HER EYES TELL Season 1

KABANATA 52

‹ZEEL LUNARLIA MONTERVERDE›

Nangangatal ang kamay ko habang nakatayo kaming dalawa ni Zeus sa harap ng ospital. Wala akong balak pumasok at mukhang umurong ang mga paa ko. Ako mismo ang nakakaalam kung gaano ko pilit tinatago ang nararamdaman ko. Gusto kong magpanggap na walang pakialam. Gusto kong itago ang pag aalala ko. Gusto kong hindi magalit pero talagang parte na talaga iyon ng sistema ko.

Si Bright. Ang pinakamamahal kong kapatid. Ang iniingat ingatan kong kapatid ay ngayon ay nakahiga sa kama at wala paring malay. Ako ang may kasalanan kung bakit siya narito. Inosente ang kapatid ko at walang alam sa mga ginagawa ko. Naaawa ako para sa kaniya. Galit ako sa sarili ko dahil hindi ko man lang siya nailigtas. Ngunit hindi ko man siya nailigtas ngayon, hindi ko naman hahayaang maulit ito sa kaniya. Dahil kapag sinagad ni Rascal ang pasensya ko, alam na alam niya kung ano ang magiging kahihinatnan ng lahat dahil sa galit ko.

Itinago ko sa bulsa ang nangangatal kong kamay upang hindi mapansin ni Zeus. Halatang hindi niya napapansin na kabado ako dahil walang emosyon ang mukhang pinapakita ko. Napansin kong napapatingin sa akin at kay Zeus ang mga nagkalat na guwardya sa labas ng ospital. Paniguradong sa mga Monterverde ang mga tauhan na nagkalat ngayon.

"Tara." Malamig nasabi ko at sumunod naman siya sa akin.

Habang naglalakad kaming dalawa sa mahabang pasilyo ay nararamdaman kong kabado siya. Nasulyapan kong napapatingin sa amin ang ibang nurses nang dumaan kami o kay Zeus lang sila nakatingin? Narinig ko ang ilang beses na maghinga ng malalim ni Zeus. Nagpapabatid na kinakabahan siya.

"Huwag kang mag aalala. Hindi namamaril ang pamilya ko." Ngisi ko na mukhang nagpakaba pang lalo sa kaniya.

"Tsss. You're making me more nervous." Ramdam ko ang pag irap niya.

Bumagal ang paghakbang ko nang matanaw ko na ang nakahilerang bantay sa labas ng kuwarto ni Bright mula sa banda ko. Napasulyap ako kay Zeus na halatang naguguluhan kung bakit ang daming guwardya sa labas hanggang dito.

"You'll be safe."

‹ZEUSARIOS KEN KNIGHT›

"You'll be safe." She said in a serious tone.

I nodded and followed her. I wonder why they have so many guards here. Is the life of her brother is really that in danger? Talagang walang mabubuhay kung sino man ang sumubok na pasukin ang kuwarto ng kapatid ni Lunar dahil sa dami ng armadong lalaki na nakabantay.

"You have a lot of protection." I told her while we're slowly walking.

"We'll risk anything for him." She's talking about her brother.

I was amazed how the mans stooped when they saw her walking in front of them. Someone open the door for us and then a small thin noise welcomed us as we entered the room. The room are so lonely like what we expected.

Lunar approached his brother bravely. I'm just at her back following every step she takes. I saw a multiple bruises on Bright's body. Malakas nga talaga ang pagkakabangga sa kaniya. He seemed have no plan to wake up.

Napansin kong si Sierra lang na natutulog sa kabilang kama ang nandito. The room was large and clean. On the right table has a basket full of fruits. I was about to ask her if where is her family when the door suddenly open. A manly man appeared on from the door and looked at me straighly and then slowly move to Lunar. I guess, it's her Dad.

Lunar didn't throw a look for her Dad. It seemed like she didn't care about the people around her because her attention is on her brother only. Bumalik ang paningin sa akin ng Daddy ni Lunar at mapanuri akong tiningnan. He sounded to expected me to be here.