Zaw....
ေမြ႕ရာနီနီအား ခင္းက်င္းထားသည့္ ကုတင္ထက္၌ ေပ်ာ့ေခြေခြကေလး လဲေလ်ာင္းေမ့ေမ်ာေနသည့္ ျမတ္ၾကည္အားၾကည့္ခါ ေစာသိုက္ေခတ္ ရင္ထဲ ေနထိုင္မေကာင္းလွပါေခ်။ ဆံႏြယ္အိအိမ်ားအား ႏွဖူးေပၚမွ သပ္တင္ေပးလိုက္ရင္း လက္ဖဝါးႏြေးႏြေးအား သူ၏ လက္ဝါးႀကီးမ်ားႏွင့္ ဆုပ္ေထြးကိုင္လိုက္ႏွင့္ သက္ျပင္းတခ်ခ်ရွိလွသည္။
ဘိုးႏွင့္ေစလုံမွာ အေရးေပၚကုသေဆာင္အတြင္းတည္ရွိေနၿပီျဖစ္ၿပီး ဘိုးသည္ အဓိကအစိတ္အပိုင္းမ်ား ဘာတစ္ခုမွ်ႀကီးႀကီးမားမားထိခိုက္မိသြားျခင္းမရွိသည္အား အလြန္ပင္ ေက်းဇူးတင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ေစလုံမွာ ယခုထိပင္ သတိလစ္ေမ့ေမ်ာေနျခင္းျဖစ္ၿပီး အနည္းငယ္ေတာ့ စိုးရိမ္ရပါ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထေနာင္း႐ြာရွိ မိသားစုဝင္ေတြမ်ားအား ေခၚယူထားၿပီးျဖစ္သည္။
ယခု ေမြ႕ရာနီနီထက္တြင္ ေမ့ေမ်ာေနသည္သည့္ ေစာသိုက္ေခတ္၏ ဇနီးမယားျဖစ္တလည္း ျမတ္ၾကည္ဟာ တခါမွမႀကဳံဖူးေသးပါသည့္ စစ္ေၾကာင္းေရးထဲေရာက္ရွိထားခဲ့သည့္အရွိန္ေၾကာင့္ေရာ လန႔္ၿပီး အဖ်ားတက္ခါ ယခုထိပင္ျပန္လည္နိုးမလာေသးေခ်။ တေန႕လုံး တစ္ညလုံး ၿဗိတိသွ်မ်ားႏွင့္ တိုက္ခိုက္ထားသည့္ အရွိန္ေၾကာင့္ ေစာသိုက္ေခတ္၏ ကိုယ္က အားမရွိလွေပ။ ထိုင္ခုံေပၚထိုင္ရင္းႏွင့္ပင္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ယိုင္လဲက်ခ်င္ေနၿပီ။
ပူႏြေးေနၿပီျဖစ္ေသာ ျမတ္ၾကည္ႏွဖူးေပၚက ေရစိုဝတ္ကို ေရအသစ္ထပ္စြပ္ရန္ လွမ္းယူခါ ေဘးရွိ ေရဇလုံထဲမွ ေရအသစ္ႏွင့္အတူ ေရစြပ္၍ညွစ္ခ်သည္။ ေရေျပာင္စင္ေနေအာင္ တစ္ခ်က္ခါခ်ၿပီးမွ ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့မ်က္ႏွာရွိသည့္ ျမတ္ၾကည္၏ ႏွဖူးေပၚ ေရပတ္လႊားလိုက္သည္။
"ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္.."
အခန္းတံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ေစာသိုက္ေခတ္လွည့္ၾကည့္လိုက္စဥ္ ရွမ္းေဘာင္းဘီႀကိဳးခ်ည္ႏွင့္ ရွမ္းအကၤ်ီကိုဝတ္ဆင္ထားခါ ဆံႏြယ္ေတြကိုက်စ္ဆံျမႇီးက်စ္ထားသည့္ ႏူးရယ္အား ဗန္းငယ္တစ္ခုႏွင့္အတူေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ၿမိဳ႕အုပ္မင္း...မေန႕ကလည္း တေန႕လုံးဘာမွမစားရေသးဘူးမွလား..ဒီမွာ ႀကီးေဆြက ဆန္ျပဳတ္ပူပူေလး ယူသြားခိုင္းလို႔..."
YOU ARE READING
တော်ကောက်ခြင်းခံရသော မြို့အုပ်ကတော် BL (Complete)
Romance၁၉၄၀ နှောင်းပိုင်း ကာလ... မြို့အုပ်မင်း+မြို့အုပ်ကတော်
