Çok sürmedi. Omuzlarında bir sıcaklık hissetti. Bir ceket sarılmıştı. Kokusu ona hayat verdi. Gözlerini yumdu. Sonra da gittikçe uzaklaşan adım seslerini duydu. Arkasına daha bakmamıştı bile. O güzel gözlerde can bulmasına müsaade etmeden gitmişti...
Merhabalar, Bu bölümdefarklı bir şeyler yapmış olabilirim 👉🏻👈🏻 Bu farklılık başta biraz kafanızı karıştırabilir ama sonrasında ne olup bittiğini anlayacak ve seveceksiniz diye de düşünuyorum.. Her neyse, tutmayayım sizleri. Keyifli okumalar dilerim ♡
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
10. BÖLÜM | BELLA
Genç kız eteklerinden tutarak merdivenleri olabildiğince hızlı bir şekilde çıkmaya çalışıyordu. Büyükannesi, Rosemary'e hediye edeceği küpelerin üst kattaki odada olacağını söylemişti. Bütün ayak işlerini yine kendisine yaptırmalarına bu sefer ses etmeyecekti zira bugün William için çok özel bir gündü.
Koridorda ilerlerken küpenin hangi odada olduğunu hatırlamakta zorlanıyordu. Sağ taraftaki ikinci oda mı, sol taraftaki ikinci oda mı? Büyükannesinin hangi odadan bahsettiğini unutmuştu ama sorun yoktu. Artık iki odanın da altını üstüne getirerek bulacaktı küpeyi. İlk olarak sağ taraftaki ikinci odaya girdi ve çekmeceleri karıştırmaya başladı. Ama burada hiçbir şey yoktu. Demek ki gitmesi gereken oda sol taraftakiydi. Bıkkınlıkla nefesini verdi.
Diğer tarafa geçip içeri girecekken bir gariplik sezdi genç kız. Bu kapı az önce kapalıydı. Birileri olmalıydı buralarda. Neler olduğunu anlamaya çalışırken duyduğu sesler düşündüğü şeyi doğrulamıştı. Burada birileri vardı. Sesler odanın banyosundan geliyordu. Yavaş yavaş banyoya doğru yaklaşırken duyduğu sesler de netleşiyordu. Bir kadınla bir adam tartışıyordu.
- Sana git dediğimi hatırlıyorum Aidan!
- Ben de gideceğime dair hiçbir şey söylemediğimi hatırlıyorum.
Konuşan adamın ses tonundaki rahatsızlık kolayca anlaşılabiliyordu. Çok öfkeli olduğu belliydi.
- Nasıl bu kadar yüzsüz olabiliyorsun? Seni istemiyorum diyorum. Defol git, yoksa bütün hayatını mahvederim diyorum. Anladın mı?
- Neden böyle inatçılık yapıyorsun James? Birlikte çok mutlu olabiliriz. Eski günlerdeki gibi..
- Sen.. Sen aklını yitirmişsin. Bu zamana kadar yaptıklarını affettim ama belli ki sana iyilik yaramıyor. Sonunu hazırlıyorsun.
- Ama..
- Aması falan yok Aidan. Şimdi kaybol, yoksa tahmin bile edemeyeceğin şeyler yaşatırım sana. Bana ettiğin onca ihanetin bedelini bu sefer gerçekten ödersin.
Genç kız hızla kapının ardındaki perdenin arkasına saklanıp gitmelerini bekledi. Az önce neler işitmişti bu kulaklar? Nefes alış verişini düzene sokarken duyduğu kapı sesiyle gittiklerini anlamıştı. Çok garip bir an yaşamıştı ve tüm bu öğrendikleriyle ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Hemen kapının arkasından çıkıp rahat bir nefes aldı ve olanları idrak etmeye çalıştı.
- Sonunda çıkabildin saklandığın yerden.
Genç kız gözleri sonuna kadar açılırken ne yapacağını şaşırdı. Eli ayağına dolanmış, birazdan bayılacak gibi bir hâl almıştı.
