Hiding The Billionaire's Son (Completed/Under Editing)

Chapter 1

***

Zaera's Point of View

Kasalukuyan akong lulan ng sinakyan kong taxi na saktong dumaan pagkalabas ko ng Del Fierro residence. I was lucky enough earlier that no one notices meㅡeven the guards that was assigned to look after me. I sniffled before looking outside of the car window. Simula kanina ay iyak lang ako ng iyak. Wala na akong pakialam kung ano ang isipin ng driver sa itsura ko ngayon dahil mas nangingibabaw sa akin ngayon ang lungkot, sakit at galit.

This revelation made me questioned every single detail that he showed to me when we were together. Is it all a lie? Masyado ba siyang magaling umarte kaya hindi ko napansin na puro iyon kasinungalingan? Pinahid ko ang luha sa pisngi ko pero may sunod na namang tumulo. Thinking that the love that he showed me was all part of an actㅡall part of his plan made my heart wrench. The sting pain is unbearable.

We've been together for years, we shared our goals and dreams together and we also shared our plans together for our future. Everything was setㅡof course for our baby also. Marriage is the only thing that we are lacked.

Humugot ako ng malalim na hininga upang pakalmahin ang sarili ko. My mind is crowded with thoughts right now. I always thought that he's happy with me. I always thought that I was enough for him but I guess I was wrong. I thought....he totally moved on.

I sigh hoping that it'll lessen the pain. I wipe my tears away and look outside the window.
Hindi ko pa alam kung saan ako pupunta ngayon. Hindi ako puwedeng umuwi sa bahay dahil may kasalanan ako sa mga magulang ko. I stand against them that tainted our relationship. I stand against them to defend him but it turned out that I was wrong all along. Mas pinili ko kasing sumama sa taong akala ko mamahalin ako ng buo at walang ibang plano sa 'kin.
Pero nagkamali ako ng desisyon at ngayon ay huli na para magsisi pa. Napahawak ako sa tiyan ko na medyo may umbok na.

Ikaw nalang ang natitira sa 'kin anak, walang-wala na ako, ikaw nalang.

Naramdaman ko naman ang pag-vibrate ng cellphone ko. Nanginginig pa ang mga kamay ko na kinuha ito mula sa bulsa ng denim dress ko. Nang makita ko ang caller ay mas domoble ang sakit sa puso na nararamdaman ko. I stared at his name on the screen of my phone for a moment. I clench my other free hand as hard as I can na halos manginig na ito.

I didn't think twice but throw the phone out of the window's car. Mabuti nalang at bukas ang bintana ng taxi kaya mabilis kong naitapon ang cellphone sa labas. Narinig ko pa ang pagtama nito sa semento.
Pinigil ko ang sarili ko na umiyak. Iisipin ko nalang na isa itong masamang panaginip.

I really hope that this is just a nightmare. Hoping that I'd wake up from this. Sana masamang panaginip lang 'to.

"Ma'am, saan po kayo bababa?"

Pinakalma ko muna ang sarili ko saka ko pinunasan ang pisngi na basang-basa na ng luha. Isang tao na lang ang mapupuntahan ko ngayon. I tell him the address of my friend's house. Tanging tango lang ang isinagot niya. Naging tahimik na ulit ang loob ng sasakyan. I tried to calm myself. Alam ko na makakasama sa 'kin ang stress at sobrang lungkot. Ayoko namang mapahamak ang anak ko.

Sana ay nandoon si Lovern ngayon. Siya lang ang maaasahan at masasandalan ko sa ganitong sitwasiyon. I really need someone right now who I can lean on with.

Nakarating ako sa Subdivision kung saan nakatira ang kaibigan ko. The guard welcomed me with a warm smile. I forced a smile in return kahit wala talaga ako sa mood ngumitiㅡkahit pilit pa ito. Hindi na ako nito tinanong pa ng mga detalye dahil kilala na niya ako. Ilang beses na rin akong nawagi rito. Nang tuluyan akong makapasok ay dumiretso ako sa bahay nila. Nang marating ko ito ay tumigil ako sa harap ng bahay. Nag-doorbell ako at kaagad rin namang bumukas ang main door.