Bizim Apartman -Düzenlenecek

"Çınar"

~Aysun~
Sonunda olul bitmişti. Çoğu öğrenci okuldan çıkmıştı. Rüzgar'la sabahtan sonra hiç konuşmamıştım. Biraz kırgındım ona. Ne yapmıştımda terselemişti ki beni!

Sınıfta tektim. Sırt çantamı tek koluma taktım. Beş dakika sonra okulda ki herkes çıkmıştı. Sınıftan çıktım.

Boş koridorda yürümeye başladım. Birden her yer kararmaya başladı. Başım dönmeye başladı. Sanki tüm gücüm vücudumdan alınıyordu.

Dengem yoktu. Her yer bulanıktı. Ayakta durmak bile zordu..

Uyandığımda gözlerimi açamıcak kadar yorgunum. Uzaktan sesler geliyordu. Bayılmış mıydım ben? Doğru bütün gün tek bir lokma yememiştim.

Bir ses Rüzgar benziyordu. "Rüzgar?!" Diye fısıldadım tüm gücümle. Yavaşça gözlerimi araladım. Karşımda bir çift siyah göz vardı.

Çocuk gülümsedi. Nerdeydim ben? Bu çocuk kimdi? Çocuk yatağın yanına oturdu. Gülümsüyordu. Etrafa baktığımda revirde olduğumu fark ettim.

"İyi misin?"

Yavaşça doğruldum. Çocuk dur falan diyordu ama onu umursamadım. Yastığı yatağın başlığına dayadım. Sırtımı yatağın başlığına dayayıp isimsiz çocuğa baktım.

"İyiyim. Yani sanırım. Sen kimsin? Nasıl buraya geldim?"

Çocuk gülümseyerek konuştu. Kimdi ki bu çocuk?

"Okuldan genelde en geç çıkan ben olurum. Koridorda yürürken yerde ki baygın seni gördüm. Ben taşıdım seni buraya. Ve adım Çınar. Sen?  Senin adın ne?"

Çınar.....Güzelmiş ismi..

"Aysun. Tanıştığıma memnun oldum. Teşekkür ederim. Revire getirdiğin için. Ve yanılıyorsun. Okuldan en son çıkan hep benimdir."

Çınar'la güldük. "Tanıştığıma memnun oldum Aysun. Ve rica ederim. Bide kusura bakma sevgilin değilim."

Anlamamış gözlerle ona baktım. "Sevgili?" Çınar sırıtıp konuşmaya başladı.

"Rüzgar. Sevgilin sanırım. Onun adını sayıklayıp durdun. Uyandığın da ilk onun ismini dedin."

"He o mu. Şey o sevgilim değil. Sadece bir tanıdık."

"Demek ki seviyorsun onu." Dedi Çınar gülümseyerek. Güldüm ve kafamı hayır anlamında iki yana salladım.

"Nefret ettiğim bir çocuğu sevemem."

Çınar sırıttı ve "En büyük aşklar nefretle başlar." Dedi. Göz devirdim."Neyse ehm ben gitsem iyi olur." Dedim.

"HOP! HOP! HOP! O Rüzgar bey yada seni tanıyan biri gelmeden gidemezsin hiç bir yere. Bir arkadaşın gelmeden hiç bir yere gidemezsin küçük hanım!"

Bana küçük hanım demesi hoşuma gitmemişti. Rüzgar dışında birinin demesini sevmemiştim. "Deme öyle! Küçük hanım deme bana!" Diye çıkıştım.

"Tamam tamam. Bir daha demem kızma." Dedi Çınar.  "Yani şey ben" demeye başladım. Çınar güldü. Gülünce gamzeleri çıktı.