Lessons from the Badboy

7. Lesson one

Zenuwachtig tik ik met mijn pen tegen mijn blocnote en staar naar de klok. Nog 5 4 3 2 1... triiiiing!! De bel schreeuwt door het lokaal. Zo snel mogelijk stop ik al mijn spullen op in mijn tas. Dit les uur had ik niet met Sky, dus op haar hoefde ik niet te wachten.
Wanneer de leerkracht eindelijk zegt dat we mogen gaan ren ik bijna het lokaal uit. Ik snap niet waarom leerkrachten ons altijd vijf minuten langer willen laten blijven. Alsof we nog niet genoeg uren op school doorbrengen. Ik open mijn kluisje en prop al mijn boeken erin en neem de boeken die ik nodig heb voor morgen eruit. De zenuwen worden met de minuut erger. Ga ik straks echt met Wyatt Thompson zoenen? Hoeveel meisjes in de school zouden hier wel niet van dromen. Mijn aandacht wordt direct afgeleid door Carter die me op mijn schouder tikt. Direct verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Ik staar in zijn blauwe ogen en heb eigenlijk niet echt door dat hij aan het praten is. Hij kijkt me afwachtend aan en verward staar ik hem aan. Wacht hij was iets aan het zeggen. Wat?
"Euhm sorry wat?" Vraag ik een beetje beschaamt. Hij lacht en een rij stralende, witte tanden komt tevoorschijn. God, ik heb nu echt het gevoel dat ik ga flauwvallen
"Ik vroeg of je het goed vond als we zaterdag naar de Starbucks gaan?" Herhaalt hij. Hij haalt zijn hand door zijn haar. Wat zou ik zijn haar graag willen aanraken. Nee Raven je gaat niet zijn haar aanraken. Dat is vreemd.
Snel knik ik. "Dat zou geweldig zijn."
Hij glimlacht weer en even kijken we elkaar gewoon aan. Het is geen ongemakkelijke stilte. Gewoon rustig. Hoe kunnen ogen toch zo blauw zijn? Hoeveel wortels heeft hij wel niet gegeten, waardoor zijn ogen zo mooi zijn. Ik schrik me rot van een arm die rond mijn schouder wordt geslagen en ik kijk naast me. Mijn humeur slaagt direct om wanneer ik zie dat het Wyatt is. Snel kijk ik weer naar Carter. Hij gaat hier zo het foute beeld van krijgen. Straks denkt hij nog dat Wyatt mijn vriendje is! Ook al doet Wyatt niet aan relaties. En ja hoor daar is het. Er is iets in zijn ogen dat ik niet kan aflezen. Verdriet misschien.
"Euhm ik zal maar gaan. Je vriendje heeft je nodig." En voor ik nog iets kan zeggen beent hij weg.
"Hij is mijn vriendje niet..." Maar hij heeft het al niet meer gehoord.
"Hoor je dat vogeltje. Je bent mijn vriendinnetje." Wyatt grijnst naar me en kwaad duw ik hem van me af.
"Jij bent echt zo een mislukte brownie! Kijk nou wat je hebt gedaan! Nu denkt Carter dat je mijn vriendje bent en gaat hij niks meer met me te maken willen hebben!" Schreeuw ik naar hem. Hij zet een klein stapje achteruit, maar dan is die bekende grijns er weer.
"Brownie? Vind je me dan lekker?" Zijn groene ogen twinkelen, wat me alleen nog maar kwader maakt. Hij heeft het door en lacht een hand op mijn wang.
"Hey doe rustig, hij draait heus wel bij en dankzij mijn lessen gaat hij de geweldigste vriendin ooit hebben." Zijn hand voelt warm aan en de warmte verspreid zich over heel mijn lichaam. Ik kijk hem aan om zeker te weten dat dit geen grap is, maar ik zie geen sprankje humor in zijn ogen. Hij is dus echt serieus. Een blij gevoel neemt de overhand en ik glimlach. Wyatt glimlacht terug, maar schraapt dan zijn keel. "Zullen we dan maar gaan?" Snel knik ik en ik volg hem naar buiten. Hij heeft een zwarte sportauto en bewonderend staar ik er naar. Ik geloof dat het een Nissan GTR r34 is. Wyatt heeft het niet door en houdt de deur van de auto voor me open. Ik stap blozend in en hij gaat aan het stuur zitten.
Na ongeveer 10 minuten rijden komen we aan bij een wit huis. Hij parkeert zijn auto in de garage en stapt uit. Ik volg zijn voorbeeld en stap ook uit. We lopen een gezellig ingerichte woonkamer in.
"Wil je wat drinken?" Vraagt Wyatt.
