Bizim Apartman -Düzenlenecek

"𝑆𝑜𝑛𝑠𝑢𝑧"

"Aysun.. Rüzgar.. Nefret.. Sevgi.. İkizim sevdiğim kızı seviyor.. İkizimi seven kız benim her şeyim ama kimse bilmiyor.. Rüzgar'ın gerçeğini saklıyor annemler.. Öğrenilmesini istemiyorlar.. Rüzgar hiç bir şey bilmiyor.. Rüzgar'dan saklanan gerçek Rüzgar'ı tamamen değiştirir .. Kimse sevmiyor Rüzgar'ı.. İğrenç biri.. Kendinden bile nefret eden birini biri nasıl sevsin ki.. 'Kötü olan sensin Poyraz.' diyor.. Belkide haklıdır.. Bu masalda kötü olan benimdir belki.. İyi kız iyi görenen ama kötü olan çocukla sevgili olur belki bu masalda.. Kötü gözüküp iyi gözükende yine yalnız kalır belki.. Belki bu masalda Aysun benle sevgili olur.. Rüzgar yine yalnız kalır belki.. Rüzgar'dan nefret ediyorum.."

Poyraz'ın mırıldandıkları beynimi allak bullak etmişti! Ne demek Rüzgar'dan saklanan gerçek Rüzgar'ı tamamen değiştirir!

Poyraz iyi biri neden bunları diyor! AAĞĞ!  "Aysun....... Prenses...... Rüzgar...... Serseri...... Ben....... Prens...... Işıl...... Cadı..... Çınar....... Şövalye...... Hiç bir zaman...... Prenses serseri ile olmadı...... Ama bu masal........ Her şeyi değiştirir belki...... Duyguları değiştirir belki.....
Düşünceleri karıştırır belki....... Belki prenses serseri ile olur bu masalda....... Prens cadıyla.... Şövalye belki prensese olan sevgisini söylemez..... İçinde tutar sevgisini belki..... Prensesi kırmamak için susar belki bu masal....."

Poyraz'ın dedikleri kafamı çok karıştırmıştı. Ne prensesi ne serserisi! Ne alaka masal? Of Poyraz of! Aklımı karıştırdın Poyraz! Offf!

"Küçük Hanım....... Küçük Bey'siz yaşar mı ki..... Küçük Serçe'nin kalbi Küçük Serseri'ye ait değil midir...... Ama belki roller değişir...... Belki gerçeği öğrenince insanlar...... O zaman belki roller değişir...... Küçük Bey'in yerini başkası alır belki..... Küçük Serçe'nin kalbi başkasının olur belki....... Bir birilerinin imkansızı onlar....... Rüzgar kaldırabilir mi ki ikizinin sevdiği kızı sevmeyi..... Kaldırmaz o..... Bir bilse....... Her şeyini elinden aldığımı bir bilse..... Ailesini, sevdiği kızı, arkadaşlarını, her şeyini...... Onu üzmek için yaptığım şeyleri bilse......"

NEEEEĞĞĞĞĞĞĞ! NASILLLLLĞĞ! NEDENNNNNĞĞĞ! NE İÇİNNNĞĞ! NEDEN İKİZİNİ ÜZERSİN Kİ! ÖZ İKİZİNİ ÖZ!
NEDEN ALIRSIN Kİ HER ŞEYİNİ!

BU ÇOCUĞUN RÜZGAR'LA ALIP VEREMEDİĞİ NE?! RÜZGAR ONU O KADAR SEVERKEN POYRAZ NİYE NEFRET EDİYOR!

"Aysun....... Aysun...... Aysun...... Aysun..... Aysun'um...."

Göz devirdim. Sinirle nefesimi verdim. Sağ avucumu sıktım! Sinirliydim! Poyraz'a sinirliydim! Hemde çok ama çok sinirliydim!

"Senin Aysun'nun maysunun yok! Küçük Serçe'nin kalbi tek bir insana ait! Sonsuza dekte öyle olucak! Çünkü ben onu sonsuza kadar seviceğim...!"

Mırıldanma tonunda çıkmıştı sesim. Dediğim şey belki hayatımın boyunca yapıcağıma %10000 inandığım şeydi. Rüzgar'ı sonsuza kadar seviceğim.....

Daha fazla bu odada kalmaya daha doğru Poyraz'la kalmaya dayanamadığım için yatağın köşesinden kalktım.

Kapıya doğru giderken gelen sesle durdum. Poyraz uyanmıştı. "Aysun?" Dedi kısık bir sesle. Dönüp Poyraz'a baktım. Uyanmıştı ve doğrulmuştu.

Yüzüme yalancı bir mutluluk koydum, içim kan ağlarken. "Ah Poyraz!" Dedim yalancı bir mutlulukla. "Uyanmışsın!" Dedim sesimi sevinçli göstermeye çalışarak!