ATEŞLİ KANATLAR SERİSİ BASILI BİR ESER OLUP ANLIK OLARAK DÖRT KİTAPTAN OLUŞMAKTADIR.
1)HİLEKAR (FİNAL VERDİ)
2)LİDER (FİNAL VERDİ)
3)DİRİLİŞ (FİNAL VERDİ)
4)KAHİN (YAYINLANMAYA DEVAM EDİYOR)
SERİNİN BASILI HALİNE İNTERNET SİTELERİNDEN ULAŞABİLİR YA...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şarkı: WT-A Demon's Fate
-Cassie-
"Daha iyi bir yerde saklanabilirdik," dedi Katze onu nöbet tutması için yerleştirdiğim ara sokağın başından kafasını uzatırken. Boston, çıkmaz sokaklarla dolu belanın kol gezdiği bir şehirdi. Bu sokaklar evsizler ve uyuşturucu bağımlıları için bulunmaz bir nimetti. Biz ikisi de değildik ama bizi gören herhangi biri bağımlı olmamızı yeğlerdi. Bunun sebebi vahşi vampir Katze ya da sırtında devasa kanatları olan ben değildim. Sebebi bir strigoiye dönüşen Aloha'ydı.
"Şşş, sessiz ol!"
Onu çöp kutularının ardına siper ettiğim yerde bırakıp hâlâ uyuyormuş gibi görünen Aloha'ya baktım. Uyumadığını biliyordum çünkü yaklaşık kırk dakikadır nabzı atmıyordu. İblisçe bu dünyayı terk edeli kırk dakika olmuştu ve bu konuda yapabileceğim hiçbir şey yoktu.
"Jo'yu ve Lnn'i bulmamız gerekiyor," dedi vampir sabırsızca. Bu kız neden kıçını yırtarcasına bağırıyordu? Hiddetle başımı çevirip kaşlarımı çattım. Katze hâlâ homurdanmaya devam edince beni görmediğinin farkına vardım. Karanlıkta ifadelerimi görmediği için bu, onu durduramıyordu. Lanet olsun, fısıldamalıydık! Peşimizde kimin olacağı belli olmazdı. Ünlü Cassie'nin canını almak için Beth bile gelebilirdi. Elimizde megafonla yerimizi belli etmemize gerek yoktu.
"Ensendeki dövmeyi kazıtmak için buradayız," dedim başımla sokağın diğer tarafını işaret ederek. "Orada bir dövmeci var. Bize yardım edebilirler." Katze'nin beni duyabildiğini biliyordum, o inanılmaz gelişmiş kulaklara sahip bir varlıktı.
Yeniden Aloha'ya dönüp terli siyah saçlarını alnından çektim. Ölülerden nefret ediyordum çünkü geride kalanların onlar için hiçbir önemi olmadığını gösterircesine ifadesiz ve soğuk olurlardı.
"Bu dövmeyi hiçbir insan geçiremez, Cass," dedi Katze onu gözcülük yapması için yerleştiğim yerden çıkıp neredeyse koşarak yanıma gelirken. Gözlerimi devirerek ayağa kalktım. "Orada çalışanlar da insan değiller zaten. Aloha ile dövmeciyi geçen hafta bulmuştuk. Orayı periler işletiyor." Katze iğrenerek dudaklarını büzdüğünde aptal pembe saçlarını yolmak istedim. Perileri sevmediği ortadaydı, sanki tek derdimiz buymuş gibi.
