မေန႕ညေနက ႐ြာေဈးအတူသြားရန္ ၊ မေရာက္ဖူးလွ်င္ ႐ြာေဈးကအေတာ္ေလး မ်က္စိလည္တက္သည္ဟု အရီးခင္ျမင့္က ေျပာထားသည္ေၾကာင့္ ယေန႕ မနက္ခင္းပိုင္းမွာ ျမတ္ၾကည္ အေစာထရသည္။ အေစာဆို ႐ြာေဈးဟူသည္ မနက္ ၅နာရီေလာက္ကတည္းက အသည္စုံအမယ္စုံေနၾကၿပီမဟုတ္ပါလား..။ မနက္ခင္းဆို ေစာေစာမထတက္သည့္ ဤေၾကာင္ေပါက္ကေလးအတြက္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ့ကို ေမာင္းတင္၍ ခ်ိန္ယူေနရသည္သာ..
ႏြေရာသီဦးကာလရဲ႕ နံနက္ ငါးနာရီဆိုေသာ အခ်ိန္ကား ေမွာင္ရိပ္အနည္းငယ္သန္းေပမဲ့ မၾကာခင္အခ်ိန္တြင္း ေနေရာင္ျခည္ျပာလဲ့လဲ့ကိုပင္ ျမင္ရေတာ့မည္မဟုတ္လား ...
ကုတင္ေပၚတြင္ေတာ့ အိပ္စက္အနားယူေနသည့္ ၿမိဳ႕အုပ္မွာလည္း လက္ကိုပိုက္၍ အိပ္ၿမဲသာ..အေနနီးသည္ေၾကာင့္ သူ႕အက်င့္ အမူအယာႏွင့္ ႀကိဳက္တာမႀကိဳက္တာကအစ ခပ္ေျဖးေျဖးႏွင့္ မသိမသာပင္ ရင္းႏွီးလာေစသည္။ ဘိတ္သိပ္သြန္းပြဲရက္အၿပီးမွစလို႔ယခုဆိုလွ်င္ အၾကင္လင္မယားေျမာက္သည္မွာ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္...
ကြၽီ!
ျမတ္ၾကည္ ေစာသိုက္ေခတ္ဆီမွ အာ႐ုံလႊဲခါ ကုတင္ေပၚမွ ေျခခ်႐ုံဆင္းေတာ့ ကြၽီခနဲျမည္သြားသည့္ ကုတင္ေျခတိုင္မွ အသံ.. အအိပ္ဆက္သူ ေစာသိုက္ေခတ္က ျမတ္ၾကည္ဘက္ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လာေလသည္။
"အို နိုးသြားၿပီဘဲ " ဟူသည့္ ျမတ္ၾကည္၏ တီးတိုးေရ႐ြတ္သံ!
"ဘယ္လဲ..!"
တံခါးဖြင့္ထားသည့္ ျပဴတင္းေပါက္ဘက္ တစ္ခ်က္ၾကည့္ခါ ေစာသိုက္ေခတ္က ဤသို႔ဆိုလာေတာ့ ျမတ္ၾကည္ ဖားလ်ားက်ေနသည့္ ဆံပင္စေတြကို ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ပင္ တစ္ပတ္လွ်ိုရစ္ပတ္လို႔ ျပန္ေျဖသည္။
"ဟင္း႐ြက္ဝယ္ဖို႔ အရီးခင္ျမင့္နဲ႕အတူ ႐ြာေဈးထဲသြားမွာ.."
ထိုအခါမွ ေစာသိုက္ေခတ္ သူ႕ေခါင္းကို ေခါင္းအုံးေပၚျပန္ခ်ခါ မ်က္စိကိုမွိတ္ထားရင္ ဤသို႔ဆိုသည္။ " ဟိုးက လွန္းထားတဲ့ က်ဳပ္ရဲ႕ တိုက္ပုံအိတ္ေထာင့္နားမယ္ ေငြစတခ်ိဳ႕ယူသြားခ်ည္... မင္းမွာ ပိုက္ဆံ မရွိဘူးမွလား.."
ပင့္တက္သြားေသာ မ်က္ခုံးတို႔က ဘယ္လိုမွျပန္ဆြဲ၍ခ်မရျပဳမရ ။ ညားလာခဲ့သည့္ ကာလပတ္လုံး ေစာသိုက္ေခတ္က သူ႕ပိုက္ဆံမေျပာႏွင့္ ပရိေဘာဂ ပစၥည္းေတြကို ေသးေသးေလးေတာင္ထိတာမႀကိဳက္.. ။ ယခုမ်ား ဘယ္ႏွယ့္စိတ္ကူးေတြ လႊတ္ေကာင္းေနသတုန္း..။ ေပးခဲသည္မို႔ ဧကန္မုခ် စိတ္ကူးမလြဲခင္ ျမတ္ၾကည္ အျမင္ကပ္ကပ္ႏွင့္ ေငြစခပ္မ်ားမ်ားကိုတစ္ခါထဲႏွိုက္ပစ္လိုက္၏။ အဲ့ပိုက္ဆံေတြနဲ႕ ႐ြာေဈးထဲပတ္ၿပီး သေရစာေတြအႀကိဳက္ဝယ္စားပစ္အုံးမည္ ဆိုသည့္ ဉာဏ္နီညာဏ္နက္ကေလးႏွင့္ေပါ့.. အဲ့ေနာက္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္ရန္ ေအာက္ဆင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။
YOU ARE READING
တော်ကောက်ခြင်းခံရသော မြို့အုပ်ကတော် BL (Complete)
Romance၁၉၄၀ နှောင်းပိုင်း ကာလ... မြို့အုပ်မင်း+မြို့အုပ်ကတော်
