The Cat Princess of Norris Kingdom (✔️COMPLETED) (UNEDITED)

Chapter 68

Chapter 68

Andito ako ngayon sa isang kulungan, napakalangsa ng amoy dito pero buti nalang ay mainit rito.

"The Demon King want to talk to you" sabi sakin ni Rakim.

"Bakit lagi mo siyang tinatawag na Demon King? Bakit di mo siya tawaging ama? That's how you adress a father you know" sabi ko.

"You don't care" sabi niya.

"Baka naman ayaw niyang tawagin mo siyang ama?" Tanong ko. "Kinasusuklaman ka ba niya? Hindi ka ba niya tanggap?".

"Shut up" sabi niya kaya nanahimik nalang ako.

"What's going on here" napakunot ako ng may sumulpot na isang matandang lalaki na hindi pamilyar sakin.

"Sino ka naman?" Tanong ko.

"My King" bigay pugay ni Rakim sa matanda na ikinagulat ko.

"Ikaw ang Demon King?" Tanong ko.

Ah so magkaiba pala ang mukha niya sa malapitan, that makes sense.

"Nagulat ba kita prinsesa?" Tanong niya.

"Hindi naman, slight lang" sabi ko.

"Long time no see" sabi niya.

"Huh? Di naman kita na see dati" conyong sa ko.

"Pero nagkaharap na tayo" sabi niya.

"Yeah nong sanggol ako, yun yung sabi ni daddy, pero sinong tanga makakaalala nun" sabi ko.

"Stop disrespecting my King" inis na sabi ni Rakim.

"Oh you mean stop disrespecting your father" sabi ko na ikinadilim ng paningin sakin ng Demon King.

Umalis na ito kaya napabuntong hininga naman ako.

"I'm warning you woman" sabi ni Rakim bago sumunod sa Demon King.

Maya maya pa ay binigyan na ako ng pagkain ng mga bantay pero hindi ko ito kinain.

"Why aren't you eating? Are you going to kill yourself?" Tanong sakin ni Rakim.

"Mamamatay na din naman ako kaya anong use?" Tanong ko.

"You have to live" madiing sabi niya.

"Alam kona ang plano niyo, gagamitin niyo ako para manalo ang kasamaan sa paparating na digmaan diba?" Tanong ko. "Maniwala kaman o hindi pero wala na akong kapangyarihan kaya walang kwenta din ang buhayin ako".

"Just at least eat" inis na sabi niya.

"Okay kakain ako, pero hindi ako kumakain ng meat eih" sabi ko. "My meat sickness kasi ako".

Maya maya pa ay dumiting na siya dala dala ang ibat ibang prutas at gulay.

"Here" abot niya sakin ng mga dala niya.

"Andami naman niyan, talaga bang bubuhayin niyo ako ng isang buwan?" Tanong ko.

"Just eat" sabi niya kaya napangiti naman ako at kumain na.

"Sa sobrang bait mo sakin, baka kapag pinatay mo ako madali lang kitang mapatawad" sabi ko.

"Just eat and stop talking" sabi niya kaya tumahimik nalang ako.

Umalis na siya kaya nagpatuloy nalang ako sa pagkain

Gabihan na at heto pa din ako sa selda kumakain ng apple.

Wala kasi akong mapaglilibangan maliban sa kumain ng kumain.

"Your still eating?" Tanong ni Rakim.

"Liban ba sa pagkain may iba pa ba akong pwedeng paglibangan dito sa selda ko?" Tanong ko.

"Why don't you find a way to escape?" Tanong niya.

"Kung tatakas ako saan naman ako pupunta?" Tanong ko.

"Your friends" sabi niya.

"Ayokong idamay sila" sabi ko.

"So you have accepted your destiny?" Tanong niya.

"Sabi ni mommy sakin tanggapin ang tadhana dahil kahit ilagan mo pa yun, matatamaan ka parin" sabi ko. "Nong una hindi ko yan gets, at hanggang ngayon hindi parin magsink in sa utak ko, inshort di ko parin ma gets".

"Your mom told you that?" Tanong niya kaya napatingin naman ako sakanya.

"Hindi mo siguro nalasap ang pagmamahal ng isang ina noh?" Tanong ko sakanya. "Oh baka naman hindi mo alam o nakilala man lang ang ina mo since birth?".

"She's dead, when she's giving birth to me" sabi niya.

"Kilala mo ina ko diba? Nakita mo na siya diba?" Tanong ko. "Pwede mo siyang maging ina, hindi naman ako maramot, at kahit patay na siya, as if nakilala mo siya at nakita diba?".

"You will allow me?" Nakakunot noong tanong niya.

"Alam mo wala namang masama eih, at saka gusto ko din magkaroon ng kapatid, lalo na yung mas matanda sakin at matatawag kong kuya" sabi ko. "Alam mo ba, yung sinasabi ko sayong nararamdaman ko satuwing kaharap kita, iyon yung naramdaman ko nung araw na nawala ako sa piling ng mga magulang ko, alam mo yung pakiramdam ng lukso ng dugo?".

"Are you trying to be nice to me so that I will help you escape?" Tanong niya kaya inabot ko naman sakanya ang kinakain kong apple.

"Wala akong balak tumakas, dahil kung tatakas man ako, hahanap ako ng dahilan" sabi ko. "Dahil kapag tumakas ako rito ay ibig sabihin ay ayokong mamatay at iwan ang mundong ito, kaya kusa lang akong tatakas kapag nakahanap na ako ng dahilan para iwasan ang kamatayan".