Kalmado (A Stand-alone Novel)

Relaks 20

Dahil mukha akong pera, sinubukan kong makipagsosyo sa negosyo sa isa kong kakilalang mahilig din sa pera at oto.

Nag-invest ako sa kaniya para sa isang medyo sosyaling talyer naman. Nagpundar talaga kami para sa mga lifter at ibang equipment na kailangan.

Inaral ko pa iyong nang mabuti at nagpaturo pa ako sa mga kakilala kong mekaniko para mas lumawak ang kaalaman ko sa pinasok kong negosyo.

Maayos namang siyang kausap, eh. Kumita rin naman ako ng mga ilang buwan mula roon pero maliit pa nga lang dahil nagpapakilala pa lang kami. Hindi pa kami sikat sa lugar.

Pero pagkatapos ng Holy Week, hindi na nagbukas ng talyer ang gago. Kesyo nasa Canada raw at umuwi muna siya kaniyang pamilya.

Mag-o-operate na lang daw kami pagbalik niya. Magpahinga lang daw muna ako kasama ang misis ko.

Ayos lang naman sa akin no'ng una pero pagpasok ng June at napagtanto kong wala pa rin siya, doon na ako nakapag-isip-isip.

May duplicate naman ako sa shop kaya ako na lang sana ang magbubukas, pero putangina talaga. Pinalitan na ang padlock kaya wala na akong access doon. Naka-triple lock pa!

Tinawagan ko siya sa Messenger pero hindi niya sinasagot. Sunod kong tinawagan si Adria para magsumbong sa mga nangyayari sa akin.

Panay ang mura ko kasi pakiramdam ko'y sinabotahe talaga ako.

Akin din ang negosyong iyon pero bakit naman kinatalo ako? Nag-invest ako nang malaki roon pero ano'ng nangyari?

Boy, hindi naman wantawsan o payb tawsan ang pinag-uusapan doon.

Milyon iyon. Galing pa sa ipon ko. Galing sa dugo't pawis ko. LITERAL.

Nagpaka-propesyonal pa rin ako. Marespeto pa rin ako sa chat. Sinubukan ko pa ring intindihin kahit masama na talaga ang kutob ko.

Galit na galit na rin si Adria pero sinabihan niya akong maghintay pa ng mga ilang linggo at baka talagang busy lang iyong tao.

Sumagot naman kinabukasan. Humingi ng pasensya. Uuwi na raw siya sa susunod na linggo. Marami pa siyang excuses na hindi ko naman kailangan pero sige, pinagbigyan ko pa rin.

Tao naman kasi akong kausap.

Aba't mag-ju-July na pero wala pa rin. Utang na labas naman. Nasaan ang hustisya roon?

Kinausap ko na rin ang mga tauhan na kinuha niya (dahil gusto niya raw 'yong subok na), at sinabi ngang wala pa raw tawag si "bossing" nila sa kanila.

Walang mga trabaho ang mga iyon kaya wala ring suweldo. Ang iba pa sa kanila'y may binubuhay na pamilya kaya inabonohan ko muna ang sahod nila sa loob ng isang buwan kasi naaawa nga ako.

Sa tuwing uuwi ako, para akong may regla. Puta talaga.

Lalo na no'ng b-in-lock ako ng kupal sa Facebook. Doon na lumabas ang pagkademonyo ko. Sinabi kong mag-fa-file ako ng kaso laban sa kaniya kapag hindi niya ibinalik ang pera ko gamit ang Peysbuk account ng isang katropa.

Kinontak ko na rin ang abogado kong kaibigan para tulungan ako.

Nagdoble-doble ang sakit ng ulo ko no'ng sumagot iyon at nang-blackmail pa.

Huwag ko raw siya hamunin kasi kilala rin daw niya ako at ang pamilya ko. Ibabalik daw niya ang pera ko pero hindi pa sa ngayon. Iyon ang sabi n'on.

Eh 'di sinabi kong ibalik nang buo sa akin kasi hindi naman ako mayaman na tao na tipong handang waldasin ang ganoong kalaking halaga ng pera.

Sa pagkakaalam ko'y rich kid iyon pero bakit naman ganoon? Bakit naman nagpasilaw sa pera? Bakit kinatalo ako?