Who is he?

1K 62 3
                                    

Third Person

Days had passed, and their life went easy and busy, as usual. Irene is busy with her own business, same with Greggy who's now in Singapore because of out-of-the-country meetings, and White is busy with her studies and she also decided to run as president on their campus. They were busy with their own lives and careers.

Irene is on her way to her car, she wants to visit her friend, Joan. Papunta na siya sa BGC dahil may event ang friend niya. She really loves local products lalong lalo na sa damit. After minutes of driving, she arrived at the Bench Tower, medjo marami na ang tao at nabigla pa siya dahil may biglang lumapit sa kanya na grupo ng mga kabataan, "OMG! MISS IRENE PWEDE PO BA KAMING MAGPA PICTURE?" one of them asked, Irene smiled at them and nodded. Isa isa silang nagpa picture sa kanya.

"Ginawa niyo akong istatwa ha" Irene said and they laughed "Just kidding" she added as she chuckled. After minutes of picture taking, they're finally done. Tuluyan ng pumasok si Irene sa loob at tumingin tingin ng mga products na pwedeng mabili.

Irene POV

I'm here at the Katutubo, roaming around and looking at the beautiful products when I saw something that caught my eyes. Lumapit agad ako sa bag at kukunin ko na sana yon when someone grabbed it. "Excuse me, ako ang unang nakakita nyan and I was about to get it pero kinuha mo" I said, trying to calm myself. "Sorry miss, ako ang naunang nakakuha. You can ask the owner if meron pa silang stock nito, ako na pala" He said and he left me alone. "ARGH" I frowned as I waits for the man to comeback, he didn't even look at me.

After a few minutes of waiting, he came back but his head bowed. He looks shy kasi nakayuko siya habang papalapit sa akin. "Sorry miss, wala na daw stock but you can take this, maghahanap nalang ako ng iba para sa asawa ko." sabi niya sa akin at iaabot na sana niya yung bag pero bigla siyang tumingin sa akin. We were both got shocked. I cannot believe that I will see him again in this store that we used to be our favorite place.

"Daryl?!" I said, shocked "Irene! You're here!" He said and he hugged me but I didn't hug him back, hinayaan ko lang siyang yakapin ako. I miss him. "It's been a while, how are you?" tanong niya sa akin. "Don't answer it here, let's go to our favorite place? coffee?" dagdag nito kaya ngumiti ako at tumango. Binayad na namin yung mga napili naming products and sa akin napunta ang bayong hihi.

Pumunta lang kami sa palagi naming pinupuntahan noon, coffee shop. Dito kami palagi nagkikita pagkatapos ng klase, dito din kami nag aaral at dito din nag umpisa ang lahat.

Flashback

"Hello dad? Yeah tapos na po ang klase ko. I'm here sa coffee shop dad, just reviewing our lesson kanina..... okay, I'll be there" pinatay ko na ang call at agad na akong nagayos ng gamit para makaalis na dahil pinapauwi ako ni daddy. May dinner daw sa bahay, uuwi si ate and kuya Bong. I was about to go out but I bumped into someone, his coffee spilled all over my uniform. "Sorry miss, sorry" he said, I just smiled at him at pinagpagan ko ang uniform ko, "It's okay, pauwi na din naman ako at ako ang hindi tumitingin sa daan" saad ko sa kanya at tumango siya. Iba ang uniform niya kaya alam kong hindi kami same school, aalis na sana ko pero nagsalita siya ulit.

"Sorry ulit miss. May I know your name?" he said and asked "okay lang, I'm Irene and you are?" sabi ko pabalik, he placed his hand in front of me while smiling widely, "I'm Daryl" he said and we shake hands. "I have to go" pagpapaalam ko sa kanya at ngumiti ito kasabay ng pagtango niya.

End of Flashback

"Irene, huy!" I came back to my senses because he snapped his fingers in front of me. "ha?... yes? may sinasabi ka?" tarantang tanong ko sa kanya dahil baka kanina pa siya nagsasalita at hindi ko yon narinig dahil bumalik sa akin kung paano kami unang nagkakilala. "I asked you kanina but hindi ka sumasagot." he said "Anong tanong mo ulit? sorry" sabi ko at yumuko. He chuckled, why? "Hindi ka parin pala nagbabago, yuko pa rin ang sa tingin mong paraan para iwasan ang kahihiyan" daretsang saad niya kaya medjo natawa ako dahil tama siya. "What's your order pala, my treat" He said "Same parin" sagot ko naman at tumango siya. Sinusubukan ko lang kung naaalala niya pa kung ano ang lagi namin inoorder dito and fortunately, alam pa rin niya ang order namin.

hinintay lang namin sandali ang mga orders at umupo na kami sa upuan sa pinaka dulo. Maging ang upuan sa amin ay may sariling memory. Dito kami lagi pumepwesto tuwing nandito kami. kapag may ibag tao, papalipatin pa ng tindera para kami ay makaupo sa pwesto na to. Habang inaalala namin ang mga panahon na kaming dalawa ang magkasama, hindi ko namamalayan na tumutulo na ang luha ko. "Kumusta ka naman" pag iiba nito ng topic, napansin atang nalungkot ako. "I'm okay naman kahit sorang busy sa work." sabi ko sa kanya "ikaw?" dagdag na tanong ko. "I'm okay also, doing good with my wife and two babies" he proudly said and I smiled because meron silang masaya at maingay na pamilya, yung sa akin kasi parang kahit anong oras pwede siyang magiba.

third person

Nagtuloy tuloy lang sila sa kanilang pagkukwentuhan at tawang tawa silang dalawa sa mga kwentong sinasabi nila sa isa't isa. Unbeknownst to Irene, mayroong isang tao ang kanina pa nanonood. She saw how happy her mom is. "Who is he?" nagtatangkang tanong niya sa sarli niya at napagdesisyonana ng umuwi na lang. Walang tigil ang kanyang pag-iyak habang nakikita niya kung paano tumawa ang nanay niya.

To be continued...

White Where stories live. Discover now