Kalmado (A Stand-alone Novel)

Relaks 22

Naging maganda naman ang simula ng 2021 para sa amin. Nagpaputok lang ako tapos nagkainan kami no'ng January 1 hanggang sa mismong kaarawan ni Adria.

Kung ano-ano na namang tumatakbo sa isipan ninyo. One month celebration kasi iyon. Pero ayon nga, wala namang kakaibang nangyari sa unang apat na buwan ng taon.

Medyo nauurat na nga kaming dalawa kasi gustong-gusto na naming gumala at mag-out of town pero hindi naman puwede kasi todo ingat nga kami sa COVID.

Mahirap pa rin ang galawan lalo na sa sitwasyon kong kailangan kong mag-report sa opisina kahit once a week lang sa may Taguig. Required kasi iyon sa trabaho ko tapos work from home na ulit ako sa ibang araw.

May oras ngang naabutan pa ako ng lockdown kaya dalawang linggo akong hindi nakauwi sa kaniya.

Mabuti na lang kasi may pinsan akong nakatira malapit doon sa pinagtatrabahuhan ko.

Long distance na iyon para sa amin ni Adria, mga p're. Ka-bidyo call ko na nga lang siya minsan para hindi naman ako mangulila.

Sa araw-araw kasing magkasama kami noon, parang hindi na ako sanay na hindi siya kasama o hindi ko man lang katabi sa pagtulog.

Hindi ako sanay na walang sumisipa sa akin tuwing madaling-araw.

Dyowk lang. Hindi naman siya malikot matulog pero naninipa at nanununtok iyon kapag nananaginip nang masama.

Nang makauwi na ako sa kaniya, todo asikaso naman siya sa akin. Ganoon din ako. Nag-a-attend lang din naman ako sa mga pangangailangan niya bilang babae bago ako ulit magtrabaho para sa kinabukasan namin. Orayts.

Napag-alaman ko ring isinabak na niya sa Wattpad ang isang niluluto niyang istorya.

Wala naman akong ideya kung ano 'yang Wattpad na iyan kaya nagtanong ako. Ipinaliwanag naman niyang isang platform iyon para sa mga aspiring writers at mada-download nga raw iyon sa Play Store o App Store.

Dahil naiinip siya't wala pa raw feedback mula sa mga in-apply-an niyang kumpanya, ginawa niyang pampalipas oras ang pagta-type. Type naman ang ginagawa niya at hindi sulat, eh.

May punto naman ako, 'di ba?

'de, si Adria kasi ay matagal nang nagsusulat. Naikuwento niya sa akin na taong 2009 pa lang, ginagawa na niya iyon kapag bored siya.

Hanggang sa naging mag-boypren at gerlpren na kami, naging pampalipas oras na niya iyon.

Kahit no'ng nagsimula na kaming magsama, palagi siyang nakaharap sa cellphone at laptop niya. Kapag tinatanong ko naman kung ano ang isinusulat niya, itinutulak niya ako palayo.

Nahihiya raw siyang mabasa ko iyon kasi lalaki ako.

Aba'y ano naman kung may itlog ako? May rule bang bawal magbasa ang lalaki nang ganoon?

Romance daw kasi ang genre ng mga istorya niya.

O, eh ano naman? Wala naman akong reklamo kahit pa "It's not you, it's me" ang mabasa ko roon. Pero ayaw niya talagang ipabasa sa akin kaya hinayaan ko na lang.

Naisip ko ngang baka ginawa niya akong kontrabida sa mga istorya niya o kaya 'yong gagong bidang lalaki para makaganti sa mga pang-aasar ko sa kaniya.

Tatawanan lang ako no'n tapos sasabihin pang, "Secret."

Eh 'di malamang ganoon nga ang isinulat niya.

Basta ba roon siya masaya at nakahihinga, susuportahan ko siya. Mas gusto ko na 'yong nakatutok siya sa laptop niya kaysa nakikipag-inuman sa mga kaibigan palagi.