" Tanong niya.

"Oo kasi ako ang master mo diba?" Tanong ko.

"Pshhh, so what now?" Tanong niya.

"Oh may naisip nako" sabi ko sabay lagay muna ng strawberry sa isang bench at linapitan siya. "What if i-try nalang natin yung ginawa natin kagabi?".

"If I do that, I won't be able to stand out all by myself" sabi niya.

"As if may other way ka diba?" Tanong ko. "Dali na gawin na natin".

Wala naman siyang magawa kundi ang sumunod sakin.