Over Schilders & Prinsessen

13. Another One Bites the Dust

14 DECEMBER

Ik trok mijn deken omhoog, klaar om mezelf erin te wikkelen, en kwam dan pas tot het besef dat de kat erop gelegen had. Sandwich kwam luid protesterend overeind en klauwde enkele keren misnoegd in mijn deken terwijl ze haar rug strekte. Ik draaide met mijn ogen terwijl ik haar haren eraf probeerde te vegen. Het was onbegonnen werk natuurlijk, dus na enkele tellen gaf ik het alweer op.

"Dit is nog altijd mijn bed, weet je."

Ze liet zich er niet door tegenhouden en bleef naar me staren alsof ik haar net buiten gegooid had in de gietende regen. Ik negeerde het en trok mijn deken om mijn schouders tot ik helemaal ingepakt was. Sandwich leek nog even de staarwedstrijd in gang te willen houden, maar toen ze besefte dat ik me niet ging verontschuldigen, legde ze zich onelegant neer tegen mijn been.

"Persoonlijk ruimte, much?"

Ze begon haar achterpoot te wassen, zich onbewust van mijn ongemak door het gewicht dat ze tegen mijn been uitoefende. Ik zuchtte en gaf haar dan een snelle aai over haar hoofd. Ze leek mijn vredesgebaar te accepteren en vleide zich nog een beetje dichter terwijl ze luid begon te spinnen.

Ik draaide met mijn ogen, maar kon het warme gevoel in mijn borst niet negeren.

Ik opende het groepsgesprek, maar er waren geen nieuwe berichten meer binnengekomen. Ik scrolde een beetje terug naar boven, naar de foto die Quinn genomen had van een lantaarnpaal die ze tegengekomen was op weg naar haar appartement. Er hing een sticker op met twee bijen en een hartje ertussen, en de tekst eronder las 'les-bee together'. Iemand had er een telefoonnummer bijgeschreven en Quinn had gestuurd of iemand van ons nog op zoek was naar een meetcute.

Ik had vriendelijk gepast natuurlijk. Wie had er nu nood aan meetcutes wanneer er dating-apps bestonden? Ik keek naar Sandwich, die zichzelf nog steeds aan het wassen was, en opende dan mijn Tinder. Het was niet per se dat ik iemand nieuw wilde leren kennen, want ik was moe, had de hele dag gewerkt en het nerveuze gevoel in mijn borst wilde ook maar niet gaan liggen, maar iemand waar ik nu een match mee had, kon altijd een prima onenightstand in de toekomst worden. So why not?

Het eerste meisje dat terug staarde vanop mijn gsm was blond, had een bril op haar neus staan en glimlachte op een manier die haar hele gezicht leek te verlichten. Ze was zesentwintig, al zag ze er jonger uit, en was een 'eeuwige levensgenieter' als ik haar bio mocht geloven. Ik swipete naar links. Te cliché.

Het volgende meisje had donkerdere haren, maar haar foto's waren al even vaag als mijn geheugen in een dopaminearme periode. Ik wilde weten hoe ze eruitzag, niet hoe ze het leven door haar glas bier bekeek. Naar links.

Te slim. Op zoek naar een trio. Haar volledige gezicht bedekt met een oversized zonnebril. Geen idee wie van de vier mensen ze was. Een man, ugh, wie dacht hij eigenlijk wel dat hij was? Foto met een baby erop. Meisje met haar armen vol boeken. Allemaal naar links. Er was plots een uur gepasseerd en ik was nog niemand tegengekomen naar mijn zin. Ik fronste en keek naar Sandwich, die ondertussen rustig lag te slapen.

Sinds wanneer was ik zo kieskeurig? Het was niet alsof ik op zoek was naar een relatie. Dus waarom maakte ik me dan zorgen om troebele foto's? Ik draaide met mijn ogen en liet mijn gsm op mijn bed vallen.

Iets anders om mijn tijd mee te verdoen dan. Ik had nog geen zin om te slapen. Mijn hoofd zat nog te vol met gedachten, dus dat zou me niet eens lukken. Ik keek naar Sandwich en kwam uit mijn fort van dekens. Hij zuchtte diep, alsof hij stilaan genoeg begon te krijgen van mijn besluiteloosheid. Ik negeerde het en liet me op mijn zetel vallen terwijl ik mijn Netflix opstartte.