Bizim Apartman -Düzenlenecek

"Değer vermenin bedeli.."

Evet delilik yapıp günde iki bölüm atmış biriyim....

İyi okumalar...

Aslında ben sadece bir kişinin sevgisini istiyordum. Onunda beni sevmesi kıyamet gibi bir şey sanırım...

Gözlerim dolmuştu. Neyse konu buraya nasıl geldiyse aynı şeklide kapatıyorum. Bu arada ben Işıl'ı günlerdir görmüyorum. İyi mi acaba ya?

En son o gece aradı. Bir dahada aramadı. Gerçekçi olmak gerekirse Işıl'ı merak etmedim değil. Bileğimde ki bilekliği baktım.

İncelemeye başladım bilekliği. Şık ve sade bir bilezikti. Renkliydi ve hoştu. Birden zilin çalmasıyla irkildim. Merdivenlerden kalktım. Sınıflarda ki öğrenciler çıkarken ben sınıfa bakıyordum.

Herkes çıkmıştı sınıftan. Yani tek bir kişi hariç, küçük hanım.... Yanımda duyduğum sesle yanıma baktım, Berk'ti. "Bence gidip Küçük Serçe'nle konuşsan iyi olur. Kız meraktan çatlıcak!" Dedi Berk.

Sınıf kapısına ve Berk'e baktım. "Senin yanına oturabilir miyim..?" Berk bir şey demedi. "Rüzgar-" Berk'in sözünü keserek konuştum.

"Berk lütfen.."

"Peki Rüzgar ama unutma Aysun ordan gitmesinin sebebi seni kaybetmekten, sevmekten deli gibi korktuğu için gitti. O giderken kalbini orada bıraktı Rüzgar. Kendini gitmeye zorladı, gitti. Ama gönlü istemedi gitmeyi.."

Berk'in dedikleri ile durdum. "Gerçeklerden kaçamam Berk. Biliyorum gerçekleri. Ama erteliyorum gerçeklerle yüzleşmeyi. Çünkü dayanamıyorum! Çünkü ben ikizimin sevdiği kızı sev-"

"BERKKKĞĞ!!!!"

Diye bağıran ses cümlemi böldü. Alya'ydı. Yanımıza gelince bana bakış atıp Berk'e baktı. "Alya Rüzgar benle oturmak istiyormuş. Aysun'nun yanına oturur musun?" Diye sordu Berk bıkkın bir sesle.
~Aysun~
Rüzgar gelmemişti. Herkes çıktıktan sonra bende çıktım sınıftan. Kantine indim. Sütlü çikolata alıp bir masaya oturdum.

Rüzgar'ı merak ediyordum. Son şansımı yani Berk'e sorma şansımı da kaybetmiştim. Offf! Gelen sesle kafamı kaldırdım, Poyraz'dı.

"Selam Aysun. Oturabilir miyim?"

Elimle karşı koltuğu gösterip oturmasını işaret ettim. Poyraz karşıma oturdu.

"İyi misin sen Aysun? Çok durgun gözüküyorsun."

"İ-iyiyim s-sadece bir hata yaptım ve şu an bedelini ödüyorum.."

Rüzgar'la yakın olmanın, ona değer vermenin bedelini ödüyorum.... Ondan uzak kalarak en kötü bedeli ödüyorum.... Bu bedeli ödemek ne zormuş meğersem.....Elaya bakıp yeşili hayal etmek ne zormuş....

Herkesten farklı olan o gülümsemeyi başkalarında hayal etmek ne kadar zormuş. Onu hayal ederken başkasıyla olmak ne zormuş. Rüzgar'ı isterken başkasıyla olmak ne zormuş.... Rüzgar'la yakın olmanın bedeli ne ağırmış meğersem...

Poyraz ela gözleri ile anlamamış şekilde bakıyordu. Poyraz'ın ela gözleri hoştu aslında. Tabi yeşil kadar güzel değildi. Aslında ailecek ela gözlülerdi, Rüzgar hariç..