Bizim Apartman -Düzenlenecek

"Hastane"

Özür dilerim dün bölüm gelmedi. Kusura bakmayın lütfen.

İyi okumalar!

"Alo Berk. Efendim ne oldu?" Diye sordum. "NE OLMADI Kİ! AYSUN MERDİVENLERDEN DÜŞTÜ! BİN KERE ARADIK SENİ AÇMADIN! HASTANEDEYİZ ŞU AN!"Diye çıkıştı Berk.

Hızla sandalyeden kalktım. "NE?!" Diye bağırdım. Neden bilmiyorum ama aşırı gerilmiştim. "Hangi hastane?"

"****** hastanesi! Ve bu konuyu konuşucaz kapanmadı bu konu!" Diye çıkıştı Berk. "Tamam geliyorum!" Dedim ve kapattım.

Işıl'da sandalyeden kalkmıştı. "Ne oldu? Melek ablaya bir şey mi oldu?" Dedi Işıl telaşla. "Hayır Aysun! Merdivenlerden düşmüş!"

"Aysun mu? Hani nefret ettiğin kız?"

"Ta kendisi."

"Niye gerildin ki o zaman? Ölse kurtuluruz."

"Işıl!" Dedim dişlerim arasından. "O kızdan nefret etmem umursamadığım anlamına gelmiyor. ALLAH korusun o kız ölürse" dedim ve durdum, yutkundum.

O kız ölürse....

"Neyse benim gitmem gerekiyor! Görüşürüz!" Diyip hızlı adımlarla kafeden çıktım. Aşırı gerilmiştim ve telaşlanmıştım. Nedeni ne onu bilmiyorum işte.

İlk gelen taksiyi durup hastenenin adını verdim. Çok gerilmiştim. AH BENİM AKILSIZ KAFAM! NİYE İLK BERK ARADIĞINDA AÇMADIM Kİ NİYE!

Ya ona bir şey olduysa? Gözlerimin dolduğunu hissettim. Hayır hayır! Ona hiç bir şey olmadı hayır! Bitmek bilmeyen on beş dakikanın sonunda gelmiştik.

Parayı ödeyip taksiden indim. Koşar adımlarla hastaneye girdim. Ç-çok korkuyordum. Ona bir şey olursa diye çok korkuyordum. "RÜZGAR!"

Gelen sesle kafamı yana çevirdim. Berk'ti. Yanına koştum. "Ona bir şey oldu mu? İyimi? Bir şey var mı? BERK CEVAP VERSENE!"

Berk sadece sustu. "Benle gel!" Dedi ve yürümeye başladı. Susamazdı Berk! Bu durumda sessizce bekleyemezdi!

"Susma! Cevap ver!" Diye çıkıştım. Acil yazan yere gelmiştik. Alya ve Aysun'nun ailesi ağlıyordu. Hayır hayır hayır!

Poyraz ortalıklarda gözükmüyordu. Annemlerde burdaydı. "Kafasını çarpmış. Kafası kanıyordu geldiğimizde."

"Doktorlar henüz cevap vermedi. Poyraz'ı aradık ama açmıyor. Senide aradım ama açmadın. Ama bir şeyi öğrendim. O Işıl'ı Aysun'dan daha çok önemsiyormuşsun!" Diye çıkıştı Berk.

"Ve bendende çok önemsiyormuşsun! Şu an bu hastane yatağında olan Melek ablada olabilirdi Rüzgar! Bende olabilirdim! Ama sen Işıl'ı bizden daha çok önemsedin!" Diye çıkıştı Berk  ve Alya'nın yanına gitti.

Annemleri yanına gittim. "Anne!" Dedim. "Ah Rüzgar." Dedi annem. "O iyi mi?" Diye sordum korku dolu bir sesle. "Berk anlattı ama ben yinede sorayım dedim."

Annemle babam sustu. Her üzüldüğümde ki gibi duvara gittim. Yere oturup dizlerimi kendime çektim. Gözlerim dolmuştu.

Ona bir şey olmazdı değil mi..? O çok güçülü bir kızdı. O 16 yaşında bile olsa küçük bir kız çocuğundan farksızdı. Ona bir şey olmazdı değil mi..?