Bizim Apartman -Düzenlenecek

"Kabus.."

~Geçiş bir gün sonra~
~Aysun~
Sonunda iyileşmiştim. O günden sonra Rüzgar'ı hiç görmemiştim. Ama Alya'dan öğrendiğim kadarıyla beni Alya'ya çok soruyormuş.

Poyraz her gün geliyor eve. Beş dakika kadar kalıp gidiyor. Rüzgar'ı sormak istesemde sormuyordum.

Annem dışarı çıkmama izin vermiyordu. Bende mecbur gizli gizli çıkıcaktım. Şu an saat gece 1 buçuktu. Üstümü değiştirip odamdan çıktım.

Sessizce anahtarları alıp evden çıktım. Kapıyı sessizce kapatıp merdivenleri üçer üçer çıkıp terasa geldim.

Teresa geldiğimde Rüzgar bir sandalyede oturuyordu. Yanına gidip oturdum. Beş dakika ikimizde konuşmadık.

"Sen niye geldin? Yeni iyileştin. Bir daha hastalanırsın falan. Git sen eve!" Dönüp ona baktım. Yeşil gözleri ela gözlerimle buluştu.

"Annem çıkmama izin vermiyor. Tekrardan hastalanırım diye. Bende mecbur gizli gizli çıktım. Sen niye çıktın?"

Rüzgar gözlerini çekip yıldızlara baktı. Sustu. Yine sustu. "Boşver!"

"Boşver mi? Sen niye ben hastayken beni boşver medin? Bende boşvermem!"

Rüzgar'a bakıyordum ama o bana bakmıyordu. Kafasını hızla çevirip gözlerime baktı. "O farklı bu farklı Aysun! Konuyu değiştirme!"

"Farklı mı? Değil! Farklı değil! Sen beni merak ettin! Bende seni merak ediyorum! Aynı zamanda seni anlamıyorumda! Benden nefret ettiğini diyorsun ama bana iyilik yapıyorsun! Ne yapmaya çalışıyorsun? Duygularımla mı oynamaya çalışıyorsun! Ne yapıcaksın? Beni kendine aşık edip daha sonra üzücek misin! Ne yapıyorsun Rüzgar!"
~Rüzgar~
Ben senin duygularınla oynayamam ki Aysun. Benim vicdanım yetmez ki senin duygularınla oynamaya! Ben seni üzümem ki!

Herkesin kiyle oynayabilirim. Ama onun kiyle oynayamam! Ben onun üzülmesine dayanamam! Nedenini bilmiyorum am dayanamam işte..
Üzümem ben onu. Onu üzmeye katlanamam..

"Yapmam! Anlıyor musun Aysun! Yapmam! Ben senin duygularınla oynamam! Herkesin kiyle oynarım! Ama seninkiyle oynamam tamam mı! Ben asla senin duygularımla oynamam! Bir daha böyle bir şey ima edersen olacaklardan ben sorumlu değilim!"

Sandalyeden kalkıp terastan çıktım. Merdivenleri teker teker inip eve geldim. Sessizce kapıyı açıp eve girdim. Ayakkabılarımı çıkarıp odama gittim.

Odamın kapısını kapatım. Üstümü değiştirip yatağa uzandım. Düşünceler içerisinde uyudum...
~Aysun~
'Herkesin kiyle oynarım! Ama seninkiyle oynamam tamam mı! Ben asla senin duygularımla oynamam!'

Aklımda bu sözler dolaşıyordu. 'Herkesinkiyle oynarım ama seninkiyle oynamam!' Neden? Neden benim duygularımla oynamaz?

Benim ne farkım var? Neden önemsiyor beni? NEDEN?! Belki Rüzgar'a yetişirim diye hızla terastan çıktım. Merdivenlerden inerken apartmanda kapı sesi yankılandı.

Rüzgar eve girmişti. Adımlarımı yavaşlatıp eve gittim. Kapıyı açıp içeri girdim. Odama gittim. Üstümü değiştirip yatağa uzandım.

Düşünceler içerisinde uyudum..

"Uyuyan Güzel'im.. Uyanır mısın artık? O ela gözlerini açıp gözlerime bakar mısın? Tekrar gülsen gülüşünün içinde kaybolsam. Aynı gözlerinde kaybolduğum gibi..Tekrar sevginle zehirlesen beni." Diye bir ses fısıldadı.