Lessons from the Badboy

46. Homecoming

"Waar kom jij vandaan?" Vraagt Kai terwijl ik de trap op en af storm.
"Werk!" Zeg ik snel. "Hoe bedoel je werk je bent al zeker twee weken niet geweest." Hoor ik vanuit de woonkamer.
"Dus? Ik had vrij. Doei!" En ik sprint de deur uit.
"Hallo!" Hoor ik nog van binnen komen, maar ik ben al weg.

Ik pak de fiets uit de voortuin en begin te fietsen. Eerlijk gezegd heb ik geen stabiel plan maar we moeten het ermee doen. Ik ga mijn telefoon verbinden met mijn AirPods en hem instellen dat ik de microfoon van mijn telefoon hoor door de oortjes. Dan zoek ik een open raam en gooi ik mijn telefoon er door heen. Dan moet ik ergens nog een plek vinden om me te verstoppen... binnen 10 meter. Hoe ga ik dat doen? Anders zullen de AirPods buiten bereik van de Bluetooth verbinding vallen, shit.

"Hey Raven!" Abrupt rem ik bij het horen van de bekende stem. Sky kijkt me verwart aan. "Heyy.. Sky. Wat toevallig," zeg ik vluchtig.
"Vanwaar die stres is je ogen? Heb je haast? Wyatt of Carter?" Zegt ze met haar speelse ogen.
Ik rol met mijn ogen. "Alsof ik ze aan het bespelen ben Sky. Je weet hoe het zit. Ik wil Carter. En Wyatt en ik hebben een OVEREENKOMST om mij te helpen hem te krijgen. Er is niks tussen mij en hem," zeg ik overtuigd. Zie je het al voor je. Raven en Wyatt. Wat een grap.
"Oké oke."
"Maar wat doe jij hier aan deze kant van de stad?" Vraag ik snel om het onderwerp te veranderen.
"Ik ga naar Kai. Bespreken hoe we het gaan aanpakken vanavond met je ouders."
Shit. Mijn ouders kwamen vandaag thuis.
Sky kijkt me met grote ogen aan. "Je bent er wel toch vanavond? Ik weet niet of ik het zonder jou aan kan hoor. "
"Uh, ja ik ga mijn best doen. Ik was vergeten dat het alweer dinsdag was."

Om eerlijk te zijn zit mijn hoofd zo vol dat ik geen idee heb hoe ik dit allemaal vlekkeloos ga doorloodsen. Het is alsof mijn hoofd volgepropt zit en de problemen mijn kant op waaien en ik er niks werkelijk tegen kan doen.

Sky knikt. "Isgoed lieverd, laat me weten als je me nodig hebt en dan zie ik je vanavond. " ze lacht lief naar me.
"Tot vanavond Sky de Bij." Ik kan mezelf voor me hoofd slaan. Ik heb een habit van het benoemen van bijnamen als ik gestrest ben. Dus nu is het al overduidelijk. Al helemaal voor Sky. Snel stap ik op mijn fiets en begin weer snel te fietsen terwijl ik Sky perplex laat staan achter me.

Ik zucht en rij door. Op een gegeven moment kom ik bij Wyatt aan en ik zet mijn fiets neer op de hoek van de straat.
Ik kijk om me heen in de hoop dat niemand me ziet. Het is ook pas 7 uur. Ik loop onopvallend door.
"Raven." Hoor ik een boze stem zeggen. Ik kijk op en zie Wyatt 10 meter verderop staan. Hij lijkt lichtelijk geïrriteerd, misschien wel een beetje boos. Het is denk het beste idee alsof ik doe dat ik hem niet gehoord heb. Ik kijk weer rechtdoor en versnel mijn pas. In mijn ooghoek zie ik Wyatt achter me aan lopen. Ik kijk snel naar rechts in de hoop een straat te zien of een zijstraat en met alle geluk heb ik er eentje gezien.
Ik versnel mijn pas nog iets sneller en ik kijk snel op. Ik zie dat ik achter Wyatt zijn huis ben. Shit. Snel schiet ik het steegje in. Ik kijk achter me en ik zie niemand me volgen. Ik begin te rennen en ren nog een steegje in naar rechts. Dat zal hij toch niet verwachten. Ik wil weer naar rechts gaan terug naar de weg waar ik Wyatt tegen kwam. Snel kijk ik nog even naar achteren voordat ik de hoek omloop, maar ik zie niemand.
Zodra ik om de hoek loop voel ik twee stevige handen op mij armen gedrukt. Een kleine kreet ontsnapt uit me keel en ik kijk snel voor me uit waarna ik een oudere man zie met donkergrijs haar, bruine ogen. Deftig gekleed in een antraciet pak.

"Je moet opletten waar je je bevind jonge dame," zegt de oudere man met een duidelijk buitenlands accent. Net uit de schrik komend zie ik achter hem drie heren staan met een serieuze blik op hun gezicht.
Ik kijk weer op naar de man. Het zal toch niet? Het zou wel kunnen.
"Excuses," krijg ik eruit. De man verzwakt de grip op mijn armen en laat me los. "Een fiene dhag nog," gaat hij verder en hij wilt langs me heen lopen.
"Raven. Stop met rennen!" Hoor ik Wyatt geïrriteerd uit het gangetje achter me roepen. Hij komt aanhollen en kijkt me met perplexe ogen aan. "Shit," mompelt hij zachtjes.
De oude man trekt zijn wenkbrauw op en kijkt me nog eens doordenkend aan.
"Wyatt jongen, heb je iets nodig van deze signora?" Gaat de man verder waarop hij Wyatt streng aan kijkt.
Wyatt slikt. "Nee, ze leek op iemand die ik ken, maar ik heb me vergist." Ik kijk naar hem om en zijn ogen geven me een waarschuwende blik.
"Sorry," zeg ik nogmaals en ik wurm me tussen de mannen door zonder achterom te kijken.
Shit shit shit. Dit was niet de bedoeling. Wat moet ik nu doen? Misschien moet ik het voor nu echt maar los laten. Als ik nogmaals gezien wordt zal het opvallend zijn. En dit lijken me geen mensen die risico's nemen.