ATEŞLİ KANATLAR SERİSİ BASILI BİR ESER OLUP ANLIK OLARAK DÖRT KİTAPTAN OLUŞMAKTADIR.
1)HİLEKAR (FİNAL VERDİ)
2)LİDER (FİNAL VERDİ)
3)DİRİLİŞ (FİNAL VERDİ)
4)KAHİN (YAYINLANMAYA DEVAM EDİYOR)
SERİNİN BASILI HALİNE İNTERNET SİTELERİNDEN ULAŞABİLİR YA...
Bazı düğümlerin açıldığı, bazılarının daha sonsuza dek birbirine dolanarak mühürlendiği bölümlerdeyiz şimdi.
Keyifle oku...
Şarkı: Metallica- Nothing Else Matters
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kimin yaşadığını biliyorum."
Bethany yavaşça ayağa kalkıp ürkek bakışlarıyla kapıyı taradı. Nihayet içinde bulunduğum ruh halinden az da olsa sıyrılarak gerçeği görmeye çalıştım. Her an birilerinin gelip bizi basmasından korkuyordu. Göğsündeki dev zehirli arması ne derse desin Beth bile onlardan korkuyordu.
"Meredith yaşıyor," dedi gözleri hala kapıdayken. "Onu bir yere kapattılar. Canlı ele geçmesi çok önemliydi." Sonra tedirgin bakışları yeniden beni buldu. "Ah Cassie," dedi gözleri bedenimin üst tarafını kaplayan sargılara kayarken. Ben bakamamıştım. O ana kadar bakmayı reddetmiştim ama artık içimdeki bir şey beni bunu yapmaya zorlamıştı. Bu yüzden daha fazla erteleyemeden kendime baktım. Belimin altı çıplaktı. Bu yaratıkların etik ve mahremiyet algıları sadece bu kadardı. Üst tarafım ise göbek deliğimin hemen üzerinden başlayıp omuzlarımı çaprazlamasına saracak şekilde sargılarla sıkı sıkıya bağlanmıştı. Bunu yaparken de herhangi bir insani duygu kırıntısı göstermeyecek şekilde meme uçlarımdan birini açıkta bırakmışlardı. Açıkça kalan meme ucum morarmıştı, beni uyutup dövmüşler miydi yoksa bu savaş meydanında aldığım bir darbenin sonucu muydu anlayamıyordum.
Sağ elimi yavaşça kaldırıp sol omzuma dokundum. Parmak uçlarım değdiği noktalara acı bağışlar halde elimi kaydırabildiğim kadar geriye kaydırdım. Ve nihayet ıslak bir şeye dokununca durdum. Tekrar baktığımda parmak uçlarım kızıla boyanmıştı.
"Kanatlarımı aldılar," dedim neredeyse bir robot gibi. "Onları kopardılar." Beth konuşuyorsa da duymuyordum. Ağrı eşiğimin yettiği yere kadar yatakta doğrulmaya çalışıp sırtımdaki noktalara ulaşmak istedim. Sargılar kürek kemiklerimin hemen iki yanında kalınlaşıp dallanıp budaklanmıştı. "Beni kambur yaptılar sanırım." Bu kez görüş açıma Beth'in hüzünden git gide soluklaşan gözleri girdi. "Hayır. Pansuman yapıldı. Kat kat yapıldı. Kanamayı durdurmak çok zor olmuş. Tekrar tekrar diktiler." Beni yeniden yatırmaya çalışınca karşı koymadım.
