Zgy
Mine 7
ဝမ္းနည္းစရာ ဇာတ္ဝင္ခန္းေတြထဲကလို အဲ့ဒီေန့က မိုးဟာ သည္းသည္းမဲမဲ ရြာမေနခဲ့ဘူး။ မိႈင္းညို႔ေနတဲ့ ရာသီဥတုနဲ႔ တစ္စံုတစ္ခုကိုလဲ ဘတ္ဟြၽန္း ႀကိဳတင္မခံစားမိခဲ့ဘူး။ က်ကြဲသြားတဲ့ ဖန္ကြဲစေတြလဲ မရိွခဲ့သလို ႏွင္းဆီပန္းရဲ့ ဆူးနဲ႔လဲ မညိွခဲ့ဘူး။ ဒီအတိုင္း လံုးဝကို သာမန္ဆန္တဲ့ ေန့ရက္မ်ိဳး။
ခါတိုင္းလိုပဲ ဘတ္ဟြၽန္းက ခ်န္းေယာလ္ဆီသြားၿပီး အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေန့ ဘတ္ဟြၽန္းတို႔ရဲ့ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ငါးဖားေလာင္းေတြအေၾကာင္းကို သိခြင့္ရတယ္။ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ အဲ့ဒီသတၲဝါေလးေတြဟာ ဖားေလးေတြအျဖစ္ လိုရာသြားလိုက္ၿပီး သူတို႔ ေမ်ွာ္လင့္ဖူးတဲ့ ငါးေလးေတြအျဖစ္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာႏိုင္ဘူးဆိုတာပါပဲ။
"ခ်န္းေယာလ္ ဒါဆို ၪီးေလးႀကီးက ငယ္ငယ္က ေျပာျပေနက် ဖိုးလမင္းထဲက ယုန္ေတြကလဲ အလိမ္ေတြပဲေပါ့။"
"အင္း ငယ္ဘဝက အရာအမ်ားစုက အကုန္ အလိမ္အညာေတြ ျပည့္ေနတာ"
"ဝါးးး မတရားလိုက္တာ"
"မင္းအိမ္သြားမယ္ အေဖ လုပ္ေပးထားတဲ့ ငါ့အတြက္ စကိတ္ဘုတ္ကို မင္းသိမ္းထားတာဆို"
"အင္း"
"အဲ့တာျပန္ေပးေတာ့ ေကာင္စုတ္ေလး"
"ေအာင္မာ မင္းကမွ လူလိမ္ေကာင္ေလ အဲ့တုန္းက ဒီမွါေက်ာင္းတက္ဖို႔လာတယ္ ဆိုတာ ဘာလို႔မေျပာလဲ"
"ေသခ်ာေပါက္ မင္းကိုေျပာျပရမယ့္ အေၾကာင္းအရင္းရိွလို႔လား "
"အဲ့တာကေတာ့"
"မင္းကသာ ငါေက်ာင္းအပ္မွန္းသိလို႔ မေပးေတာ့တာမ်ား"
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါဒီေန့ အေႂကြးေက်ၿပီေနာ္ မနက္ျဖန္ကစလို႔ ငါလြတ္လပ္ၿပီ
လာခိုင္းၾကည့္ ငါနဲ႔ေတြ့မယ္"
မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာငိရင္း လမ္းေလ်ွာက္ေနသူက ပင္လယ္ေတြကို ေငးေနခဲ့တယ္။ သူ႔မ်က္ဝန္းထဲမွာ ပကတိၾကည္လင္ကင္းရွင္းေနခဲ့တယ္။
"အေဖ့ သားတို႔ ျပန္ေရာက္ပါၿပီ"
ဧည့္ခန္းမွာ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အေဖက ဘတ္ဟြၽန္းေအာ္သံေၾကာင့္ မႏိုးသြားဘူး။ ပြက္ပြက္ဆူတည္ထားတဲ့ မိေယာဂုအိုးလဲ မခ်ရေသးဘူး။ ဒီေန့က အေဖႏွစ္တိုင္း မေမ့မေလ်ာ့ က်င္းပတတ္တဲ့ အေမ့ေမြးေန့...
YOU ARE READING
MINE(Completed)
Fanfiction**Mine** တစ်ယောက်က နာကျင်မှုကို စီးကရက်ငွေ့တွေလို ရှိုက်ထုတ်ပြစ်လိုက်တယ်🚬🚬 နောက်တစ်ယောက် ဘရန်ဒီတစ်ပုလင်းလို မြုချလိုက်တယ်🍾🍾 ဒါဆိုရင် အချစ်ဟာ ဘယ်လိုအရသာပါလဲ.....????
