Raven is een doodnormaal tienermeisje, oké doodnormaal kun je het niet noemen. We zullen zeggen een 18-jarig tienermeisje met een lichte obsessie voor haar klasgenoot Carter en met lichte obsessie bedoel ik elke dag een uur naar zijn Facebook foto'...
"Aan de ene kant vind ik hem wel leuk, maar aan de andere kant wordt hij na een tijdje wel een beetje saai.", Sky blijft ongestoord verder babbelen over haar zogezegde nieuw vlam, maar lang zou het weer niet duren denk ik. "Kom op Sky we weten allebei dat na dat je met hem geslapen hebt, je hem toch gaat dumpen," antwoord ik grinnikend. Zo ging het nou eenmaal altijd. Soms heb ik wel medelijden met die arme jongens, maar ja, ze wisten waar ze mee begonnen toen ze besloten een "relatie" met Sky te starten. Ze haalt haar schouders op en met een schuin lachje geeft ze toe: "Ja, dat is waarschijnlijk waar." Ik zet mijn plateau met salade en als dessert een chocolade donut op tafel en ga zitten. In de kantine is het behoorlijk luidruchtig. Overal zitten leerlingen hun maaltijd op te eten terwijl ze praten met hun vrienden. Eigenlijk is Sky over het algemeen mijn enigste vriendin. Maar ik vind het niet erg. We zijn als beste vrienden sinds de kleuterklas en het was altijd Sky en ik tegenover de wereld. Luid geroep en gelach trekt mijn aandacht en ik rol met mijn ogen wanneer ik zie wie het zijn. De tafel in het midden zit vol luidruchtige en lachende jongens. En daar helemaal in het midden, de luidste van allemaal zit mijn broer. Ja je hoort het goed. Mijn oudere broer. Hij en heel zijn groepje zijn zowat de badboys van de school, ook al vind ik die naam zo dom. Dat is ook één van de redenen dat ik op school hem zo goed mogelijk ontloop en niet tegen hem praat. Maar een paar mensen op school weten dat ik Kai's zus ben waaronder Sky natuurlijk. Zij is mijn beste vriendin, voor haar kan ik echt niets geheim houden. Zelfs Kai zijn vrienden weten het niet. Oké ze weten wel dat hij een zusje heeft maar niet dat ik het ben. Ik wil ook niets met hun te maken hebben. Het zijn allemaal players. Dus wanneer Kai zijn vrienden bij ons thuis uitnodigt ga ik altijd naar Sky toe. Kai ziet mij kijken en schenkt me een klein lachje waarop ik met mijn ogen rol en me weer naar Sky wend. Sky zucht luidruchtig en laat zich zakken in haar stoel. "Je broer is zo hot." Ieuw, dat heeft ze net echt niet gezegd. Met een walgend gezicht staar ik haar aan. "Gadverdamme Sky, zeg dat nooit meer. Ik krijg bijna kots neigingen." Om mijn woorden nog een beetje bij te staan die ik alsof ik moet overgeven.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Raven, jij kan toch altijd zo overdrijven en trouwens ik zeg gewoon wat ieder meisje denkt, behalve jij dan," lacht ze alsof ze me net niet zojuist een trauma bezorgt heeft. Mocht ik haar een paar jaar geleden niet bedreigd hebben om haar levend te villen met een bot mes om daarna al haar donuts op te eten, dan had ze al lang het bed gedeeld met hem. En dat dreigement geldt ook voor Kai, want het feit dat Sky mijn beste vriendin is houdt hem niet tegen. Uit mijn ooghoek zie ik Carter richting onze tafel lopen naar de vuilnisbakken. Sky heeft het ook door en schopt tegen mijn enkel onder tafel. "Ga met hem praten," zegt Sky. Ik kijk haar aan alsof ze me net gevraagd heeft om naakt door de school te rennen. "Wat! Ben je gek?! Ik ga me voor schut zetten," sis ik terug. "Hoelang vind je hem nu al leuk? Je moet toch ooit eens met hem praten," ze kijkt me veelbetekenend aan. Vastberaden schud ik mijn hoofd: "No way". En voor dat ik het door heb duwt Sky me van mijn stoel af op de grond. Ik wil snel opstaan en naar Sky schreeuwen why the fuck dat nodig was, wanneer de twee schoenen voor mijn gezicht mij opvallen. Op dit moment wil ik zo graag mijn hoofd tegen een muur slaan. Beschaamt til ik mijn hoofd op En kijk in de helderblauwe ogen van Carter. Voor ik nog iets kan zeggen pakt Sky haar plateau en rent ze weg. Die kleine bitch. Nu lig ik hier mooi op de grond voor de voeten van mijn gigantische crush . Ik ben dus letterlijk voor hem gevallen. Carter hurkt zich en helpt me recht. Ik voel mijn wangen branden. "Gaat het, euhm ...?", vraagt hij. Langs de ene kant vind ik het zo cute dat hij zich zorgen om me maakt, maar langs de andere kant, kom op serieus, hij weet mijn naam niet eens. "Raven. Met een Engelse uitspraak", dat laatste voeg ik er nog aan toe en ik wil mezelf nu zo graag ingraven en nooit meer boven komen. Waarom zeg ik dat? Hij kan dat echt wel horen hoor. Hij is niet doof. Hij lacht en ik voel mijn benen zo zacht als pudding worden. Zijn lach is zo schattig. "Euhm juist ja, jij zit toch bij mij in de klas?" Hij krapt een beetje ongemakkelijk aan zijn nek. "Uhm, ja al zo'n drie jaar," zeg ik een tikkeltje sarcastisch en teleurgesteld, maar dat lijkt hij niet door te hebben. "Raven, laat me het met je goed maken. Ik trakteer je op een drankje, in de Starbucks." Mijn mond valt open van verbazing. Vroeg hij me nou net mee op een date? Oké, misschien is koffie drinken nou niet bepaalt een date, maar het is tenminste iets. "Euhm, het moet natuurlijk niet, als je het niet wilt," zegt hij met een moeilijk gezicht. Hij moet mijn verlegenheid waarschijnlijk als een slecht teken opgenomen hebben. "N-nee, i-ik zou het fijn vinden," stotter ik. Waarom ben ik toch zo een verlegen persoon en kan ik niet gewoon zoals Sky vloeiend met jongens praten. Hij glimlacht. "Oké, call it a date", hij schenkt me er nog een knipoog bij, voordat hij me stomverbaasd achterlaat.
