Bizim Apartman -Düzenlenecek

"Gerçek?"

~Yazar~
Arıyan gizli bir numaraydı. Açıp hoparlöre aldı Rüzgar. "Alo Melek! Artık gerçeklerin ortaya çıkma vakti geldi! Rüzgar'ın bunu öğrenmesi lazım..!"

Rüzgar ve Aysun şaşkınca telefona bakıyordu. "S-siz k-kimsiniz?" Diye kekeledi Rüzgar. "Siz kimsiniz? Melek hanımın telefonu sizde ne arıyor!"

"Ben-" Aysun'nun sözünü kesti Rüzgar. "Ben
P-Poyraz. Siz k-kimsiniz? Kardeşimin neyi
ö-öğrenmesi lazım? A-annem bayıldı hastaneye gittiler. Ben evdeyim."

"Poyraz'cım ben annen bir arkadaşıyım. Annen iyi mi?" Diye sordu ses. "İ-iyi! Ama ben hâlâ soruma cevap alamadım! K-kardeşimin neyi öğrenmesi gerekiyor?!"

"Poyraz kardeşin ö-öğrenene kadar aramızda kalsın bu tamam mı?" Aysun Rüzgar'a baktı.

Rüzgar sinirlenmeye başlamıştı. "T-tabi saklarız." Dedi Aysun. "Siz kimsiniz küçük hanım?"

"Ben a-alt komşularıyım. Adım Aysun. Rüzg- Po-Poyraz'la evdeyiz." İkiside gerilmişti. "Tamam Aysun lütfen aramızda kalsın bu konu."

"Tamam b-bizim kapatmamız lazım. İyi günler. G-görüşürüz!" Telefonu kapattı Aysun.

Rüzgar Aysun'a sinirli bakışlarla baktı ve "NİYE KAPATTIN? BENDEN BİR ŞEYLER SAKLIYOR! ÖĞRENMEM GEREKİYOR!"

"RÜZGAR ŞU AN SİNİRLİSİN! İYİ DEĞİLSİN!" Diye bağırdı Aysun. "Aysun evine git!"

"YANLIZ KALMAK İSTİYORUM! EVİNE GİT!" Diye bağırdı Rüzgar. "Rüzg-" Aysun'nun sözünü kesti Rüzgar. "AYSUN! GİT DEDİM! YANLIZ KALMAK İSTİYORUM!"

"Taman gidiyorum. Ama lütfen sakin ol." Dedi Aysun. Yavaşça koltuktan kalkıp kapıya gitti Aysun. Kapıyı açıp sağına yani salona baktı.

Rüzgar. Sinirle koltukta oturuyordu. Yere bakıyordu. Rüzgar kafasını kaldırıp baktığında yeşil gözleri Aysun'nun ela gözleriyle buluştu.

Bir kaç saniye Rüzgar'ın gözlerine bakıp kapıdan çıktı Aysun. Kapıyı arkasından kapattığında apartmanda kapı sesi yankılandı.

Aysun hızlı adımlarla merdivenden inmeye başladı. Aysun'nun aklında Rüzgar vardı. Şu an sinirliydi ve bir şey yapmasından korkuyordu. Zaten bu yüzden evden çıkmıştı.

Eve gelince kapıyı çaldı. Annesi açtı kapıyı. "Kızım?" Dedi annesi. "Anne Rüzgar tek kalmak istedi. Bende eve geldim. Melek abla iyi miymiş?"

"İyimiş. Bir sorun yokmuş." Aysun ayakkabılarını çıkarıp içeri girdi. Odasına gidip yatağına oturdu.

Rüzgar Aysun gittikten sonra sakinleşmeye çalıştı. Ama beceremiyordu. Kendisinden bir şey saklanıyordu ve öğrenmesi lazımdı o şeyi.
~Geçiş yarın sabah~
~Aysun~
Gece uyuyamamıştım. Aklımda Melek abla ile Rüzgar vardı. Melek abla dün öğleden sonra gelmişti.

Sabah kalktığımda saat altıydı. Evet altı! Yavaşça yatağımdan kalktım. Üstümü değiştirip içeri gittim.

Herkes uyuyordu. Anahtaraları alıp sessizce evden çıktım. Kapıyı sessizce kapatıp merdivenlerden yukarı çıkmaya başladım. 

Teresa geldim. Yavaşça kapıyı açıp terasa  çıktım. Bir sandalyeye oturdum. Hava yavaş yavaş aydınlanıyordu.
~Rüzgar~
Uyandığımda saat yediydi. Gece pek uyuyamamıştım.  Yavaşça yataktan kalktım. Evde herkes uyuyordu.