Devil's GAME

Chapter 33

Maagang nagsimula ang araw ni Hurricane kinabukasan. Magkakaroon sila ng feeding program para sa mga bata at magbibigay ng mga regalo habang inaayos ang pasilidad para sa mga ito. 

Nasanay na rin si Hurricane na manatili kasama ng kanyang team kung saan ginagawa ang programa. Kung ano ang ginagawa at kinakain ng iba, ganoon din siya. Hindi niya hinayaan na may special treatment sa kanya. Kagustuhan niyang pantay-pantay ang turingan ng bawat isa na malaki ang naitulong sa samahan nila. 

"This is for you," Nakangiti niyang sabi sa isang bata ng ibigay niya ang Nutri-food nito.

Tatlo silang nagbibigay ng mga Nutri-food para sa mga bata. Inaalalayan naman ng mga madre ang maliliit na bata sa pagkain. 

"Salamat po, Ate!" Masaya nitong sabi at nagtungo sa mahabang mesa na naroon. 

"Ito naman ay para sa napaka-cute na batang ito," Puri niya sa batang lalaki. 

Bahagya pa itong namula at nakatungong tinanggap ang pagkain. 

"S-salamat po, Ate." Nahihiya nitong sabi.

Hindi napigilan ni Hurricane na pisilin ang mataba nitong pisngi. 

"Ang cute mo naman. Anong pangalan mo Baby boy?" Nakangiti niyang tanong. 

Mas lalong pumula ang bata at pilit iniiwasan ang paningin niya. 

"H-harmy po," Nahihiya nitong sagot. 

"Ilang taon ka na?" Muli niyang tanong. 

Nakita naman niya ang pagkailang nito kaya mas lumawak ang ngiti niya rito. 

"It's okay. Enjoy your food, Harmy." Hindi niya napigilan na halikan ito sa noo na ikinagulat ng bata. 

Tumakbo ito palayo sa kanya. 

"Wait, Harmy!"

Kinuha niya ang iniwan nitong pagkain bago ito sundan. Nahirapan pa siyang habulin ang bata dahil sa bilis nitong tumakbo. Tumigil lang ang bata at nagtago sa likuran ng bagong dating na lalaki. 

Kusa ring tumigil si Hurricane sa pagtakbo ng makita si Primo. Hindi rin niya naiwasan na palihim itong ilarawan sa kanyang isip. Mas mukha itong presko ngayon kesa kahapon. Simpleng white long sleeve polo na nakatupi hanggang siko ang suot nito pero kapansin-pansin na bahagyang lumaki ang katawan nito sa nakalipas na mga taon.

He's aura become dangerous dahil sa seryoso nitong itsura. Now she's wonder what happened to him after so many years.

"Are you listening?"

Bahagyang nagulat si Hurricane ng marinig ang boses nito.

"S-sorry. May sinasabi ka ba?" tanong niya.

Tinago niya ang hiya sa posibilidad na nakita nito ang palihim niyang pagmamasid sa itsura nito.

"I'm asking why are you chasing this little man?" Seryoso nitong tanong.

Tumingin naman siya sa batang nakatago sa likuran nito.

"I'm giving his food," Sagot niya sabay pakita sa dalang pagkain.

Nagulat naman si Hurricane ng lumuhod ito sa harapan ng bata at bahagyang ngumiti. Naantig ang puso niya ng masuyo nitong hinaplos ang mukha ng bata. May kumurot naman sa kanyang puso ng malambing nitong tanungin ang bata.

"You need to eat, Little man. Why did you run away?"

Sumulyap sa kanya ang bata bago ito muling tumingin sa lalaki.