Çok sürmedi. Omuzlarında bir sıcaklık hissetti. Bir ceket sarılmıştı. Kokusu ona hayat verdi. Gözlerini yumdu. Sonra da gittikçe uzaklaşan adım seslerini duydu. Arkasına daha bakmamıştı bile. O güzel gözlerde can bulmasına müsaade etmeden gitmişti...
Selamlar, çok uzun olmayan bir bölümle daha karşınızdayım. Sevmenizi ve keyifle okumanızı diliyorum ♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
21. BÖLÜM | ALTIN BİLEKLİK
İçinde filizlenen bir şeyler varmış gibi hissetti son kez aynadaki aksine bakınca. O kadar güzel görünüyordu ki kendi bile şaşırmıştı. Boynundaki kolyeyi heyecanla düzeltti. Bunu ona James hediye etmişti. Günler ve gecelerce tasarımı ve yapımı ile uğraşmış, sonunda bitirebilmişti. Bu güzel kolyeyi müstakbel eşi için, özenle bizzat hazırlamıştı.
- O kadar güzel görünüyorsun ki.. Ah güzel kızım. Ne denir ki.. Sende anneni görüyorum.
Yaşlı Kontes elindeki mendille gözlerini silerken iç çekişlerini tutamamıştı.
- Bir gün büyüyüp bu evden mutlu bir şekilde ayrılacağının bilincinde büyüttüm seni. Ama yine de.. yine de inanmak güç.
Annabelle'in küçük, beyaz ellerini elleri arasına aldı ve yüzük parmağına oldukça zarif bir yüzük taktı. Etrafına pırlantalar döşenmiş kırmızı, yakut bir yüzüktü.
- Bu annenindi.. artık senin. Mutlu ol güzel kızım.
Annabelle bu sözler üzerine göz yaşlarını tutmakta çok zorluk çekmişti. Büyükannesine sıkıca sarıldı.
- Teşekkür ederim büyükanne..
🍀
Catherine üzerindeki zarif kırmızı elbiseyle yürümekte her ne kadar zorlansa da rahatmış gibi davranmaya çalıştı. Bugün ağabeyinin nişanı duyurulacağı için bir Longwale olarak ona çok iş düşüyordu. Davetlilerle teker teker ilgilenip onları gördüğü için mutlu olmuş gibi davranması gerekiyordu.
- Leydim
Dönüp kendisine seslenene baktı. Yüzü tanıdık gibi gelse de tanıyamadı genç adamı.
- Lordum
- Acaba.. acaba sizi daha önce görmüş olabilir miyim?
Catherine bu fazlaca tanıdık gelen yüze dikkatlice baksa da tanıyamamıştı. Sarı saçları ve ela gözleri ile oldukça güzel bir görünümü vardı.
- Çok üzgünüm fakat sizi tanıyamadım.
- Ben.. ben bilmiyorum. Sizi daha önce görmüş gibiyim.
- Kont Michelson..
Seslenene dönüp bakarken Catherine'in hatırladığıyla gözleri sonuna kadar açıldı. Büyükannesi Kont Michelson demişti öyle değil mi?
- Sizi burada görmek ne kadar güzel.
- Sizi de aynı şekilde lordum. Eşiniz nasıllar? Bugün göremedim kendilerini.