"Euhm doe maar een cola." Hij knikt en loopt een deur in waar ik veronderstel dat de keuken is. Ondertussen doe ik mijn jas uit en ga ik in de bank zitten. Wyatt komt terug met een blikje bier en een blikje cola. Hij geeft het me aan en plots is er een awkward stilte. Het is raar om Wyatt stil te zien. Normaal heeft hij wel altijd iets stompzinnigs te zeggen. Niet dat ik iets te zeggen heb. Ik drink dus maar wat van mijn cola om mijn zenuwen te verbergen. Opeens schuift Wyatt naar mij toe zodat onze benen elkaar aanraken en onze gezichten nog maar een paar centimeter van elkaar verwijdert zijn. Ik voel zijn hete adem tegen mijn wang en even stokt mijn adem. Ik voel hem grijnzen: "Dus les 1, kussen." En voor ik door heb wat er gebeurt leunt hij naar voor. Net voor zijn lippen de mijne raken steek ik mijn hand op zodat hij mijn handpalm kust. Ik moet giechelen van het zicht. Snel sla ik een hand voor mijn mond. Ik giechelde. Ik giechel echt nooit! Wyatt kijkt me verward aan.
"Halt! Ik ga echt niet met iemand zoenen die ik amper ken dus eerst vertel je iets over jezelf." Resoluut sla ik mijn armen over elkaar. Wyatt staart me met open mond aan. Ik klap zijn mond toe: "Pas op je vangt vliegen."
"Wacht, je bent serieus?" Vraagt hij ongelovig. Is het dan zo raar dat ik niet iemand wil kussen die ik niet ken?
"Natuurlijk ben ik serieus!"
Met een zucht laat hij zich achterover in de zetel vallen.
"Oké fijn, wat wil je weten?" Ik glimlach om mijn overwinning.
"Euhm. Heb je broers zussen? Leuke ouders? Zo van die dingen." Ik haal nonchalant mijn schouders op en ga ook achterover leunen.
"Ik ben enigs kind. Mijn ouders zijn leuke mensen. Wat nog meer?" Nadenkend kijk ik hem aan. Wat wil ik van deze jongen weten?
"Wat doe je graag of als hobby?" Ik kijk hem onderzoekend aan.
"Tekenen en sporten en ik kan een beetje gitaar spelen." Direct ga ik rechtop zitten.
"Leuk hoor," ik glimlach oprecht.
"Oké, nu is het mijn beurt. Heb je broers of zussen?", voor ik zelfs nadenken antwoord ik al: "Ja een ouder broer."
Shit! Waarom zei ik dat nou?!
"Zit hij bij ons op school?" Ik wil juist nee zeggen, wanneer ik in zijn ogen kijk. Er is niets anders dan pure interesse te lezen in die groene ogen en kan mezelf er niet toe in staat zetten om te liegen.
"Ja, maar je kent hem toch niet." Oké. Dat laatste was gelogen, maar ik kan toch moeilijk zeggen dat ik de zus van zijn beste vriend ben?
"Ow oké, nog één vraag: Waarom ben je verliefd op Carter hij is zo een loser!" Het lijkt wel bijna alsof hij jaloers is. Maar die gedachten schud ik weg. Waarom zou Wyatt jaloers zijn op iemand. Hij heeft alles wat je maar kan wensen! Snel verdedig ik Carter.
"Carter is geen loser. Hij is lief, zorgzaam, charmant en nog eens knap ook." Ik zwijmel helemaal weg wanneer ik zijn gezicht voor me zie. Mijn dagdroom wordt onderbroken door Wyatt die mijn kin zachtjes naar zijn gezicht draait.
"Kunnen we dan nu met de lessen beginnen?" Ik zie dat hij een beetje ongeduldig is en ik slik. Kom op Raven. Je hoeft niet bang te zijn. Hij zei tenslotte dat ik op elk moment mocht stoppen met de lessen. Wyatt legt zijn warme hand op mijn wang en direct verdwijnen alle zenuwen.
"Oké, gewoon kussen is best makkelijk. Doe mij gewoon na."
Stel je voor dat het Carter is die je kust. Die gedachten doen me glimlachen. Langzaam buigt Wyatt zich wat naar voor tot onze lippen elkaar vederlicht raken. Dan drukt hij zacht zijn mond op de mijne. Een raar gevoel vormt zich in mijn buik, maar ik negeer het. Zijn lippen bewegen synchroon met de mijne en alles gaat bijna van zelf. Hij had gelijk. Dit is niet zo moeilijk. Hij smaakt naar mint en aardbei. Hemels dus. Langzaam laat hij me los. Hij glimlacht.
"Zeker dat je nog nooit eerder gekust hebt?" Zegt hij lachend. Verlegen schudt ik mijn hoofd.
"Wel de basis was perfect dus er is niet veel meer dat ik kan zeggen. Dus ik stel voor dat we overgaan naar tongzoenen. Het is iets moeilijker, maar je zal zien dat het ook weer bijna van zelf gaat. Ik ga na een tijdje met mijn tong tegen je lip tikken en dan moet je je mond openen. Dan moet je gewoon met jou tong rondjes rond de mijne draaien. Klaar?", ik knik. probeer alles wat hij gezegd heeft goed te onthouden, maar vanaf ik zijn lippen op de mijne voel vergeet ik alles direct.