My Not So Low Quality Self (Social Media Series #5)

Chapter 7

Chapter 7

"How are you?" Matt asked me. I sip to my coffee and smiled at him.

"I'm fine."

"I'm so sorry, back then was-" I cut him off.

"I've moved on. And I'm happy for the both of you, really."

Humalakhak ako nang makita ko ang panunubig ng mata ni Amelie.

"What? Why are you crying?"

"I just feel bad for you! That was our fault!"

"I'm okay. My love for him was not really that deep naman, moved on na ako, 'no!" Tumawa ako.

Napansin ko ang patuloy pa rin na pag-iyak ni Amelie.

"You're too emotional." Puna ko.

"Sorry, I'm just sad for you." She addorably wipe her tears. Tinulungan na siya ni Matt magpunas ng luha.

Nanliit ang mga mata ko. She's so emotional and don't want the shake she often drink before.

"Are you..." bumaba ang tingin ko sa tiyan niya.

Matt chuckled and kissed her cheek.

"Yes, 6 weeks."

"Really?! Oh, my God," I exclaimed. "Congrats. When is the wedding?"

"Where still planning."

He looks so happy and in love. I smiled.

Wala man akong love life atleast may isa man lang na winner pagdating diyan sa isa sa amin.

"I'm better now. I think that break up made me grow up."

"Ang ganda mo ngayon." Namilog ang mga mata ko.

"Oh, you know how to speak tagalog?" I asked Amelie because the last time I remember, harap-harapan ko siyang binash pero dahil tagalog ang salita ko, hindi niya naintindihan.

"Yes. Matt teach me how."

"Wow," I chuckled.

"You're really pretty, Zab." Naghalumbaba pa siya at tumitig sa akin. I raised my brow.

"Well,"

That is one of his reason before. I'm not pretty. At all.

Natuto na akong mag-ayos, not because I'm insecure but because of it's importance.

Lalo na at si Ate Cardi ang kasama ko, hindi talaga siya pumayag na hindi ako magpapaderma.

I chuckled and shooked my head. My first heart break is not that bad.

"You, too. Mas gumanda ka ngayon."

"Thanks,"

We catch up for almost an hours until I recieved a message from Ava.

"I have to go. Kikitain ko pa si Ava ngayon." I bid my goodbye to them and left.

I spent the rest of my day with Ava. Chitchat and so.

She's fresh graduate, too, like me and she's handling their company here.

"Ang anti-social mo naman, Zab. Talaga bang wala kang balak maggawa man lang ng account sa facebook? Hindi kita ma-tag, e!" Maktol ni Kuya.

Lumabas kaming magpipinsan para gumala. Simula daw kasi ng umalis kami ni Ate Cardi hindi na kami nakumpleto, at ang kapatid ko na adik sa camera, walang ginawa kung hindi ang magpicture nang magpicture.

"I don't need that, Kuya."

Bukod sa sayang sa oras, nakakatakot.

"Gawa kita,"

"Huwag na!"

"Basta, igagawa kita," wala akong nagawa nang tumakbo siya palayo sa akin para hindi ko makuha ang cellphone niya.

"Zabganda ang pass ng account mo, bunso!" Sigaw niya bago isara ang pinto ng kwarto niya.

Habang nakahiga at nakatitig sa kawalan, biglang may pumasok sa isip ko.

Hindi ko alam kung ano ang nag-udyo sa akin para buksan ang account na ginawa para sa akin ni Kuya.

Wala naman akong ginagawa kaya, why not?

I bit my fingernail as I watch my account logging in.

Hindi naman masama ang minsan na makibalita sa social media, 'di ba? 'Di ba?

Madami ang friend request, mga kakilala lang sa Pilipinas, ilang kaibigan sa Paris at dito. Madami din ang message pero hindi na ako nag-aksaya pa ng oras para basahin ang mga 'yon.

Wala pa akong profile pic at tanging tag pa lang ni Kuya ang laman. I'm not into this but I post my latest picture as my profile.

I scroll up ang down. Nothing's interesting. I sigh and closed the app.

My days went well. Katulad ng mga ordinaryo kong araw noon dito.

I spread my arms and felt the cold breeze of December.

I posted my photo with our large christmas tree.

I am merry

Ilang mga kaibigan ang naglike ng post ko. Pinatay ko ang aking cellphone at nakisaya sa pamilya ko. This is my first Chrismas without my parents. Malungkot pero okay okay lang. Dumadalaw naman sila pero madalang lang dahil busy din talaga sila ngayon lalo na at mas along lumago ang business nila.

"Merry Christmas, mga anak!" Bati ni Mama. Video call muna sa ngayon.

"Merry Christmas din po, Mommy, Dad! I missed you,"

"I miss you, too, Arich! Sorry, anak, hindi kami nakapunta diyan. Naging busy kasi ang Daddy niyo kaya gano'n."

"Okay lang po, 'my."

I shifted my position. Sumandal ako sa barrier ng terrace. I can see my siblings, cousins, aunts and uncles from here.

"Just take care, 'my."

"Kayo din mag-iingat diyan, okay? Tatapusin namin ng mas maaga ang trabaho dito para mabisita kayo d'yan."

"Opo. Hi, Dad! Merry Christmas!" Bati ko nang lumabas siya sa screen. I waved at him and smile.

"Anak! Merry Christmas! Kumusta kayo?" 

"Okay lang po. Miss you, Dad."

"I miss you, too, bunso."

Nawala siya sa screen dahil may niluluto pa daw siya.

"I love you, mommy."

"I love you, Zab ko."

Pagkatapos makipagkamustahan sa mga magulang ko, nakihalubilo ako sa baba.

Kani-kaniyang pakulo ang mga pinsan ko ng kung ano anong palaro at syempre sa pangunguna na naman ni Kuya.

I rolled my eyes.

Pagkatapos ng salo-salo, pumasok na ako sa kwarto ko para makapaghinga. Hindi na ako sumali pa sa inuman nila.

But before I sleep, I open my facebook account. There's many notification but someone caught my attention.

Alaric liked your photo.

Alaric comment on your photo.

Alaric
I am merry, too. ;)

I click his profile, like my account before, ghost town ang sa kaniya. Kahit ano wala, as in wala.

What is he?

I immediately closed the app. Inilapag ko ang cellphone ko sa side table. I closed my eyes tightly and whispered a curse to myself.

I'm curious again. This is not good.

-
♡