This Man Stole My Heart (Season 3) [COMPLETED]

CHAPTER 174

"Siberia..." kanina ko pa naririnig ang boses na iyan ngunit hindi ko magawang mag mulat ng mga mata dahil sa antok na aking nadarama.

"Mommy, wake up. Its already 9am, malilipasan ka po ng gutom." I think its liana so i dont have a choice kundi ang mag mulat ng mata kahit na hinihila pa ako ng antok.

"Goodmorning baby." Still i greated her nakasanayan na, palagi akong ginigising ni liana kaya nga hindi ako sanay na nakahiwalay sakin ang batang ito.

Tita lang ako ni liana pero parang ako na ang nanay ng bata.

"See, Daddy. Im the one who can wake her up! Yehey! Im hungry na mommy please be ready, tatlo nalang po tayong hindi kumakain." Napakunot ang nuo ko sa sinabi ng bata saka nagtataka kong tiningnan si Vince na nakangisi pero bago paman ako makapag react ay muling nagsalita si liana. "Ops! Before you react let me explain first, tita mommy." Si liana na nag puppy eyes pa.

"Explain mo nga sakin liana kung bakit hindi ka sumabay sa mga magulang mo?" Taas kilay kong tanong, liana ang tawag ko sa bata kapag ganitong nagpapasaway kaya kagaya ng nakagawian ko na sa tuwing pinagsasabihan sya ay nakanguso na naman at nilaaro ng paa.

"Liana wants to accompany you, mommy. Sabi ni daddy sabay nalang daw tayo." Nakayuko nyang sabi pakiramdam ko ay iiyak na to pero hindi ko palalagpasin ang pagpapalipas ng gutom ng bata.

"Kasasabi mo palang na 9am na so pano kung ikaw ang malipasan ng gutom? Pano kung-----"

"Liana, baby. Wait us on the outside okay? Kakausapin kolang ang tita mommy mo." Napairap ako dahil sa sinabi ni vince ganito yan kapag pinapangaralan ko ang bata pero mabuti nalang ding nandyan sya at nakakapag preno ang bibig ko.

Baka may masabi akong ikakasakit ng bata kaya laking pasalamat ko kay vince eh.

"Pano ako nakauwi? Bat dito na ako nagising?" Iniba ko na ang usapan dahil ayokong pag usapan namin si liana baka mag away lang kami.

"Sinundan kita hanggang sa makaubos ka ng ilang bote ng beer muntik ka pang mahulog sa tulay na iyon mabuti nalang at mabilis kitang nalapitan, you're too drunk last night Siberia." Ramdam ko kung gaano ka seryoso si vince sakanyang sinabi kaya nakaramdam ako ng hiya.

"I dont know what to say, Vince. Pero isa lang ang aaminin ko, im still inlove with him. Kahit na anong gawin ko sya pa din, nagihirapan ako sa sitwasyon namin ngayon." I smiled bitterly, bakit ba umaasa ako na magkakaroon pang kami? Is this really hard to move on?

"Hindi ka makaka move on kapag patuloy mong binabalikan ang nakaraan--- or should i correct my description, nandyan ka pa din sa nakaaran. Siberia, hanggat hindi ka natututong kalimutan sya mababaon ka sa nakaraan its time siberia." Mabilis akong tumayo, hindi ko na kayang pakinggang ang kung ano mang nais pang sabihin ni vince dahil nasasaktan ako.

But vince had a point, panahon na din siguro para tanggapin ko na hindi na talaga maibabalik yung dating kami.

Nang matapos akong maligo at mag ayos ay napag desisyonan ko ng lumabas ng suit, pero agad din akong natigilan.

Akala ko ba nasa iisang suit lang kami ni venjoe dahil walang available? Pero bakit sa tuwing nagigising ako ay hindi ko sya nakikita? At wala na din ang mga gamit nya sa kwarto---

Ayyst! Siberia what was that thinking? Natural na nasa asawa nya sya, umaasa pa din ba ako? Bakit ba ang hina ko pagdating sakanya? Bakit may kung anong paghihinayang akong nadarama na wala sya saking kwarto? Hindi bat pabor naman talaga sakin iyon?