ATEŞLİ KANATLAR SERİSİ BASILI BİR ESER OLUP ANLIK OLARAK DÖRT KİTAPTAN OLUŞMAKTADIR.
1)HİLEKAR (FİNAL VERDİ)
2)LİDER (FİNAL VERDİ)
3)DİRİLİŞ (FİNAL VERDİ)
4)KAHİN (YAYINLANMAYA DEVAM EDİYOR)
SERİNİN BASILI HALİNE İNTERNET SİTELERİNDEN ULAŞABİLİR YA...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şarkı: Epica- The Phanton Agony
Cassie
Her zaman kana susamış bir kaçık değildim.
Yani bazı zamanlar kana susamış gibi davranıyordum ama bunun sebebi atalarımın yaptığı gibi şeytanların peşinden gitmekti.
Bana öğretilen gibi şeytanın peşinden onu alt etmek için gitmiştim ama öldüremediğim yetmezmiş gibi bir de ona âşık olmuştum.
Eh, hâl böyle olunca da artık kaçık diye adlandırılmam doğaldı. Doğal olmayan şey ise aslında hiçbir zaman kim olduğumu bilmememdi.
"Kim olduğunla ilgili tüm o varoluşsal sancılarını daha sonraya bırakabilir misin?" Başımın üzerinden geçen ok viyuvv sesleri ile havayı yararken gözlerimi kırptım. Meredith kızıl saçları havalanırken elindeki kılıçla çığlık atarak bana doğru koşuyordu. Aslında bana doğru sayılmazdı, önümdeki avcıyı hedef almıştı.
Dediğim gibi her zaman böyle değildim ama hayat beni buna mecbur etmişti. Kılıcımı kınından çekerken kan ve kir kokulu savaş alanından derin bir nefes aldım. Bana şeytan atalarım gibi güç ya da melek atalarım gibi huzur miras kalmamıştı.
Bana kalan şey, kan ve küldü.
***
"Pazartesilere bayılıyorum." Omzumun üzerinden, hâlâ yere eğilmiş olan kardeşime baktım. Baygın bir avcının üzerini arıyordu. Pek çok özelliğinin yanı sıra Merr tam bir ganimetçiydi. "Pazartesi günleri her zamankinden daha aptal oluyorlar. Bodoslama üzerimize geldiklerini gördün." Çamurlu elleri hâlâ avcının iç ceplerindeyken başını kaldırıp hayretler içerisindeki parlak yeşil gözleriyle bana baktı. "Şu kızıl olan baltasıyla geliyordu Cass." İşaret ettiği yerdeki avcının cansız bedenine baktım. Elindeki baltayı hâlâ sımsıkı tutuyordu ama ruhu çoktan bu diyardan göçüp gitmişti.
Pekâlâ, bazı şeyleri masaya yatırmak gerekirse kalpsiz bir katil değildim. Aslında kalpsiz ve katildim ama ikisi beraber değildi. Öldürürken bundan inanılmaz bir zevk almıyordum. Öldürebiliyordum çünkü karşılık vermemek aptalca olurdu. Bethany benim ne olduğumu biliyordu, yıkım getirenlerin kulağına çalınan dedikodularını ise sadece hayal edebilirdim. Ama avcılar o kadar inatçıydılar ki hâlâ bana sataşmaya devam ediyorlardı.
Pekâlâ, ikinci bir gerçekliği masaya yatırmak gerekirse beni öldürmek öyle kolay değildi. Beş milyar kıç bir araya gelip kıçlar korosu eşliğinde beni öldürebilecek kadar sıkı olduklarını söyleseler dahi, hiçbir faninin beni öldüremeyeceğini biliyordum. Oysa Meredith, tüm o kötü ününe, çarpık bir şekilde işleyen zihnine ve de ön görülemez hareketlerine rağmen tanıdığım insana en yakın olan varlıktı. Öldürülebilir birini yanımda taşımak da aklımın olup olmadığını sorgulatıyordu.
