RUH LEKESİ(düzenleniyor)

28. Sessizliğin Yanlışlığı

OY VE YORUMLARINIZLA DESTEK OLURSANIZ SEVİNİRİM ARKADAŞLAR.

YILDIZLAR HEP PARLASIN.                                     

  ''Silence is the most powerful scream.''

''Sessizlik en büyük çığlıktır.''

Chris'in sessizliği ve durgun tavrı yemek boyu sürdüğü için canım iyice sıkılmıştı. Artık gergindim ve bir an önce yaşanan olay, durum her neyse bunu konuşmalıydık. Soracağım soruları düşünerek yemeğimi yerken bir gözüm sürekli Chris'in üzerindeydi. Yüzünde ya da vücudunda işkence izi olmasa da zayıflamış ve eski neşesinden eser kalmamıştı. Hatta rengi solmuştu. Fakat beni esas telaşlandıran huzursuz, gergin hali ile içine kapandığını ifade eden bu tavrıydı.

Sorun her zamanki neşeli, sabırlı, güçlü Chris olmamasıydı. Beni görmek bile onu mutlu etmemiş gibiydi. Lucifer ile göz göze geldiğimde düşüncelerimi dinlediğini endişeli bakışlarından anladım. Onu üzmek istemesem de olaylar gelip beni buluyordu. Eğer bu da bir sınavsa... Fakat Chris olmazdı. Onunla sınanmak ağırdı.

Chris tabağından başını kaldırdığında Lucifer bize döndü.

- Tatlı ister misiniz?

Chris, hayır anlamında kafasını salladı.

- Ben de istemiyorum.

Kalktım ve Chris'in yanına ilerledim.

- Biz artık odaya geçelim. Konuşacaklarımız var.

Lucifer'a baktığımda yüzünde anlayışlı bir ifade belirdi.

- Elbette, kahve ve tatlı servisini odanıza yönlendireceğim.

- Teşekkür ederim Lucifer.

Bu teşekkürün içinde esas yanımda olduğunu bilmem gizliydi. Fark etmişti. Chris'i elinden tuttum ve peşimden sürükleyerek odama götürdüm.

- Chris nasılsın?

Bu soru diğer soruları da içeriyordu. İlk kez bana eski Chris gibi bir bakış attı.

- Esas sen nasılsın?

- Henüz bilmiyorum. Geldiğimden beri tek yaptığım bir şeyleri yoluna koymaya çabalamak ve yoluna giren hiçbir şey yok.

Nefesimi verdim. Bir süredir adım bile atabildiğimizi sanmadığım bir kısır döngü ya da açmaza sürüklendiğimizi düşünüyordum. Umut kovalayabildiğim ama yakalayamadığım tek şeydi, çünkü korkularım umudumu ezip geçiyordu. Chris bu sefer de donuk bir tepki verdi, sanki umurunda bile değildim.

- Chris neler oluyor?

- Değişmişsin güzelim. Bu yeni halini çözmeye ya da alışmaya çabalıyorum.

Öfkeliydi. Ama neden?

- Enerji rengin değiştiği gibi güçlenmişsin.

Bir adım yaklaştı.

- Benim Hazel'ım değilsin.

- Uzun zamandır kayıbım Chris. Buraya geldiğimde yaşadığım karmaşa daha da büyüdü. Çünkü yanlış soruların yanıtları peşinde koştuğumu fark ettim. Doğru sorulara yanıt ararken yanlış yola saptım. Sorular beni bir yere götürmedi. Ben de doğru cevapların sorularını aramaya karar verdim. Tüm bunları çözmeye çalışırken yaşadığım karmaşık durumlar ve duyguların ağırlığı ile değiştim.