Hiding The Billionaire's Son (Completed/Under Editing)

Chapter 22

Ephraim's Point of View

"Aray! T*ng*na! Masakit! Ayusin mo naman, Rozette!"

"Gag* pasalamat ka nalang at ginagamot pa kita"

"Magpapasalamat ako kung maayos ang pagamot mo!"

"Ipakain ko kaya 'tong bulak sa bibig mo ng tumahimik ka!"

We heave a deep sigh. Rozette and Damian are always like this. They're arguing through eternity for some useless thing. Ito rin kasing tukmol na si Damian hindi nagpapatalo. Tsk.

Rozette is Zerron's secretary which is also one of our ally. Damian and Rozette are not in good terms but aside from that, we knew that they still care for each other kahit pa man minsan gusto na nilang magpatayan. Ewan ko sa dalawang 'to at pareho yatang ipinaglihi sa sama ng loob.

"Saan na ba sina Fuego at Doom?" Ask Damaian while his eyes are now on the screen of his phone.

Siguro ay nakikipag-trade na naman ito sa black market para sa mga baril na nakuha namin mula sa tauhan ni Herman. Nakita ko naman si Rozette na ginagamot na ang braso ni Midnight.

"Doom is picking up Sin's corpse. About Fuego, maybe he is with his lover" Sagot ni Midnight na may nakakalokong ngisi sa labi.

"Lover?" Halos magkasabay naming tanong sa kaniya.

He laugh. "Lovern Saavedra" Sagot nito saka napailing.

"Mukhang tinamaan na talaga ang tukmol" Hindi makapaniwalang puna ni Damian. Tang*n*ng yon. Akala ko ba hanggang stalker lang?

"Hanggang kailan ba tayo tatambay dito? Malapit ng mag-umaga. Nakuha na ba lahat ang mga bangkay?" Tanong naman ni Rozette sa amin na tapos ng gamutin si Midnight.

"Bangkay nalang ni Sin ang hinihintay natin. Yung mga tauhan ni Herman naligpit na lahat" Sagot ko.

Mahigit dalawang oras rin bago natapos ang labanan. Kaagad rin naming tinawagan ang ibang tauhan namin para kunin ang mga bangkay at linisin lahat ng ebidensiya.

Tumango naman siya saka lumapit sa akin at binuksan ang medicine kit na bitbit niya. Umupo ito sa tabi ko at naglagay ng gamot sa bulak. She was about to put the medicine in the bruises in my face but I shooed it away. I saw Vigénere from a distance. She's with Doom carrying Sin's corpse..

I can't really take off my eyes of her as she walk gracefully towards us. Tinatangay rin ang mahaba at puting buhok nito ng hangin. She's holding the AK 47 in her right hand. Nagsalubong ang tingin namin at hindi manlang siya umiwas. I swallow the lump in my throat. Her stares are shooting bullets.

"Hoy, Ephraim!" Napabaling ako kay Rozette ng hampasin niya ang braso ko. Kaagad akong napatingin sa kaniya.

"Huh? May sinasabi ka?
"
Napairap ito. "Tss. Dumating lang si Vigénere nawala ka na sa mundo. Sabi ko gagamutin ko 'yang sugat mo" Medyo iritado ang boses nito.

Napakamot nalang ako sa ulo ko.

"Hindi na, maliit lang naman 'to" Tanggi ko.

"Sige na. Mamaya magka-infection pa 'yan. Gagamutin ko lang naman" Pamimilit niya sa 'kin kaya't pumayag na ako.

Ibinalik ko ang paningin ko kay Vigénere. Wala na sa akin ang paningin nito.

Actually, that is the first time that I heard her voice because I've never take part of any missions that they had worked before. Ngayon lang talaga dahil para sa pamangkin at sa Cousin-in-law ko.

Her voice is something else.
It is soothing and comforting malayong-malayo sa character na mayroon siya. Kung hindi ko lang alam kung ano talaga ang trabaho niya malamang mapagkakamalan ko siyang anghel.