Çok sürmedi. Omuzlarında bir sıcaklık hissetti. Bir ceket sarılmıştı. Kokusu ona hayat verdi. Gözlerini yumdu. Sonra da gittikçe uzaklaşan adım seslerini duydu. Arkasına daha bakmamıştı bile. O güzel gözlerde can bulmasına müsaade etmeden gitmişti...
Selamlar, uzun sayılmayacak bir bölüm.. Umarım seversiniz. Keyifli okumalar ♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
23. BÖLÜM | YARALI RUHLAR
Genç adam salonda sabırsızca bir ileri bir geri adımlayıp durdu. Leydi Longwale'in birazdan burada olacağını söylemişler ve içecek bir şeyler teklif etmişlerdi fakat o heyecanından oturmayı bile beceremiyordu. Catherine'in, Clarisse denen kızı tanıyor olması ihtimaliydi onu heyecanlandırmış olan.
James ile nehir kenarında oturdukları gün genç kızın Catherine ile yakın arkadaş olduğunu öğrenmişti. Zaten ondan günlükte de bahsetmişti. Eğer gerçekten yakınlarsa birbirlerine, belki nereye gittiğini bile biliyor olabilirdi. Heyecanla elini cebinden çıkarıp saçlarına doğru götürdü ve arkaya doğru itti. O sırada duyduğu adım sesleriyle de dönüp gelen kişiye baktı.
Genç kız sonunda gelmişti. Meraklı bir ifadeyle karşısında içi içini yiyen adamı süzdü. Durumun önemli olduğu konusunda bir kuşkusu da kalmamıştı. Charles'ın yakın bir arkadaşı olduğu için tanıyordu genç adamı ve bu yüzden durumun Charles ile ilgili olabileceğini bile düşünmüştü.
- Lordum..
Hafifçe eğilip zarif bir reveransta bulundu. Meraklı gözlerini genç adamdan çekemezken elleriyle oturması için koltuğu işaret etti.
- Leydim..
Genç adam hafifçe başını eğip Catherine'in tam karşısında oturdu. Elleri buz gibi soğumuş ve saçları hafif dağılmış hâldeydi. Gözlerinin etrafını kuşatan halkalar "Ben günlerdir doğru düzgün uyuyamıyorum" diye bağırıyordu.
- Bana zaman ayırdığınız için müteşekkirim.
- Durumun çok önemli olduğunu söylemişsiniz lordum. Aksini yapamazdım.
Oturduğu yerde dikleşirken genç adama bakıp çenesini hafifçe eğdi.
- Lütfen sorunun ne olduğunu söyleyin.
Richard nereden başlayabileceğini bilmiyordu. Sakince oturduğu yerde öne kayıp, dirseklerini dizlerine dayayıp öne doğru eğildi. Heyecanını aşmaya çalışıp olan biteni en başından anlattı. Kendi hatalarını bile atlamadan tek tek anlattı.
- Leydim, sizin Abigail ile yakın olduğunuzu biliyorum. Lütfen bana yardım edin. Eğer o kadını, Clarisse'i tanıyorsanız benden saklamayın.
Catherine, çaresizliği ses tonuna yansıyan genç adama hüzünle baktı. Eğer Abigail buradan, bu şekilde çekip gitmek işlemişse elbette bir sebebi olmalıydı. Arkadaşına ihanet edemezdi. Sesini olabilecek en düz şekilde tutmaya çalışıp genç adama son kez baktı.
- Size yardım edemeyeceğim lordum, üzgünüm. Bahsettiğiniz kişiyi tanımıyorum.
Bu sözlerle bilmem kaçıncı kez hüsrana uğradı Richard. İçinden bir ses her şeye rağmen Catherine'in o kızı tanıdığını söylüyordu ama belli ki arkadaşına ihanet etmek istemediği için söylemiyordu. O da duymuştu muhtemelen sosyetedeki namını, arkadaşını üzeceğini düşünüyor olmalıydı.
