Bizim Apartman -Düzenlenecek

"Işıl"

~Geçiş saat 16.00~
~Rüzgar~
Odama gelip yatağıma oturdum. Sırtımı yatağın başlığına dayadım. Tamam kabul aklımda o vardı. Ama ne yapabilirim?

Biliyordum bir şeyi saklıyordu Aysun. Ne saklıyordu? Dünde aynısını demişti. Aysun benim duygularımla oynamaz asla.

Onun kalbi o kadar beyaz ki. Yapmaz o. O zaman niye iki gündür bunları diyor..? Offfffffff!

"RÜZGAAARRĞĞĞ!" Diye bağıran sesle düşüncelerim bölündü. Birden kapım hızla açıldı ve içeri Poyraz girdi.

"Ne var?!" Diye çakıştım. "Bu ara çok iyisin? Ne oldu yeni kötülük planı mı düşünüyorsun?" Dedi Poyraz yatağıma otururken.

"Yarabbim sen sabır ver bana Allah'ım!" Diye mırıldandım.

"Bir şey mi dedin?"

"Sana ne Poyraz! Sa-na-ne!"

"Aa aa! Öyle deme! Şimdi sen AYSUN hakında plan yaparsan öğrenmem lazım benim! Sonuçta onu BEN SEVİYORUM!"

'Aysun' ve 'BEN SEVİYORUM' derken imalı bir şekilde konuşmuştu. Yine aynısını yapıyordu. Benim Aysun'u sevebileceğimi düşünüyordu ve bunu ima ediyordu!

Dikleşip Poyraz'a baktım ve "Bir daha sakın böyle bir şey ima etmeye kalkma! Yoksa bedelini ağır ödersin!" Dedim dişlerim arasından.

Yataktan kalkıp kapıya yöneldim. Kapının kulpunu çekip tam odadan çıkıcakken Poyraz konuştu. "Yine aynısını yapıyorsun."

"Yine kabullenmek istemediğin için böyle bir şey ima etme diyorsun. Ama sende gerçeklerin farkındasın. Yalansa yalan de Rüzgar. Sende biliyorsun. Fakat kabullenemiyorsun. Çünkü vicdanım yetmez demi İKİZİNİN SEVDİĞİ KIZI SEVMEYİ!"

Arkamı dönüp Poyraz'a baktım. Sakin olmalıydım. Öfkeme hakim olmalıydım. Sakinim...Sakinim...TAMAM SAKİN FALAN DEĞİLİM!

"Ama sevmez seni değil mi? Bununda farkındasın. Aysun seni asla sevmez. Zaten kim sever ki seni? O da sana bunu demişti değil mi? O da sana 'Kim sever ki seni?' Demişti. Sende üzülmüştün değil mi? Sonuçta SEVDİĞİN KIZDAN BÖYLE BİR CÜMLE DUYUYORSUN!"

Poyraz'a doğru yürümeye başladım. "Bir daha-" Poyraz sözümü kesti. "Böyle bir şey ima edersem ne yapıcak mışsın?"

"Bunu!" Diyip yumruk attım. "Bir: Ben aşka inanmıyorum! İki: Eğer bir daha birini sevdiğimi dersen daha kötüsü olur! Üç ve en önemlisi: BEN ASLA İKİZİMİN SEVDİĞİ KIZI SEVMEM! BUNU O AKLINA SOK!" Dedim ve hızlı adımlarla odadan çıktım.

Kapının önüne geldim. Ayakkabılarımı giyinip evden çıktım. Merdivenleri üçer üçer çıkıp terasa geldim.

Geldiğimde kulaklarım ağlama sesi ve hıçkırıklar doldurdu. Terasa baktığımda sandalyelerden birindi Aysun oturuyordu.

Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Kız artık kendi göz yaşları içinde boğulcaktı! Yavaş adımlarla ona doğru yürümeye başladım.

Hıçkırıkları, göz yaşları...

Yanına gelmiştim fakat beni fark etmemişti. Aramızda bir metre kalmıştı. "Aysun?" Dedim. Kafasını kaldırıp bana baktı.