Over Schilders & Prinsessen

11. Funny How Love Is

18 NOVEMBER

Quinns appartement was versierd met vlaggetjes en slingers. Ik vermoedde dat Daria en Samuel daar voor iets tussen zaten, aangezien Quinn het zelf niet zo had op versieringen. Ik overhandigde haar de kaart die we voor haar gekocht hadden. Ik vond het grapje erop hilarisch, zeker omdat ik wist hoe lastig Quinn het vond om negenentwintig te worden.

"Negenentwintig is maar vierentwintig in Scrabble."

Ze draaide met haar ogen. Lux keek op van hun plek aan tafel en leunde richting Quinn om haar te porren.

"Dan heb je ineens nog zes jaar tot je dertigste."

Quinn draaide met haar ogen. Ik deed mijn jas uit terwijl ik probeerde in te schatten hoe lang de rest hier al was. Ik was amper een kwartier te laat, de schuld van Sandwich, maar aangezien de taart al aangesneden was, was het duidelijk dat de rest hier al een tijdje zat. Had ik weer het foute uur opgeslagen in mijn agenda? Op dit punt durfde ik er zelfs niet meer naar vragen.

"Wacht maar. Bij jullie zal het ook sneller daar zijn dan jullie denken."

Pff. Ik had nog meer dan twee jaar voor ik een drietje zou krijgen, dus ik had nog tijd genoeg. Helemaal niets om me zorgen over te maken. Daarnaast, Samuel was de dertig al gepasseerd, en hij leek er helemaal niets uit te maken. Integendeel, hij gedroeg zich het meeste van de tijd nog steeds als een tiener.

Niet dat iemand van ons dat erg vond.

Ik ging naast hem zitten, maar hij lette amper op me. Hij had zoals gewoonlijk alleen maar oog voor Daria. Ik zou het hem kwalijk willen nemen, maar eigenlijk was ik gewoon blij voor hen. Quinn gaf me een stuk taart, hemelse chocoladetaart met een witte vulling, en ik schoof het bordje naar me toe terwijl de rest hun conversatie weer verderzette.

"Ik heb mijn moeder ervan proberen te overtuigen dat een wereldreis niet wil zeggen dat ik mijn doctoraat gewoon de vuilbak in gooi, maar ze lijkt me niet te geloven."

Daria zuchtte in haar glas wijn, en haalde haar schouders op. Ik at van mijn taart terwijl ik naar haar luisterde. Ze zag er gefrustreerd uit.

"Ik weet ook wel dat ze het beste voor me wil, maar ik weet gewoon niet of ik de rest van mijn dagen wil doorbrengen in een donker labo. Ik wil eerst even de wereld zien."

Samuel knikte, het duidelijk helemaal eens met haar. Dat was niet eens zo onlogisch, met zijn grote droom om een reisvlogger te worden.

"Misschien draait ze wel bij?"

Lux en Daria deelden een blik met elkaar die duidelijk maakte dat ik niet helemaal begreep hoe dat werkte voor hen, dus ik maakte er verder geen opmerking over.

Het gesprek ging een andere kant op, richting Quinn en een date die ze gehad had, een meisje dat ze al langer kende. Aan de manier waarop ze sprak, was het duidelijk dat het niets meer ging worden, maar ze leek er niet heel erg mee in te zitten. Lux staarde de hele tijd naar mij, alsof die iets van me verwachtte, en wachtte dan tot Quinn uitgepraat was om me de vraag te stellen. Ik wilde mijn mond volproppen met taart om mezelf te beschermen tegen hun vragenvuur, maar mijn bord was leeg en voor een nieuw stuk zat ik te vol. Dus ik zou het gewoon moeten doorstaan.

"En jij, Free? Heb jij niemand op het oog?"

Ik haalde mijn schouders op. Tussen Sandwich en het werk in de bibliotheek had ik amper de tijd gehad om Tinder te openen, laat staan om op dates te gaan. Ik besefte echter te laat dat dat niet was wat Lux bedoelde en die leunde glimlachend naar me toe.

"Zeker? Ik kreeg namelijk de indruk dat er een bepaalde prinses—"

Oh hell no. Ik schudde mijn hoofd en kwam overeind, mijn lege bord in mijn handen terwijl ik dat van de rest ook verzamelde.