ATEŞLİ KANATLAR SERİSİ BASILI BİR ESER OLUP ANLIK OLARAK DÖRT KİTAPTAN OLUŞMAKTADIR.
1)HİLEKAR (FİNAL VERDİ)
2)LİDER (FİNAL VERDİ)
3)DİRİLİŞ (FİNAL VERDİ)
4)KAHİN (YAYINLANMAYA DEVAM EDİYOR)
SERİNİN BASILI HALİNE İNTERNET SİTELERİNDEN ULAŞABİLİR YA...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şarkı: Epica- Storm The Sorrow
-Draza-
"Onları neden öldürmüyoruz? Bu hepimiz için daha kolay olmaz mı?"
Kıçıma batan demir tahtta kıpırdayıp kendime rahat bir pozisyon bulmaya çalıştım. Aptal kardeşimin bu tahtta nasıl oturup üstüne bir de rahat edebildiğini anlayamıyordum.
"Onları öldürmek bir çözüm değil. Geri gelebiliyorlar."
Rohan, buruşmuş elleriyle cüppesinin ardındaki saçları kaşıyıp mutsuzca kendi ufak koltuğuna çöktü. Onu umutsuz görmek bizim için felaket demekti. "Hırsızlar dünyaya indiyse bırakalım onlarla insanlar ilgilensin, biz içinde bulunduğumuz savaşla ilgilenelim." Aidanhell'in gittiği gün, krallarının cehennemi terk ettiği dedikodusu yeri yerinden oynatmıştı. Başıboş piçler hemen isyana katılmış, kıçımızdan ter getirtiyorlardı. Aidan bana yıkık dökük bir krallık bırakmış, onun için onarmamı beklemişti.
Oturuş pozisyonumu milyonuncu defa değiştirerek kıçıma batan demiri görmezden gelmeye çalıştım. En yakın zamanda bu tahtın güzel bir tamirden geçirilmesi gerekiyordu.
"Hırsızlar gelirse eğer..."
"Hırsızları geri getirip kurtlarla birlik olmalarını mı sağlayalım? Rohan, aptal mısın? Hepsi başımıza bela olacak. Bize karşı ciddi anlamda birleşmeleri an meselesi."
Hiddetle yerimden kalkınca boynumdaki uzun kolyeler şıkırdadı. Dünyanın sonu gelse dahi çıkarmayacağım toplam üç kolyem vardı. Bunlar bir cadının bana büyü yapmasını engelleyebilecek yegâne şeylerdendi. Cadılarla hoş olmayan birden fazla tecrübem olmuştu, bana büyü yapmalarını istemiyordum.
Yavaş adımlarla iblisçenin yanına yürüdüm. Kafası hâlâ karışık görünen adama bakarken kaşlarımı çatarak söylendim. "Kaç milyon yıldır uyumuyorsun? Bok gibi görünüyorsun."
